Η σταθερότητα της ΝΔ κι ο εθνικός Σαμαράς

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, σύμβουλος επιχειρήσεων – συγγραφέας

Ένα ακόμη Συνέδριο της ΝΔ ολοκληρώθηκε. Ένα προεκλογικό Συνέδριο μέσα σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο. Μετά από μια πολύ σοβαρή υγειονομική κρίση και μέσα στη φωτιά του πολέμου στην Ουκρανία και το ενεργειακό και πληθωριστικό τσουνάμι. Μια κρίση που απέτρεψε την αναμενόμενη αναπτυξιακή άνοδο και έφερε νέα πίεση σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Η ΝΔ κατόρθωσε, με τα όποια λάθη, καθυστερήσεις κι ανασφάλειες να σταθεί όρθια απέναντι στα προβλήματα και έδωσε λύσεις. Και τώρα βρίσκεται μπροστά σε μια εκλογική μάχη που χάρη στην απλή αναλογική δημιουργούνται συνθήκες αποσταθεροίησης, πολλαπλών εκλογών, ίσως ακόμη και ετερόκλητων κυβερνητικών σχημάτων.

Η ΝΔ οφείλει να απευθυνθεί στην κοινωνία θέτοντας τα διλήμματα της επόμενης μέρας. Ποιον θα εμπιστευθούμε για να δώσει ώθηση στην παραγωγική διαδικασία; Ποιος θα διασφαλίσει την κοινωνική συνοχή και την ευνομία; Ποιος θα κληθεί να σταθεί απέναντι στην προκλητικότητα της Τουρκίας και θα δώσει τις νέες γεωπολιτικές μάχες σε έναν κόσμο που αλλάζει;

Σε αυτή τη συγκυρία η παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, με τη διορατικότητα, την ευθυκρισία και το γνήσιο πατριωτικό συναίσθημα, που τον διακρίνουν, λειτουργεί ενισχυτικά, ενθαρρυντικά σε αυτή την προσπάθεια, τονίζοντας όλα όσα θα πρέπει να προσέξουμε στην πορεία προς τις κάλπες και κυρίως όλα όσα θα πρέπει να μας ανησυχούν για το μετεκλογικό τοπίο και για τα οποία θα πρέπει να προετοιμαζόμστε από τώρα.

Να αναδείξουμε ξανά τον κομβικό ενεργειακό ρόλο μας για την Ευρώπη. Να υπερασπιστούμε την εθνική μας ταυτότητα και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στην ολότητα τους. Να αναλογιστούμε το διπλωματικό μας μέλλον και το επόμενο βήμα για τον περαιτέρω εκδημοκρατοσμό και τη βελτίωση της λειτουργίας της Ε.Ε.

Ο Σαμαράς υπενθυμίζει την ιδεολογική ταυτότητα ενός χώρου που δεν αποκλείει κανέναν, απευθυνόμενη σε όλους τους Έλληνες αλλά δεν υποχωρεί από τους αξιακούς της πυλώνες, θεωρώντας δείγμα εξέλιξης την ριζική μετατόπιση σε βασικές, διαχρονικές θέσεις.

Σε μια Ευρώπη όπου η Κεντροδεξιά υπόκειται εκλογική πίεση σε αρκετές χώρες (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία) αφήνοντας χώρο δράσης στην ακροδεξιά, η απάντηση σε καίρια ζητήματα, όπως η διαχείριση κρίσεων, μαθαίνοντας από τα έως τώρα λάθη, και η αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ζητήματος, όχι με μια αφελή, πολυπολιτισμική διάθεση αλλά με επίγνωση των συνεπειών και των αντιφάσεων του, μπορεί να δημιουργήσει το διπλό ανάχωμα απέναντι στον λαϊκισμό, είτε προέρχεται από την ορθοπολιτική ισοπέδωση, είτε από τον εθνικιστικό οίστρο.