Έχουμε άποψη για το Ισραήλ και τους Άραβες;

Γράφει ο Σωτήρης Χήνος

Είμαστε Βαλκάνιοι. Είναι γνωστό. Άρα επί όλων των θεμάτων πρώτον έχουμε άποψη και δεύτερον έχουμε και φανατισμένη άποψη είτε το θέμα μας αφορά, είτε όχι. Αντιμετωπίζουμε τα ζητήματα ως οπαδοί σε ντέρμπι αιωνίων. Με την ίδια ένταση, με την ίδια αγωνία, με τον ίδιο φανατικό οπαδισμό.

Σιγά μην μας ξέφευγε το Μεσανατολικό. Με το που θα σκάσει μία ρουκέτα, αυτόματα παίρνουμε θέση στις κερκίδες έτοιμοι να φωνάξουμε συνθήματα. Φοράμε τις φανέλες των αντιμαχόμενων, κουνάμε τα σημαιάκια μας, δένουμε τις ρίμες και το ντέρμπι αρχίζει.
Ποιος ασχολείται με τη δική μας κερκίδα διεθνώς; Κανείς.
Γραμμένους μας έχουνε. Και καλά κάνουν οι άνθρωποι.
Εμάς βέβαια αυτό ουδόλως μας πτοεί. Χαβαλές να γίνεται.

Έτσι και σήμερα έχουμε άποψη για το Ισραήλ και τους Άραβες.
Μας την ζήτησαν; Όχι.
Παίζει κάποιο ρόλο η άποψή μας; Ούτε.
Αυτοί που χθες παίζανε ξύλο με την αστυνομία στην Πανόρμου κερδίζουν κάτι;
Ούτε γλυφιτζούρι. Άρα. Χαβαλές να γίνεται.

Το Μεσανατολιτικό είναι ένα σύνθετο πρόβλημα, με μακρά διάρκεια. Οι Εβραίοι επέστρεψαν στην προγονική γη με τους Άραβες να τους κοιτάνε με μισό μάτι. Όλοι πέσανε πάνω τους. Τι κατάφεραν; Να χάνουν τον έναν πόλεμο πίσω από τον άλλον και να υποχρεώνουν τον Νάσερ να κλαίει στα τηλέφωνα.

Γεγονός είναι ένα. Ό,τι χάνεις από το ξίφος δεν το επανακτάς με την πένα. Αν οι Άραβες θεωρούν ότι μπορούν με πολεμικές ενέργειες να επιτύχουν τον στόχο τους, δικαίωμά τους να το δοκιμάσουν. Προσωπικά, δεν θα τους το συνιστούσα. Αν στόχος είναι να ολοκληρωθούν επιτυχώς, κάπως κάπου κάποτε, ειρηνευτικές συνομιλίες στα πρότυπα του Καμπ Ντέϊβιντ, αυτό δεν μπορεί να γίνει όταν συνομιλητής της μίας πλευράς είναι η Χαμάς. Με ισλαμοφασίστες διάλογος δεν γίνεται. Ουδένα άλλωστε πολιτισμένο κράτος δεν θα συναινούσε να διαμορφωθεί μία θεσμική τζιχάντ στο κέντρο της περιοχής, στη θέση ενός πολιτισμένου, δημοκρατικού και τεχνολογικά προηγμένου κράτους.

Ο εκδημοκρατισμός των αντιπάλων των Ισραηλιτών είναι βασική προϋπόθεση της ειρηνευτικής διαδικασίας. Σε συνδυασμό με την κατανόηση και αποδοχή του Status Quo.

Άλλως, θα βιώνουμε συνεχείς ρουκετοπόλεμους σαν το Βροντάδο της Χίου. Με τους Έλληνες να νομίζουν ότι βρίσκονται στη μία ή στην άλλη πλευρά της μάχης.