«Κοινωνία των Πολιτών» και… εργαλεία των «διακινητών»!

Γράφει ο Θανάσης Κ.

Μερικές σκέψεις για την πρωτοβουλία Μητσοτάκη σχετικά με τα 4000 «ασυνόδευτα παιδιά».

Δεν είναι απλό. Και δεν αντιμετωπίζεται με «αφορισμούς» υπέρ ή κατά…

• Πρώτον, ΔΕΝ είναι το κύριο πρόβλημα αυτό! Όταν μια χώρα την εκβιάζουν με ανεξέλεγκτες ροές λαθρο-εισβολής – και δεν μπορεί να τις ανακόψει, σημαντική δεν είναι μια, έστω και «κρίσιμη» ανθρωπιστική πτυχή. Αλλά όλο το πρόβλημα…

Δεν μπορούμε να δίνουμε δυσανάλογη έμφαση στα «ασυνόδευτα», όσο συνεχίζονται οι ροές! Γιατί όσα κι αν καταφέρεις να περιθάλψεις, θα σου έλθουν πολύ περισσότερα. Η χώρα δέχεται λαθρο-εισβολή, τα νησιά βουλιάζουν (για κάθε έναν που φεύγει προς την ενδοχώρα έρχονται δύο) – αυτό είναι το μείζον ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΕΘΝΙΚΟ πρόβλημα.

Μη χάνουμε τις προτεραιότητές μας.

• Δεύτερον, το πρόβλημα με τα ασυνόδευτα, ωστόσο, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, για δύο λόγους.

1. Γιατί από την άρνηση των Ευρωπαίων να απορροφήσουν έστω και ελάχιστα, φάνηκε η απόλυτη παντελής απουσία Ευρωπαϊκής πολιτικής– η απόλυτη έλλειψη Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης!
2. Κι ακόμα, γιατί χωρίς να βρεθεί λύση ειδικά στο πρόβλημα των «ασυνόδευτων», δεν μπορούν να διαλυθούν hot-spot κολαστήρια τύπου Μόριας!

Γιατί εκεί μέσα ζουν μέχρι τώρα – κι εκεί μέσα υπέφεραν τα πάνδεινα. Κι αν θέλουμε να βάλουμε ένα τέλος στο δράμα τους – και να κλείσουμε αυτό το αίσχος – κάπου πρέπει να μεταφερθούν τα «ασυνόδευτα» –μακριά και χωριστά από τους λαθρομετανάστες που τα βασάνιζαν και τα εκμεταλλεύονταν.

Μακριά και από τις ΜΚΟ που τα είχαν μαντρωμένα εκεί μέσα και επέτρεπαν την απάνθρωπη μεταχείρισή τους.

Είχε δίκιο, λοιπόν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης που ξεμπρόστιασε την αναλγησία των υπόλοιπων Ευρωπαίων, και ανέδειξε το πρόβλημα να εξεταστούν τα αδικήματα που έγιναν στα hot spots σε βάρος των ανηλίκων μέχρι τώρα.

Αν αληθεύουν τα φρικιαστικά στοιχεία που έφεραν στο φως οι δημοσιεύσεις του ξένου τύπου (αλλά και οι μαρτυρίες πολλών Ελλήνων, διασωστών και γιατρών επί τόπου), πολλοί δεν θα ξέρουν που να κρυφτούν. Και θα χρειαστεί να λογοδοτήσουν.

• Τρίτον, ο όρος «ασυνόδευτα» δεν αναφέρεται σε ανήλικα μιας κατηγορίας μόνο. Συμπεριλαμβάνει παιδιά και εφήβους με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά, που απαιτούν εντελώς διαφορετική μεταχείριση:
• —Δεν είναι όλα «ανήλικα»! Υπάρχουν παιδιά που ήταν ανήλικα όταν πρωτο-ήλθαν το 2015-16 αλλά τώρα (μετά την πάροδο 4-5 ετών) έχουν πλέον ενηλικιωθεί.

Ένα παιδί που τότε ήταν 13-14 ετών, σήμερα είναι 17-18. Δεν είναι πλέον «παιδί».

• –Κάποια από αυτά μπορεί να υπήρξαν θύματα κακομεταχείρισης και στη συνέχεια να έγιναν τα ίδια «θύτες».
• –Ύστερα, υπάρχουν άτομα που ενώ είναι γύρω στα 15-16 δηλώνουν «ανήλικα» – και μετά από 4-5 χρόνια είναι πια 20ρηδες!

Κι ακόμα σαν «ασυνόδευτα» καταγράφονται.

• –Ύστερα, υπάρχουν μεταξύ τους πρώην παιδιά – και νυν έφηβοι ή νέοι – που εθίστηκαν στο μεταξύ στην πορνεία και στα ναρκωτικά. Αυτά χρειάζονται ειδική μεταχείριση – χωριστά από τα άλλα, τα μικρότερα.
• –Ύστερα, υπάρχουν νεαρά άτομα, που εμφανίζονται ως «ασυνόδευτα», τα οποία εκπαιδεύτηκαν στη συνέχεια, με τη στήριξη-προτροπή κάποιων ΜΚΟ, σε τακτικές αντάρτικου πόλης στα Εξάρχεια. Επί τέσσερα χρόνια κάθε μέρα είχαμε τέτοια «εκπαίδευση» στο κέντρο της Αθήνας, επί ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτά χρειάζονται διερεύνηση και χωριστή μεταχείριση.

• –Υπάρχουν ακόμα «ασυνόδευτα» που… εμφανίστηκαν «μέλη προσφυγικών οικογενειών» – η παρουσία παιδιών, δημιουργεί ανθρωπιστικά ανακλαστικά «συμπάθειας» και «αλληλεγγύης» στη χώρα που τους υποδέχεται – αλλά στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι δεν είχαν σχέση με τον εμφανιζόμενο ως «πατέρα» τους. Ο οποίος δεν μίλαγε καν την ίδια γλώσσα με εκείνα. Ήταν «αγορασμένα»! Στη συνέχεια τα εγκατέλειψε το «πατέρας», ενίοτε και η «μάνα» τους.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν μπήκαν στη χώρα ως «ασυνόδευτα» (που είχαν χάσει τους γονείς τους σε κάποιον Πόλεμο, πριν φτάσουν στα παράλιά μας). Μπήκαν με κάποιους «γονείς», οι οποίοι στη συνέχεια έγιναν «άφαντοι». Φυσιολογικοί γονείς δεν εγκαταλείπουν τα παιδιά τους. Ούτε τα χρησιμοποιούν ως «ρόπαλα» και «ασπίδες» κατά των ΜΑΤ! (Έγινε και αυτό…)

Όλα αυτά πρέπει να αναδειχθούν και να αποκαλυφθούν. Και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι.

• –Τέλος, σε κάποιες περιπτώσεις δεν εξαφανίστηκαν μόνον οι υποτιθέμενοι «γονείς». Εξαφανίστηκαν και τα ίδια τα ανήλικα. Υπάρχει η φρικτή υποψία ότι υπήρξαν θύμα ενός απάνθρωπου εμπορίου οργάνων.

Αυτό πρέπει να εξεταστεί επίσης. Γιατί αν αληθεύει, πρέπει να μάθουμε ποιοι ήταν από πίσω. Και ασφαλώς, να πέσουν κεφάλια.

• Τέταρτον, πίσω από την απάνθρωπη μεταχείριση παιδιών στα hot spots επί 4 και πλέον χρόνια, ήταν αυτοί που έλεγχαν τα hot spots. Για την ακρίβεια, αυτοί που θα έπρεπε να ελέγχουν – και δεν το έκαναν: η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ! Και εκείνοι στους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εκχωρήσει τον πλήρη έλεγχο των κολαστηρίων αυτών: οι διάφορες ΜΚΟ.

Ας μη ξεχνάμε ότι όταν τον πρώτο μήνα της νέας διακυβέρνησης πήγε ο τωρινός υπουργός Άμυνας να επισκεφθεί ένα hot spot η τοπική διοίκηση της ΜΚΟ δεν του επέτρεψε να μπει! Αυτή η ντροπή τελειώνει τώρα.

Αλλά οι υπεύθυνοι οφείλουν να λογοδοτήσουν.

Και την ευθύνη για τα νέα κέντρα όπου θα μεταφερθούν τα «ασυνόδευτα» – χωριστά (και μακριά) από τους ως τώρα βασανιστές τους – πρέπει να την αναλάβει το κράτος. Οι επίσημες Ελληνικές αρχές. Να ξέρουμε και να ελέγχουμε ποιος είναι υπεύθυνος για την ασφάλειά και την καλή τους μεταχείριση. Όχι πάλι οι ΜΚΟ!

Μπορούν οι ΜΚΟ να βοηθούν. Αλλά την ευθύνη δεν μπορούν να την έχουν πια οι ΜΚΟ. Είναι σαν να βάζουμε «το λύκο να φυλάει τα πρόβατα»…

Ασφαλώς δεν είναι όλες οι ΜΚΟ το ίδιο. Αλλά για να ξεχωρίσουμε τις «καλές» από τις «κακές», χρειάζεται ανακριτική έρευνα. Η τύχη αυτών των παιδιών – όσων παραμένουν παιδιά, εν πάση περιπτώσει – απαιτεί κάποιον να έχει την ευθύνη και να λογοδοτεί. Κι αυτός μπορεί να είναι μόνον οι κρατικές αρχές.

Να ξέρουμε ποιος θα κάτσει στο σκαμνί, αν επαναληφθούν τα ίδια.

• Πέμπτον, πρέπει να δούμε και τη χώρα μας τώρα – πέρα από τα «ασυνόδευτα». Δηλαδή το συνολικό πρόβλημα, πέρα από τις επί μέρους πτυχές του.

Οι Ευρωπαίοι απέναντί μας έχουν σχεδόν… «σχιζοφρενή» αντιμετώπιση. (που τελικά, όμως, δεν είναι και τόσο σχιζοφρενής):

• –Από τη μία πλευρά επιμένουν να τους δεχόμαστε όλους και αποθαρρύνουν μέτρα σκλήρυνσης στη φύλαξη των συνόρων μας.
• –Από την άλλη εκείνοι – όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι – υιοθετούν τα πιο σκληρά μέτρα αεροστεγούς θωράκισης των δικών τους συνόρων! Και δεν παίρνουν ούτε μερικές εκατοντάδες «ασυνόδευτα» που ξέμειναν στην Ελλάδα…

Πρέπει να βγάλουμε το προφανές συμπέρασμα:

Μας θεωρούν – πρακτικά – εκτός Ευρώπης!

Θέλουν να έχουμε εμείς ανοικτά τα σύνορά μας προς τα ανατολικά και να δεχόμαστε τους πάντες, ενώ εκείνοι έχουν κλείσει ερμητικά τα σύνορά τους στην Ελλάδα – και δεν παίρνουν κανένα!

Πολύ σωστά ο Κυριάκος τους είπε ότι δεν θα δεχθεί να γίνει η Ελλάδα «αποθήκη ψυχών» – που δεν τις θέλει κανείς άλλος.

Όμως η Ελλάδα έχει ΗΔΗ γίνει «αποθήκη ανεπιθύμητων»!

Και η μόνη σωτηρία είναι να ξαναγίνουμε Ευρώπη – όπου ανήκουμε τυπικά: Δηλαδή να κλείσουμε και να ελέγξουμε τα σύνορά μας και τους καταυλισμούς όσων βρίσκονται στην ενδοχώρα μας και να προωθήσουμε τους μαζικούς επαναπατρισμούς όσων δεν δικαιούνται άσυλο – δηλαδή των συντριπτικά περισσοτέρων πια. Απευθείας στις πατρίδες τους, όχι μέσω Τουρκίας.

Και τότε μόνο θα δεχθούν οι εταίροι μας να ανοίξουν τα δικά τους σύνορα προς την Ελλάδα. Και ίσως να «μοιραστούν» τους λίγους που θα πάρουν άσυλο (κυρίως γυναικόπαιδα…)

Όταν νιώσουν ότι η Ελλάδα φρουρεί και ελέγχει τα σύνορά της προς Ανατολάς, θα μας δείξουν περισσότερη «αλληλεγγύη». Τώρα δεν θέλουν να «μοιράσουν» ένα ανεξέλεγκτο ρεύμα που εξακολουθεί να έρχεται καθημερινά και να παραμένει ανεξέλεγκτο.

Το πώς θα τα ελέγξουμε είναι απλό:

Όπως τα ελέγχουν όλοι οι άλλοι και δεν μιλάει κανείς.

• Έκτον και τελευταίο: η Ελλάδα πρέπει να ξαναγίνει Ευρώπη: να ελέγξει τις ροές. Όπως το έκανε αποτελεσματικά το 2012-14, όταν η πίεση ήταν πολύ μεγαλύτερη, γιατί τότε μαίνονταν ο Πόλεμος στη Συρία, αλλά οι ροές πήγαιναν στην Ευρώπη από Λιβύη σε Μάλτα-Ιταλία. Γιατί από τα ελληνικά νησιά και τον Έβρο υπήρχε αποφασιστικός έλεγχος.

Σήμερα αυτό σημαίνει: κάντε το όπως και τότε.

Το κάνουν ήδη όλοι οι άλλοι…

Και κυρίως κλειστά κέντρα φρουρούμενα ταχύτατες εκδικάσεις αιτήσεων και κυρίως αυστηρός έλεγχος στα πεπραγμένα των ΜΚΟ.

Γιατί οι περισσότερες ΜΚΟ δεν είναι έκφραση των «Κοινωνίας των Πολιτών».

Είναι επικοινωνιακά εργαλεία των ίδιων των διακινητών!

Δηλαδή, των σύγχρονων δουλεμπόρων…