Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ελλάδα ενόψει γερμανικών εκλογών
Γράφει ο Σεραφείμ Νικολάου, Πολιτικός Επιστήμονας
Για 30 χρόνια η Ευρώπη ήταν σε πόλεμο (1914-1945),συνεπεία της φυλετικής , ρατσιστικής θεώρησης της ανθρώπινης ιδιότητας με ιμπεριαλιστικά στοιχεία που έγιναν ορατά στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που επιχειρήθηκαν . Η θεώρηση του ναζισμού-ολοκληρωτισμού ,με τη ρατσιστική ιεράρχηση της αξίας του ανθρώπου ,μια παρανοϊκή αντίληψη,με ανορθολογικές προεκτάσεις μεταλλάχθηκε σε μια επιδίωξη φυλετικής καθαρότητας ,όπου συγκεκριμένο έθνος χαρακτηριζόταν ως ακάθαρτο και έπρεπε να αφανισθεί .Η αναγόρευση της καθαρότητας ως υπέρτατης αξίας έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα δημοκρατικά συντάγματα των χωρών της Δυτικής Ευρώπης ,που αντίθετα νοηματοδότησαν την αξία του ανθρώπου ,αναγνώρισαν το Ολοκαύτωμα ως είδος μαζικής γενοκτονίας και σύστησαν το νεωτερικό κράτος στο πλαίσιο μιας ενωμένης Ευρωπαϊκής οικογένειας ,με την ιδέα για υπέρβαση της εθνοκεντρικής ιδεολογίας που τόσα πολλά κόστισε στην γηραιά ήπειρο.
Τα σύνορα ,η εθνοκεντρική λογική παρήκμασαν και η ιδέα της υπέρβασης του κατακερματισμού της Ευρώπης ήρθε σε αντιδιαστολή με το εθνικοσοσιαλιστικό νεφελώδες παρελθόν της Γερμανίας με ιμπεριαλιστικές τάσεις για την επικράτηση του στην Ευρώπη.Μετά τα νέα παγκόσμια δεδομένα του 1944 , η σταθερότητα στον πλανήτη οδήγησε σε σταθερότητα ευρωπαϊκή , την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους που διαδέχεται η σχετικοποίηση των συνόρων και η υπεροχή της ευρωπαϊκής έννομης τάξης . Με την ενοποίηση της Γερμανίας λήγει το 1990 η σειρά αποτελεσμάτων του Β Παγκοσμίου πολέμου. Έτσι διαγράφεται μια νέα περίοδος , αυτή της όξυνσης της απορρύθμισης των αγορών (παγκοσμιοποίηση )και της κυριαρχίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου που ενίσχυσε την πεποίθηση για το αλάνθαστο της οικονομίας της αγοράς . Σε αυτή την περίοδο η ΕΕ διευρύνεται αλλά δεν εμβαθύνει λόγω της προσπάθειας για συρρίκνωση της ρωσικής επιρροής και της επιθυμίας για το τέλος της ψυχροπολεμικής διαίρεσης της Ηπείρου.
Η Γερμανία σήμερα είναι η ισχυρότερη χώρα στην ΕΕ . Πριν την δημιουργία της τελευταίας το μάρκο ήταν το ισχυρότερο νόμισμα στην ευρύτερη περιοχή εξασφαλίζοντας μια πρωτόγνωρη νομισματική σταθερότητα , η Γερμανική τράπεζα ήταν το πιο πετυχημένο μοντέλο τράπεζας στην Ευρώπη. Η επιβολή του γερμανικού μοντέλου στην ΕΕ ήταν αναπόφευκτη ,κάτι που βόλευε αρχικά την Γερμανία και την ΕΕ ,λόγω της πρότερης εμπειρίας. Η αναπαραγωγή της πολιτικής ανεξαρτησίας της Γερμανικής Τράπεζας στην ΕΚΤ λοιπόν που λαμβάνει χώρα δεν συνοδεύτηκε όμως με την βιομηχανική αρμονική ανάπτυξη που διέθετε η Γερμανία . Τουναντίον , ο Νότος της ΕΕ παρουσιάζει αρρυθμίες και δυσλειτουργίες, και αυτό εξηγείται από τον αποσπασματικό χαρακτήρα της μεταφοράς του γερμανικού μοντέλου στην ΕΕ. Η ανταγωνιστική ηγέτιδα δύναμη Γερμανία σήμερα έχει πλεόνασμα ,ενώ οι νότιοι έλλειμμα, λόγω του χάσματος της παραγωγικότητας που καθόρισε την λεγόμενη ασυμμετρία στην ΟΝΕ.
Το χάσμα της παραγωγικότητας καλυπτόταν επιτυχώς μέχρι το 2008 λόγω της πλασματικής ευημερίας με το φθηνό χρήμα και την πιστωτική επέκταση με χαμηλά επιτόκια δανεισμού. Μετά το 2008 , η ΕΕ βιώνει την μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική και πολιτική κρίση στην Ιστορία της που διαβρώνει το μεταπολεμικό εγχείρημα της Ένωσης. .Οι πολίτες δεν δίνουν έμφαση στο Ευρωκοινοβούλιο ,οι ευρωπαϊκοί θεσμοί μετατρέονται σε εκτελεστικές γραμματείες χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση εξάλλου. Η ένταση της λιτότητας ,η δημοσιονομική πειθαρχία ,η ανισότητα ως αίτημα για την παραγωγικότητα , τις επενδύσεις και την καταπολέμηση του χρέους δείχνει να παραμένει κυρίαρχη τάση για την Ευρώπη.
Στις 24 Σεπτεμβρίου , ο νικητής των γερμανικών εκλογών καλείται να ηγηθεί της προσπάθειας για μια νέα ΕΕ που θα παρακάμψει τις αποσχιστικές τάσεις και τον ευρωσκεπτικισμό .Η ελληνική κοινωνία ως ευρωπαϊκή κοινωνία , αλλά και ως κοινωνία με βαθίες παθολογίες ( πελατειακές σχέσεις , κρατικισμός , φοροδιαφυγή , έλλειψη σύνδεσης μισθών με παραγωγικότητα ) και με την παρουσία του ακραίου εθνικιστικού κόμματος Χρυσή Αυγή ,περιμένει από την Γερμανία και τη Γαλλία του προέδρου Μακρόν ένα νέο πολιτικό αφήγημα ,ένα πολιτικό σχέδιο για το μέλλον της ΕΕ σε ένα πλαίσιο διαρκούς υποβάθμισης του κράτους στην παγκοσμιοποίηση επαναφέροντας τη δημοκρατία στο προσκήνιο ,μιας δημοκρατίας που τιμά την αρχή της αξίας του ανθρώπου , όπως δηλώνεται στο άρθρο 2 παρ 1 του ελληνικού Συντάγματος ” Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελεί την πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας”.
