Κάποια άλλα Χριστούγεννα

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες ανοίγει το σεντούκι των Χριστουγέννων. Από μέσα ξεπηδούν μνήμες, εικόνες και ιστορίες.

Μνήμες με αγαπημένα πρόσωπα σε ευτυχισμένες στιγμές δίπλα στο τζάκι και γύρω στο τραπέζι για το πρώτο φαγητό της άγιας νύχτας, τη ζεστή σούπα αυγολέμονο αμέσως μετά την πρώτη χριστουγεννιάτικη λειτουργία στο συνήθως πάντοτε παγωμένο λυκαυγές.

Εικόνες από μια εποχή αθωότητας που ο κόσμος ήταν ευτυχισμένος με τα λίγα και φρόντιζε από το υστέρημά του να βοηθά τον κάθε διπλανό του ανήμπορο άνθρωπο.

Εικόνες με νοικοκυρές που δεν φοβόντουσαν να ανοίξουν τις εξώπορτες στα παιδιά των καλάντων για να τα φιλοδωρήσουν και να τα τρατάρουν μ’ ένα γλυκό.

Ιστορίες με τα παραμύθια του Ντίκενς και του Άντερσεν, με τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη και κάτι σκόρπιοι στίχοι του Παλαμά.

Μνήμες, εικόνες και ιστορίες κάποιων άλλων Χριστουγέννων από την ειλικρινή Ελλάδα, στην Αθήνα και τα χωριά…

Μνήμες, εικόνες και ιστορίες, κάπου εκεί στις δεκαετίες του ’50 και του ’60, που όταν έμπαινε ο Δεκέμβρης όλη η Ελλάδα μεταμορφωνόταν σ’ έναν μικρό χριστουγεννιάτικο παράδεισο.

Στην Αθήνα, οι φωτισμένοι από τα λαμπιόνια δρόμοι, οι καλαίσθητες βιτρίνες και ο κόσμος που ψώνιζε, έδιναν μια παραμυθένια διάσταση. Η ίδια διάσταση στην επαρχία με τις μελωδούσες καμπάνες των εκκλησιών, τις χωρικές να ετοιμάζουν τα εδέσματα της ημέρας και τα παιδιά να τρέχουν στα χωμάτινα καλντερίμια να αναγγείλουν με τα τρίγωνα το Χριστός γεννάται σήμερον….

ΠΗΓΗ: BOULEVARD  Mηνιαία freepress εφημερίδα

Στέλιος Παρασκευόπουλος
Αλέξανδρος Καλαφάτης