O σωστός, ο ξεφτίλας ο Νεοέλληνας, εις διπλούν!

Γράφει ο Αγκιτάτορας

Λίγα μέτρα γύρω από το κεντρικότερο σημείο της χώρας, το θεσμικό προπύργιο, το Ελληνικό Κοινοβούλιο εκτυλίχθηκε ένα διπλό σκηνικό νεοελληνικής ξεφτίλας.

Βασ. Σοφίας και Ηρώδου Αττικού. Οι αστυνομικές κλούβες έχουν κλείσει την πρόσβαση στο Μαξίμου, όπως το συνηθίζουν τώρα τελευταία ακόμη και με την πιο ασήμαντη αφορμή.

Δυο συμπολίτες μας, με ειδικές δεξιότητες διαπραγματεύονται με τον αστυνομικό πώς θα κατέβουν απ’ το πεζοδρόμιο για να συνεχίσουν προς Σύνταγμα, καθότι οι κλούβες έχουν καλύψει εκτός από τον δρόμο και τη ράμπα για αμαξίδια αναπηρικά.

Μπρος στην ασφάλεια του πρωθυπουργού και τον αποκλεισμό του από τις κοινωνικές αντιδράσεις, τι ψυχή έχουν τα ΑμΕΑ; Ποιος νοιάζεται για τις δικές τους ανάγκες. Προφανώς και οι αστυνομικοί δεν είχαν κακή πρόθεση αλλά όταν η θέληση τους ποτίζεται από τις εμμονές των πολιτικών προϊσταμένων τους, η επαγγελματική ευσυνειδησία καταλήγει αναλγησία.

Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Το ιερό της εθνικής περηφάνιας και της τιμής. Εκεί όπου γονάτισαν από σεβασμό μέχρι και ηγέτες ξένων χωρών.

Μόνο για τους εργατοπατέρες της ΔΕΗ δεν έχει ιδιαίτερη αξία. Για κάτι εθνομηδενιστές, άεργους, επαγγελματίες επαναστάτες, βολεμένους στα συνδικαλιστικά οφίτσια. Για κάτι παλικάρια που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να βεβηλώσουν καθετί που διαθέτει εθνική αξία, να το “πασπαλίσουν” με λιγνίτη, ή να το πατήσουν λες κι αράζουν σε μπαρ περιμένοντας το κοκτέιλ τους.

Δεν φταίνε αυτοί. Ή μάλλον δεν φταίνε μόνο αυτοί. Φταίνε οι πολιτικοί καθοδηγητές τους που τους έδωσαν πολλαπλάσια αξία από αυτή που τους αρμόζει. Φταίμε όλοι μας που τους ανεχόμαστε και τους επιτρέπουμε να έχουν ρόλο, να νομίζουν ότι δικαιούνται να ελέγχουν τις δημόσιες εταιρίες, να ποδοπατούν ιδανικά.