Άδωνις Γεωργιάδης: Επ’ αφορμή του νέου σποτ

Γράφει ο Σπαρτιάτης

Από την ώρα που έβγαλε ο Άδωνις Γεωργιάδης το νέο του προεκλογικό σποτ με τίτλο «Ένα 24ωρο του Άδωνι» (βλέπε σύνδεσμο στο τέλος) δε σας κρύβω ότι το έχω δει πραγματικά πολλές φορές. Δε θα υπερβάλλω αν πω ότι σχεδόν μια εβδομάδα μετά κάθε μέρα όποτε βρίσκω ευκαιρία αφιερώνω άλλα τρία λεπτά για να το δω ακόμα μια φορά. Και αν κρίνω από τον αριθμό των views, δεν είμαι ο μόνος.

Το νέο σποτ συνδύασε πολλά. Κινήθηκε καταρχάς εντός ενός πολύ έξυπνου πλαισίου, καθώς όλοι μας έχουμε κάποτε αναρωτηθεί πως πρέπει να είναι η καθημερινότητα ενός βουλευτή που τον βλέπουμε συνεχώς στη Βουλή, σε ΜΜΕ και σε εκδηλώσεις. Από κει και πέρα, πέρασε το μήνυμα που ήθελε, ότι δηλαδή στη μέρα του συνδυάζει την παρουσία του στα ΜΜΕ με τις κομματικές και τις κοινοβουλευτικές υποχρεώσεις, και φυσικά με την οικογενειακή του επιχείρηση. Έδωσε επίσης το πολιτικό του στίγμα, με τα αποσπάσματα από ομιλίες και συνεντεύξεις του, και τόνισε για άλλη μια φορά τον πολιτικό του δεσμό με τον Αντώνη Σαμαρά. Έβγαλε και μια πιο προσωπική πλευρά, με τη συνάντηση με φίλους στο καφενείο, με την επίσκεψη στην καντίνα και με τις συνεχείς αναφορές στην οικογένεια. Και έκλεισε με ένα ήσυχο και προσωπικό μήνυμα όπου ταυτόχρονα ζητά στήριξη και…ανοχή, για όσους τον αντιπαθούν.

Τώρα φυσικά, αναρωτιέται εύλογα κανείς γιατί κάθομαι και ασχολούμαι τόσο με ένα απλό σποτάκι του διαδικτύου. Η αλήθεια είναι πως πράγματι με ενδιαφέρει δυσανάλογα πολύ. Όπως και όλα όσα έχουν να κάνουν με την προεκλογική εκστρατεία του Άδωνι.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης αξίζει όσο ελάχιστοι, αν όχι κανείς, τη στήριξη στις εκλογές που έρχονται. Όχι μόνο για την τεράστια προσφορά του στην παράταξη αυτή τη δύσκολη τετραετία, για τις αμέτρητες φορές που όλοι αισθανόμαστε πως ήταν ο μόνος που έκανε ουσιαστική αντιπολίτευση. Αλλά κυρίως για τον προσωπικό πόλεμο που δέχθηκε, για το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλέξει εδώ και πολλά χρόνια να τον βάλει απέναντι και να τον αναδείξει ως τον απόλυτο αντίπαλο.

Εδώ και τέσσερα χρόνια ανέλαβε δυσανάλογα μεγάλο βάρος στην πολιτική μάχη, και το πλήρωσε με τις πολλές επιθέσεις που δέχθηκε. Στοχοποιήθηκε όσο κανένας, έγινε στόχος καθημερινών επιθέσεων από τα κυβερνητικά ΜΜΕ, παρήχθησαν για το πρόσωπό του άπειρα fake news, προσπάθησαν να τον εμπλέξουν σε πλήθος ανύπαρκτων σκανδάλων για να τον περιθωριοποιήσουν. Δεν ήταν μόνο η Novartis, το προσπάθησαν με πολλές διαφορετικές υποθέσεις, πάντα χωρίς αποτέλεσμα. Ήταν πάντα το αγαπημένο τους θέμα, κατάφερε όμως να αντέξει όλες τι επιθέσεις, και δε σταμάτησε ποτέ να τους κοντράρει στα ίσια και να τους λέει στα μούτρα αυτά που άλλοι δεν τολμούσαν.

Δεν είναι όμως η μόνη πλευρά του δράματος. Ο Άδωνις δεν υπέστη αυτό τον διαρκή καθημερινό πόλεμο μόνο για την πολιτική του παρουσία, αλλά κυρίως για το κυβερνητικό του παρελθόν. Βρήκε μπροστά του όσα έκανε, βρέθηκε αντιμέτωπος με όσα είχε ήδη αντιμετωπίσει μέσα από το χαρτοφυλάκιο της υγείας πριν μερικά χρόνια. Τα ίδια πρόσωπα και τα ίδια συμφέροντα που είχε «ξεβολέψει» και είχε βάλει με κάθε τρόπο απέναντι σαν υπουργός, βρήκαν ευκαιρία σε συνεργασία με τους πολιτικούς του αντιπάλους να ζητήσουν τη ρεβάνς.

Βρέθηκε να κατηγορείται για πράγματα τελείως αντίθετα από τα πεπραγμένα του ως υπουργός (πχ για ευνοϊκή μεταχείριση των φαρμακευτικών εταιρειών), και μάλιστα το αντάλλαγμα που έλαβαν αυτοί για να συνεισφέρουν στον πόλεμο εναντίον του ήταν το ξήλωμα των δικών του μεταρρυθμίσεων. Που δήθεν τους βόλευαν! Είχε μια εξαιρετική θητεία στο Υπουργείο Υγείας, κατά κοινή παραδοχή πολλών παραγόντων, δε δίστασε καθόλου να συγκρουστεί με όσους έπρεπε, έβαλε πάνω απ’ όλα, και κυρίως πάνω από το πολιτικό του μέλλον, το δημόσιο συμφέρον, και τελικά κόντεψε να βρεθεί κατηγορούμενος, να πρέπει να αντικρούσει το ψέμα με αλήθειες και το παράλογο με τη λογική.

Δεν είναι προσωπικό ζήτημα του Άδωνι. Είναι ευρύτερα πολιτικό, αφορά την αντιμετώπιση των προσώπων και των κυβερνήσεων που παράγουν έργο. Πρέπει να καταστεί αντιληπτό ότι δε μπορεί να φοβάται ο πολιτικός να συγκρουστεί και να σπάσει αυγά μήπως το βρει μπροστά του. Πρέπει να δοθεί το ισχυρό μήνυμα ότι οι πολιτικοί που τολμούν χάριν του δημοσίου συμφέροντος ανταμείβονται, δεν τιμωρούνται. Και ότι οι ασκούντες ορθά την εξουσία δεν είναι απροστάτευτοι απέναντι σε όσους δεν το θέλουν, αλλά έχουν στήριγμα και προστάτη το λαό. Δυστυχώς είχαμε πολλά αντίθετα παραδείγματα στο παρελθόν, όμως ποτέ δεν είναι αργά.

Το ψηφοδέλτιο της ΝΔ στο βόρειο τομέα των Αθηνών έχει πολλά άξια στελέχη. Η υποψηφιότητα όμως του Άδωνι συμβολίζει πραγματικά πολλά. Την αποδοτικότητα, την εργατικότητα, την αποτελεσματική διακυβέρνηση, την αγωνιστικότητα, την παραταξιακή αλληλεγγύη. Όσο ισχυρότερη η απήχησή του τόσο δυνατότερο το μήνυμα ότι ο κόσμος της παράταξης απαιτεί ένα άλλο είδος πολιτικής. Ότι εκτιμά την ευθύτητα, την ειλικρίνεια, την τόλμη, και κυρίως την εργατικότητα. Ότι εκτιμά τους πολιτικούς που έχουν εργαστεί στη ζωή τους και δε γεννήθηκαν με αυτή την ιδιότητα. Κι ότι η επόμενη κυβέρνηση πρέπει να κινηθεί δυνατά και γρήγορα, όχι νωχελικά ή διστακτικά και ήπια.

Υπομονή. Λίγες ημέρες έμειναν. Η 7η του Ιουλίου πλησιάζει.