Ποιους ΔΕΝ “σταυρώνουμε”;
Γράφει ο Blood
Είναι πλέον γεγονός ότι βρισκόμαστε στην χρονιά των πολλαπλών εκλογών. Ευρωεκλογές, Περιφερειακές, Δημοτικές και κάποια στιγμή στον ίδιο χρόνο και βουλευτικές. Έτσι είναι. Η Δημοκρατία αυτό επιβάλει. Εκλογές.
Έτσι ο λαός εκλέγει τους εκλεκτούς του. Εκλέγει αυτούς που νομίζει ότι θα τον αντιπροσωπεύσουν καλύτερα, αυτούς που θεωρεί ότι ταυτίζονται οι απόψεις τους, αυτούς που ελπίζει ότι θα σκύψουν το κεφάλι και θα εργαστούν για το κοινωνικό συμφέρον. Ψηφίζει αυτούς που έχουν εμπειρία, γνώσεις, σοβαρότητα. Όμως… Υπάρχει, ένα όμως. Ας το πάρουμε ανάποδα.
Από το 1977 που πρωτοψήφισα μέχρι και σήμερα , αν κάτσω να σκεφτώ είμαι βέβαιος ότι δεν θα μπορέσω να θυμηθώ σε πόσες εκλογές συμμετείχα, και πόσους υποψήφιους έχω σταυρώσει. Το σίγουρο είναι ότι οι περισσότεροι που σταύρωσα στην πορεία δεν αποδείχτηκαν ό,τι καλύτερο. Κοιτώντας όμως και ορισμένους από αυτούς που δεν επέλεξα να σταυρώσω διαπίστωσα ότι η επιλογή μου τελικά, ήταν η καλύτερη.
Το 2019 λοιπόν είναι χρονιά εκλογών. Κοιτώντας τα ψηφοδέλτια όλων των κομμάτων βλέπω μέσα κάθε λογής υποψηφίους. Νέους, παλαιούς, μεσήλικες και από όλες τις κατηγορίες του επαγγελματικού και κοινωνικού γίγνεσθαι. Φυσικά για άλλη μια φορά βλέπω αρκετά νεαρά άτομα. Αυτό από την μια μεριά είναι ιδιαίτερα ευχάριστο κι, ως ένα βαθμό, επιβάλλεται. Όμως ανάμεσα τους διακρίνω και άτομα που ποτέ στην ζωή τους δεν έχουν εργαστεί. Άτομα του πολιτικού σωλήνα. Αυτό με εξόργισε… Πραγματικά δεν το καταλαβαίνω.
Πείτε μου έναν λόγο, μόνο έναν, γιατί να “σταυρώσω” έναν υποψήφιο που δεν έχει δουλέψει ούτε μια ώρα στην ζωή του. Και κυριολεκτώ.
Θα έδινα μια “δικαιολογία”, αν είχαν δουλέψει οπουδήποτε έστω και για έναν χρόνο, άντε έξη μήνες (όχι σε οικογενειακή επιχείρηση…). Όμως κάποιοι από αυτούς που μας ζητάνε να τoυς εμπιστευτούμε για να αντιπροσωπεύσουν τα συμφέροντα μας, δεν διαθέτουν ούτε καν μια ώρα εργασίας.
Πείτε μου έναν λόγο, που ένας συνομήλικος του υποψήφιου, ο οποίος εργάζεται σκληρά, να “σταυρώσει” κάποιον που δεν έχει δουλέψει ποτέ…
Πείτε μου έναν λόγο, γιατί ο αρχηγός ενός κόμματος βάζει έναν τέτοιο υποψήφιο. Ένα παιδί, και δυο θα έλεγα, που δεν έχουν καμία σχέση με την εργασία…
Πείτε μου αν εμπιστεύεστε έναν υποψήφιο που παπαγαλίζει τους πίνακες της οικονομίας, μετά από «φροντιστήριο» που έκανε για τις εκλογές…
Σεβόμενος τα 45 μου χρόνια στην ελεύθερη αγορά αλλά και την οικογένεια μου που εργάζονται σκληρά, δεν μου επιτρέπεται να ψηφίσω έναν τέτοιον άνθρωπο.
Όταν λέμε θέλουμε και “ψηφίζουμε νέους“ δεν εννοούμε άεργα και άκαπνα άτομα….
Τα πολιτικά κόμματα, οφείλουν και απαιτείται να βάλουν περισσότερους νέους στους συνδυασμούς τους, διότι μόνο τότε θα μάθουν τι πραγματικά απασχολεί τη νέα γενιά. Επίσης αυτοί οι νέοι θα παράσχουν φρέσκο πολιτικό λόγο και σκέψη. Να μιλάνε, όμως, την δική τους γλώσσα και όχι την ξύλινη γλώσσα της πολιτικής.
Απαραίτητος όρος για να πολιτευτούν αυτοί οι νέοι άνθρωποι είναι να έχουν αποδείξει ότι είναι δημιουργικοί, παραγωγικοί, δεν φοβούνται τη δουλεία και τον κόπο.
Έτσι, αυτοί οι νέοι μέσω του συνδυασμού της φρέσκιας σκέψης με το τι απασχολεί σήμερα την νεολαία, και έχοντας και μια μικρή αλλά ουσιαστική εμπειρία της εργασίας, θα μπορούν να προσφέρουν πολλά και στους συνομήλικους τους και την πατρίδα, εν αντιθέσει με τους κομματικούς κηφήνες
Επίσης, σίγουρα ΔΕΝ σταυρώνουμε όσους υποψήφιους βρίσκονται στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας για την Ευρωβουλή, που συνέβαλαν να έρθει στην εξουσία ο προδοτικός ΣΥΡΙΖΑ και ας μην τους ψηφίσαν. Όλοι γνωρίζουμε ποιοι ειναι αυτοί. Εμείς κρατάμε τις ιδέες μας αλώβητες και καθαρές.
Πέρα από τον εαυτό μου και την οικογένεια μου, σέβομαι και την πατρίδα μου, που αυτήν την περίοδο διανύει μια δύσκολη περίοδο και χρειάζεται πατριώτες και μπαρουτοκαπνισμένα άτομα. Δεν χρειαζόμαστε όσους κοιτάζουν την εύκολη και χωρίς κανέναν κόπο αποκατάσταση τους μέσω της πολιτικής καριέρας. Δεν χρησιμεύουν στην χώρα μας άτομα με κομματικά κι όχι πραγματικά ένσημα. Σίγουρα δεν χρειαζόμαστε προδότες.
Ψηφίζουμε Νέα Δημοκρατία, ΔΕΝ “σταυρώνουμε” τεμπέληδες και προδότες!!
