Η αναταραχή στην Τουρκία και η “ιερή συμμαχία'” Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου

Οι μαζικές διαδηλώσεις στήριξης του προσκείμενου στο Λαϊκό Κόμμα (CHP) φυλακισμένου δημάρχου Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου (επίσημου υποψήφιου για την Προεδρία της Τουρκίας με λαϊκή ψήφο) ήταν το τελευταίο επεισόδιο σε μια σειρά άλλων με αρχή την ”εξέγερση του Γκεζί” (Μάιος/Ιούνιος 2013), κατά την οποία η τουρκική κοινωνία ξεσηκώθηκε κόντρα στα σχέδια της κυβέρνησης Ερντογάν για εμπορική αξιοποίηση του εμβληματικού ομώνυμο πάρκου της πλατείας Ταξίμ της Πόλης.

Η συνέχεια της πρώτης καμπάνας αφύπνισης των Τούρκων κατά του απολυταρχικού Τούρκου Προέδρου ήρθε τρία χρόνια αργότερα με αφορμή το αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του τον Ιούλιο του 2016, που άφησε πίσω του 250 νεκρούς και μεγάλο αριθμό φυλακισμένων πολιτικών, δημοσίων υπαλλήλων και στρατιωτικών των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Στρατιωτικών τους οποίους το καθεστώς Ερντογάν αποκαλούσε ”τρομοκράτες”, ”πραξικοπηματίες” και μέλη του κινήματος του Φετουλάχ Γκιουλέν, ενώ τέσσερις μήνες αργότερα προστέθηκε στους φυλακισμένους πολιτικούς και ο επικεφαλής του φιλοκουρδικού κόμματος HDP Σελαχατίν Ντεμιρτάς με κατηγορίες σχετικές με την τρομοκρατία.

Το πογκρόμ διώξεων που ακολούθησε κατά των συμμετεχόντων (άμεσα ή έμμεσα) στο αποτυχημένο πραξικόπημα ενέτεινε τον διχασμό και βάθυνε περαιτέρω το ρήγμα στις σχέσεις του Ταγίπ Ερντογάν και του κόμματός του (AKP, Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) με την τουρκική κοινωνία.

Η φωνή αμφισβήτησης του Νεο-Οθωμανού σουλτάνου ακολουθούσε ήδη κλιμάκωση ανιούσα, παρά τις προσπάθειές του να τις καταστείλει. Κι αυτό επιβεβαιώθηκε από τις αντιδράσεις που προκάλεσε στην Τουρκία η καταδίκη σε ισόβια κάθειρξη του Τούρκου επιχειρηματία, ακτιβιστή, φιλάνθρωπου και υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Οσμάν Καβαλά τον Απρίλιο του 2022, με την κατηγορία ότι είχε χρηματοδοτήσει την ”εξέγερση του Γκεζί” το ’13 και συμμετείχε στην απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος για ανατροπή της κυβέρνησης στις 15 Ιουλίου 2016.

Έτσι φτάσαμε στη σύλληψη Ιμάμογλου, η οποία είναι μια κομβική στιγμή για τη σύγχρονη τουρκική δημοκρατία. Είναι το απώτατο όριο ανοχής του τουρκικού λαού στον αυταρχισμό του Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος οδηγεί τη χώρα του εκτός δημοκρατικού πλαισίου βαδίζοντας στα χνάρια του Πούτιν και συμμάχων της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ που τον καλύπτουν.

Τον καλύπτουν, αν και τον βλέπουν ότι έχει άμετρες φιλοδοξίες οι οποίες προδιαγράφουν το σχέδιό του για νέα θητεία το 2028. Αν και ”τρέχουν” σε βάρος του καθεστώτος του φήμες για διαφθορά, υποστήριξη της ισλαμικής τρομοκρατίας και περιορισμό των ελευθεριών Τούρκων πολιτών, ο οποίος καθιστά μη λειτουργική τη δημοκρατία στην Τουρκία.

Στην Τουρκία που προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ του ”κοσμικού κράτους” του Κεμάλ και των ισλαμικών καταβολών της, οι οποίες υπερισχύουν επί εποχής Ερντογάν, με αποτέλεσμα να είναι στη φυλακή αυτήν τη στιγμή οι κυριότεροι πολιτικοί του αντίπαλοι κατά τα… πρότυπα Πούτιν, αν και εκείνος έχει πετύχει ήδη και τη φυσική εξόντωση των δικών του…

Ο ”Τουρκικός Αιώνας” που υποσχέθηκε ο Τούρκος Πρόεδρος (και αποτέλεσε ένα απ’ τα πιο εντυπωσιακά συνθήματά του στις τελευταίες προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές) είναι εν εξελίξει. Μόνο που βαίνει κάθετα προς τα σχέδια και τις παράνομες μεθοδεύσεις του ο μεγάλος θυμός της τουρκικής κοινωνίας και, προπάντων, της νεολαίας της.

Ατράνταχτο πειστήριο ότι άνοιξε ο ”Ασκός του Αιόλου” και δρομολογούνται εξελίξεις οι οποίες μπορεί να εκδηλωθούν ως ανεξέλεγκτες κοινωνικές αντιδράσεις από το τμήμα της δυτικής (”ευρωπαϊκής”) πλευράς της Τουρκίας που έχει φιλοδυτικές τάσεις, σε αντίθεση με την ανατολική που έχει ισλαμιστιστικές.

Μπροστά στα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται και απειλούν να γκρεμίσουν το καθεστώς του, ο Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται να ακολουθεί την ίδια πολιτική (διώξεων και φυλακίσεων κατά ”αντιδραστικών” πολιτικών και και πολιτών), την οποία εφάρμοσε στα προηγούμενα χρόνια με το πρόσχημα της παραβίασης του Συντάγματος και της Νομοθεσίας.

Όμως πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Πρώτα και κύρια, έχει γίνει συνείδηση στην πλειοψηφία των Τούρκων η απολυταρχικότητά του, που τείνει να μετατρέψει την Κεμαλική Τουρκία σε χώρα με ισλαμοφασιστικό καθεστώς και κυρίαρχη ιδεολογία αυτήν των Αδελφών Μουσουλμάνων

Έπειτα, διαφαίνεται από τώρα μια μελλοντική δυναμική των συγκεντρώσεων. Άρα δεν τον συμφέρει η ευθεία αντιμετώπιση των διαδηλωτών, όπως έγινε στις προηγούμενες περιπτώσεις που τον είχαν αναγκάσει να κατεβάσει οργανωμένους αντιδιαδηλωτές δικούς του.

Είναι διορατικός ο Ταγίπ Ερντογάν, άλλωστε, και γι’ αυτό οι εκτιμήσεις του πρέπει να λένε ότι οι συγκεντρωμένοι θα γίνονται κάθε φορά πολλαπλάσιοι, όσο κι αν επιστρατεύει φανατικούς ισλαμιστές στα τουρκικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης (ΜΚΔ) για να τους αποθαρρύνουν, όπως έκανε μέχρι τώρα…

Έτσι, το μόνο που του μένει να κάνει για να χαλιναγωγήσει το μαινόμενο πλήθος των ”επαναστατημένων” της τουρκικής κοινωνίας, είναι ο ανορθόδοξος τρόπος εξαγωγής της τουρκικής κρίσης με την επίκληση εξωτερικού κινδύνου.

Και ο υπ’ αριθμόν ένα εξωτερικός κίνδυνος για εκείνον είναι το Ισραήλ, που φαίνεται διατεθειμένο να χαλάσει τα σχέδιά του περί τουρκικών βάσεων στη Συρία, ενώ έχει φροντίσει να ενδυναμώσει με Ελλάδα και Κύπρο μια άξια λόγου στρατιωτική συμμαχία…

”Ιερή συμμαχία”, η οποία εξοργίζει την Άγκυρα, γιατί αποδεικνύει άριστη ελληνο-ισραηλινή προσέγγιση σε θέματα κυρίως Άμυνας και γεωπολιτικής στρατηγικής. Εξοργίζει την Άγκυρα και η οργή της αυτή αποτυπώνεται, ενδεικτικά, στον επιθετικό τόνο της Ερντογανικής εφημερίδας STAR, η οποία έγραψε τις προάλλες με πηχιαίους τίτλους σε πρωτοσέλιδό της: ”Η Ελλάδα φοβούμενη την Τουρκία, πήγε στην πόρτα του γενοκτόνου (υπονοώντας το Ισραήλ), που σφαγιάζει χιλιάδες Παλαιστίνιους”.

Τι τραγική ειρωνεία!!! Κατηγορεί το Ισραήλ για γενοκτονία, ενώ η ίδια η Τουρκία υπήρξε ”δάσκαλος” γενοκτονιών. Και αυτό το γνώρισαν ως θύματα οι Αρμένιοι οι Ασσύριοι και οι Έλληνες του Πόντου. Όμως η εν λόγω τουρκική εφημερίδα δεν τα αναγνωρίζει αυτά (όπως και η επίσημη Τουρκία), για να τα αναφέρει.

Γι’ αυτό εστίασε αποκλειστικά στη συνάντηση που είχε στο Ισραήλ ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον Ισραηλινό πρόεδρο Ισαάκ Χέρτζογκ και τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου (”Χασάπη της Γάζας” τον αποκαλεί) συνδέοντας την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού με την αποτροπή πώλησης των F-35 αμερικανικών μαχητικών στην Τουρκία…

Όλα αυτά, ασφαλώς, είναι προσημάνσεις που προλειαίνουν το έδαφος για όσα θα δούμε προσεχώς στην Εξωτερική πολιτική της γείτονος και σίγουρα θα μας αφορούν – έμμεσα, τουλάχιστον – λόγω της συμμαχίας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, σε περίπτωση πολέμου Ισραήλ-Τουρκίας.

Πολέμου που θα έβαζε σε περιπέτειες όλη την περιοχή και θα είχε κοσμογονικές επιπτώσεις περιφερειακά και παγκόσμια όχι μόνο λόγω της γεωπολιτικής θέσης αμφοτέρων και της στρατιωτικής ισχύος τους, αλλά και της δεδομένης ανάμειξης και άλλων δυνάμεων, χωρίς να αποκλείεται κάποιου είδους ανάμειξη Ελλάδας και Κύπρου.

Χωρίς να αποκλείεται, φερ’ ειπείν, να συμπράξουμε με διάθεση αεροπορικών βάσεων σε Κρήτη και Κύπρο, όπως θέλει το Ισραήλ (βλ. Daily Sabah), με αντάλλαγμα την ύψιστη προστασία Αιγαίου-Κύπρου. Στο πλαίσιο της ισχυρής στρατηγικής σχέσης που οικοδομείται μεταξύ Ελλάδας-Ισραήλ, ας σημειωθεί, έχει τεθεί ήδη στο τραπέζι η συμπαραγωγή αμυντικών συστημάτων για τον ”Σιδερένιο Θόλο”.

Ας σημειωθεί, επίσης, ότι – στο πλαίσιο της τριμερούς στρατιωτικής συμμαχίας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ σε ναυτικό και αεροπορικό επίπεδο – αναδεικνύεται (επί τη ευκαιρία κοινών επιχειρήσεων στα κυπριακά νερά και τα αεροδρόμια) πόσο δυναμική είναι η στρατιωτική παρουσία του Ισραήλ στην περιοχή, κάτι που ενισχύει το αίσθημα ασφάλειας των Ελληνοκυπρίων στην ελεύθερη Κύπρο.

Αίσθημα που την μετατρέπει σε στόχο, ασφαλώς, λόγω της αραβο-ισραηλινής σύγκρουσης η οποία έδωσε προ καιρού την ευκαιρία στην τρομοκρατική Παλαιστινιακή Οργάνωση Χεζμπολάχ να απειλήσει την Μεγαλόνησο. Συμπεριφορά αχαρακτήριστη που εκπηγάζει από τον προστάτη των Αδελφών Μουσουλμάνων και ”συνεργάτη” της Χεζμπολάχ Ταγίπ Ερντογάν και την Τουρκία.

Με δεδομένο αυτά, Ελλάδα και Κύπρος πρέπει να προστατεύσουν και να ενδυναμώσουν σε στρατιωτικό, γεωπολιτικό και ενεργειακό επίπεδο τη συμμαχία με το Ισραήλ, μια απ’ τις πιο προηγμένες στρατιωτικές δυνάμεις στον κόσμο με πυρηνικό οπλοστάσιο.

Να την προστατεύσουν ακόμα κι αν κλιμακωθεί η ένταση μεταξύ του τελευταίου και της Τουρκίας (χώρας με μεγάλο αριθμό προσωπικού και ισχυρές συμβατικές δυνάμεις με προηγμένα όπλα. και αμυντικά συστήματα δικής της κατασκευής), στην περίπτωση που το Ισραήλ επιδιώξει να διαφυλάξει τα συμφέροντά του στα Κατεχόμενα της Κύπρου.

Αυτή θα είναι η καλύτερη απάντηση στις τουρκικές απειλές που δέχεται σε μόνιμη βάση Ελλάδα (και, συνακόλουθα, η Κύπρος), με πρώτη και καλύτερη αυτήν του εκφοβιστικού casus belli (που χρονολογείται από το 1995), το οποίο από μόνο του ακυρώνει κάθε στρατηγική προσέγγισης, πολύ περισσότερο ”φιλίας” με την Τουρκία…