Από μιαν άλλη οπτική γωνία

Γράφει ο Θεόφιλος Νικολαΐδης, Επιχειρηματίας

Συστήνομαι αρχικά για αυτούς που δεν με ξέρουν. Είμαι ένας επιχειρηματίας με σπουδές μηχανικού και από την εφηβική μου ηλικία παρακολουθώ από κοντά τα πολιτικά πράγματα του τόπου χωρίς ποτέ να έχω ασχοληθεί ενεργά και επίσημα με τον χώρο εντασσόμενος σε ένα κόμμα και ασχολούμενος με αυτό, εκτός από κάτι απόπειρες πολύ μικρού διαστήματος, χρόνια πριν, σε κάποια μικρά κόμματα που δεν είχαν τελικά κοινοβουλευτική παρουσία. Αυτό μου δίνει την ελευθερία να βλέπω τα πράγματα λίγο πιο ουδέτερα, όσο κανείς μπορεί να θυσιάσει την υποκειμενικότητα μπρος στην αντικειμενικότητα.

Μετά την τιμή που μου έκανε η συντακτική ομάδα του LastPoint, να μου ζητήσει να σχολιάζω κατά καιρούς και να εκφέρω τις απόψεις μου σε θέματα γενικής επικαιρότητας, θα προσπαθήσω να σχολιάζω την επικαιρότητα από μιαν άλλη οπτική γωνία εστιάζοντας περισσότερο στην λεπτομέρεια και λιγότερο σε αυτό που φαίνεται με την πρώτη ματιά.

Αυτός ήταν ο πρόλογος, λίγο μεγάλος αλλά απαραίτητος για αρχή και μπαίνουμε στο κυρίως θέμα.

Εκείνο που θέλω να σχολιάσω σήμερα είναι η ανακοίνωση της τελικής απόφασης του ΣΤΕ σχετικά με την αντισυνταγματικότητα του νόμου Παππά για τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. Κατ΄ αρχάς διαπιστώσαμε ότι πράγματι ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου Νικόλαος Σακελλαρίου, όπως αρχικά υποπτευόμασταν, ήταν υπέρ του νόμου Παππά, γι’ αυτό και μειοψήφισε στην απόφαση να θεωρηθεί ο νόμος αντισυνταγματικός. Και το πολέμησε ο άνθρωπος όσο μπορούσε για να επικρατήσει η άποψη του και να ικανοποιήσει την Κυβέρνηση. Αρχικά προσπάθησε να κριθεί όλη η διαδικασία άκυρη χωρίς να μπουν στην εξέταση του θέματος.

Κατέβαλλε προσπάθειες και με τις αναβολές των συνεδριάσεων, όταν διέγνωσε ποια ήταν η επικρατούσα άποψη του σώματος και με τις περίφημες δηλώσεις του στα κάγκελα του Μαξίμου μετά την περιβόητη συνάντηση του Τσίπρα με τις ανώτατες δικαστικές αρχές του τόπου σε χρόνο συμπτωματικό λίγο πριν την εκδίκαση της υπόθεσης.

Μετά την ανακοίνωση του σκεπτικού της απόφασης την Παρασκευή 13/01, ο Νίκος Παππάς επεχείρησε να θριαμβολογήσει, ισχυριζόμενος ότι το ΣΤΕ δεν ακύρωσε όλον τον νόμο του αλλά μόνο τα σχετικά με την απόφαση διεξαγωγής του διαγωνισμού. Αυτό όμως ήταν το αντικείμενο της προσφυγής και όχι γενικότητες. Τα δικαστήρια αποφασίζουν πάντοτε επί του συγκεκριμένου ερωτήματος που τους τίθεται. Αν δεν το γνωρίζει, που ασφαλώς το γνωρίζει, εκκρεμούν άλλες προσφυγές και καλείται το ΣΤΕ να αποφασίσει και για την κανονικότητα της επιλογής μόνο 4 καναλιών σύμφωνα με την μελέτη του αγνώστου Ινστιτούτου Φλωρεντίας και για το αυθαίρετο “εισιτήριο” των 3.000.000 ευρώ για να εγκλειστεί κάποιος στην απομόνωση και για τον αυθαίρετο υποχρεωτικό καθορισμό του ελάχιστου αριθμού εργαζομένων στα κανάλια που θα κέρδιζαν την άδεια τελικά.

Επί του παρόντος ο κύριος Παππάς ας ψάξει να βρει και να επιστρέψει τα εκατομμύρια που εισέπραξε και από τους μετέχοντας στον διαγωνισμό και κυρίως από αυτούς που τελικά κέρδισαν σε αυτή την αντισυνταγματική διαδικασία και μετά θα δούμε πότε και με ποιες διαδικασίες θα διεξαχθεί ο νέος διαγωνισμός από το ΕΣΡ, όπως το Σύνταγμα επιβάλλει….