Ξύπνα, κι ας κλαίει το όνειρο…

Άρθρο του Νάσου Τσαγκανέλη

Δριμύτατη η γαλλική Le Figaro με τον Ερντογάν.
Του λέει:
“Πρώτον, δεν έχεις συμμάχους.
Δεύτερον, ζεις σε αυταπάτη ότι θα πετύχεις ανασύσταση
της Οθωμανικής αυτοκρατορίας”.

Άφησε την Τουρκία χωρίς συμμάχους το αποκρουστικό νταηλίκι Ερντογάν.
Το όνειρο του, φαντασιοπληξία.
Ότι θα πετύχαινε – εν κρυπτώ – ανασύστασης Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Η ενημερωμένη Le Figaro ξέρει τι γράφει.

Έμεινε μόνος του.
Μόνος προχώρησε στην ακρότητα να ψευτοταυτίσει σύνορα Τουρκίας και Λιβύης.
Και να μιλήσει, σαν να βγήκε από ψυχιατρείο,
και για νόμιμη οριοθέτηση ΑΟΖ με την κομμένη σε δύο ηγεσίες αφρικανική χώρα.

Η γαλλική εφημερίδα θυμίζει και τον Αττίλα στην Κύπρο.
Που ο περισσότερος κόσμος, έχει ξεχάσει…

Τονίζει, “η Ευρώπη τάχθηκε με την σύμμαχο Ελλάδα.
Όπως και πολλές άλλες χώρες, εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Ερντογάν θέλει να παραμείνει ο Αττίλας.
Η παράνομη εισβολή στα βόρεια της Κύπρου το 1974.
Που μετέτρεψε η Άγκυρα σε “τουρκική δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου”…

Και προσθέτει η εφημερίδα: “Που ΔΕΝ ΕΧΕΙ αναγνωριστεί
από κανένα κράτος του κόσμου”!!!

Αποκαλύπτει ότι ο Σουλτανάκος
θέλει να αρπάξει τον έλεγχο των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο…
Για να ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ τη δημιουργία φυσικού αερίου που θα καταλήγει στην Ελλάδα.

Και τι δεν έκανε να εντάξει στην τουρκική επιρροή
Βοσνία, Τυνησία, Λιβύη, Αίγυπτο, Συρία.
Αλλά, το Κάιρο, η Δαμασκός και η Βεγγάζη ΤΟΝ ΑΠΕΡΡΙΨΑΝ.
Διέκοψαν ΟΛΕΣ τις σχέσεις μαζί του.

Παραταύτα ο Ερντογάν, δεν πτοείται.
Μένει, ονειροπαρμένος.
Οι νεο- Οθωμανικές εμμονές του συνεχίζονται. Παραμένουν άθικτες.

Το ανάποδο χαστούκι, το έφαγε από το Κρεμλίνο.
Λόγω Ορθοδοξίας οι Ρώσοι διατηρούν βαθιά φιλία
με την Κύπρο και την Ελλάδα.

Οι Αμερικανοί – όχι ο υπό κατηγορία Τραμπ –
υποστηρίζουν Αθήνα και Λευκωσία.
Απόδειξη, ο Αμερικανός ΥΠΕΞ που επισκέφτηκε την Ελλάδα
και υπέγραψε ΑΜΥΝΤΙΚΗ συμφωνία.
Ένας βραχίωνας στήριξης σε κακούς καιρούς
στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Ποιος είναι ο πραγματικός Ερντογάν.

ΔΕΙΧΝΕΙ, ότι είναι αυτός ο φοβισμένος που προσπαθεί να φοβίσει αντιπάλους.

Εφήμερους και μη.

Ότι είναι αυτός που διαπιστώνει –και τρελαίνεται- ότι ΟΥΔΕΙΣ τον φοβάται…

Ούτε και ο Ολλανδός Ρούτε που τον διέσυρε σε όλη την οικουμένη με την κατά κράτος νίκη του.

Τι συμβαίνει με το σουλτανάκο;

Γιατί έχει κατρακυλήσει σε μη ελεγχόμενη κρίση πανικού;

Απλή, η εξήγηση.

Το περιβόητο πριν σίγουρο δημοψήφισμά του έπαψε ΝΑ ΕΙΝΑΙ σίγουρο.

Η άσχημη αυτή τροπή, τον κάνει να παραμιλάει.

Παγώνει, τρέμει σύγκορμος στη σκέψη ότι μπορεί να χάσει «ΤΟ ΣΤΕΜΜΑ ΜΟΝΑΡΧΙΑΣ».

Τον τρομάζει ο Γκιουνέλ.
Που ότι και να κάνει, δεν τον παραδίδουν οι ΗΠΑ
για να πέσει στα περιβόητα τουρκικά μπουντρούμια των βασανιστηρίων.

Τρέμει νυχθημερόν.

Μήπως σκάσουν οι προσωπικές “ΒΟΜΒΕΣ ΠΛΟΥΤΟΥ” που βρίσκονται στις μεγαλοτράπεζες της Δύσης.
Γιατί αν συμβεί. Χάνει αυτομάτως τον χρυσό θρόνο του.