Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη. Όλα στα funds!

Γράφει ο Αγκιτάτορας,

Το “Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη” και οι υποσχέσεις για σεισάχθεια ηχούν ακόμη στα αυτιά μας, με την…  πυγμή μιας κλασικής κούφιας προεκλογικής εξαγγελίας. Αν ελπίζαμε σε κάτι ήταν τουλάχιστον να διατηρηθεί η προστασία της 1ης κατοικίας όσο η χώρα δεν σταθεροποιείται οριστικά και η ανάπτυξη δεν αποκτά μόνιμο χαρακτήρα.

Η κυβερνητική αλητεία δεν έχει να κάνει με το αν επί της αρχής χρειάζονται ή όχι κάποιοι πλειστηριασμοί. Οι τράπεζες πρέπει να αποφύγουν έναν νέο κύκλο αποσταθεροποίησης που θα φέρει η ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης. Γι’ αυτό χρειάζονται ρευστότητα. Είτε επιτυγχάνοντας νέες λειτουργικές συμφωνίες με τους πελάτες τους, προσαρμοσμένες στις σημερινές δυνατότητες τους. Είτε, όπου αυτό δεν είναι δυνατό, με εκχώρηση τους σε εξειδικευμένα funds.

Όμως αυτό αφορά κυρίως τα επιχειρηματικά και τα καταναλωτικά δάνεια. Θα μπορούσε να αφορά και την αγορά δευτερεύουσας κατοικίας. Όμως η 1η κατοικία εμπεριέχει την ιερότητα της ιδιοκτησίας για προσωπική χρήση. Το δικαίωμα στη στέγαση. Με βάση αυτή την αρχή προστατεύθηκε έως τώρα από τους πλειστηριασμούς.

Ήρθε όμως η αριστερή… δημιουργική ασάφεια να δώσει τη λύση! Δεν προώθησε την αναζήτηση των συστηματικά κακοπληρωτών που εκμεταλλεύονταν τα νομικά παραθυράκια του συστήματος. Επέλεξε το άτυπο ταξικό όριο των 300 χιλ. ευρώ ως κόκκινη γραμμή τιμωρίας και τέρμα.

Να πούμε μόνο στους πολιτικούς απατεώνες που δηλώνουν ακόμη ταυτισμένοι με τις προεκλογικές εξαγγελίες τους ή δηλώνουν ανοιχτά το μίσος τους για τον πλούτο, ότι είναι πλέον γυμνοί. Η ψευδαίσθηση της δήθεν κοινωνικής ευαισθησίας τούς ξεγύμνωσε στα μάτια των πολιτών κι η τιμωρία τους θα είναι παραδειγματική.