Η πένα είναι πιο δυνατή από το ξίφος

Γράφει ο Μιχάλης Μιχαηλίδης, Νομικός – Χρηματιστής

Στις αγορές, έναν κόσμο πραγματικά σκληρό, άγνωστο για τους πολλούς, ο οποίος όμως επιδρά καταλυτικά στην καθημερινότητα των πολιτών ανά τον κόσμο, έχουν κυριαρχήσει εδώ και πολλά χρόνια οι μηχανισμοί αλλοίωσης της πραγματικότητας. Η ταχεία και διεισδυτική πληροφόρηση οδηγεί σε άμεση ανταπόκριση των εμπλεκομένων, με αποτέλεσμα τη μεταβολή των επενδυτικών τους επιλογών, συχνά προς την κατεύθυνση την οποία επιθυμούν οι χειραγωγούντες τα μέσα διάδοσης της πληροφορίας.

Η επεξεργασία των μηνυμάτων που προωθεί ο μηχανισμός αλλοίωσης της πραγματικότητας, είναι μια αρκούντως βασανιστική διαδικασία, σχεδόν αδύνατη σε έναν πολίτη που οι ρόλοι του είναι πια πολύπλοκοι, το τρέξιμο του αέναο και η απορρόφηση της προσωπικότητας του από την καθημερινότητα, μεγάλη. Έτσι καταλήγει θύμα μιας προπαγάνδας, αφού η πνευματική του υπόσταση τείνει στη μονομέρεια, θέλγεται από τη μαγεία του ήχου και της εικόνας του μέσου, που χρησιμοποιείται μερικώς από τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους για την άμβλυνση της κριτικής σκέψης και την αδρανοποίηση της άμυνας του θεατή ή του αναγνώστη.

Δεδομένων των δυσκολιών στο οικονομικό πεδίο που αντιμετώπισε η κυβέρνηση, ιδίως μετά το καταστροφικό α’ εξάμηνο του 2015 και τις συνεχείς επίπονες -για όλους- διαπραγματεύσεις με τους εταίρους, έστρεψε την προσοχή της στο σχέδιο διακράτησης της εξουσίας. Το σχέδιο αυτό προϋπέθετε τον έλεγχο μιας αλυσίδας με πολλούς κρίκους. Τράπεζες-έλεγχος δανείων ΜΜΕ μέσω αυτών-κυριαρχία στα social media μέσω λογαριασμών συνδεδεμένων με το κόμμα. Χορήγηση χρημάτων (μαύρων) για site γνώμης, στοχοποίηση συγκεκριμένων μέσων και εκδοτών, συναλλαγές με προβεβλημένους αριστερούς δημοσιογράφους του παρελθόντος και επιχειρηματίες αμφίβολης αξιοπιστίας να πλαισιώνουν κάποιες από αυτές τις κινήσεις.

Τα παιδιά της σημερινής εξουσίας, “απόγονοι” κομμουνιστών «ζηλωτών», δεν το βάζουν εύκολα κάτω αλλά υφίστανται και συντριπτικές ήττες. Η αναμενόμενη απόφαση του ΣΤΕ περί της αντισυνταγματικότητας του νομού Παππά ήταν η πρώτη από αυτές, καθώς ακόμα και σ’ αυτή τη μάχη στοχοποιήθηκε απερίσκεπτα και με τοξικό τρόπο εις εκ των αστέρων του δικαστικού σώματος.

Η προσπάθεια επιχείρησης περαιτέρω “ασφυξίας” στον ιστορικό εκδοτικό όμιλο ΔΟΛ και η ενδεχόμενη μετέπειτα “απονεύρωσή” του, καθώς τα οικονομικά του προβλήματα είναι ανυπέρβλητα, είναι ακόμα μια προσπάθεια εκφοβισμού του συστήματος παραγωγής πληροφορίας και σκέψης. Το πρόβλημα είναι αν θα μπορέσουν οι δημοσιογράφοι -λειτουργοί ή όσοι αισθάνονται έτσι απ’ αυτούς- να αντισταθούν στην προσπάθεια αυτή, καθιστώντας την αντίσταση τους αρετή, όπως έλεγε ο Πλάτων. Διότι είναι εύκολο να ξιφουλκείς χωρίς την αίσθηση φόβου.

Οι συνέπειες σε κοινωνικό επίπεδο μιας «επιτυχημένης» προσπάθειας εκ μέρους της κυβερνητικής πλειοψηφίας να αλλοιώσει την πραγματικότητα, προκειμένου να αποσείσει τις ευθύνες λόγων και έργων από πάνω της ή να δρομολογήσει πρακτικές που θα εξυπηρετούν τους στόχους της, είναι συχνά τραγικές και εν πολλοίς και επίφοβες για την ομαλή λειτουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας.

Μην ξεχνάμε, άλλωστε, αυτό που έλεγε ο Άγγλος νομπελίστας Rudyard Kipling: “Εξουσία χωρίς υπευθυνότητα είναι το προνόμιο που έχουν διαχρονικά οι πόρνες.”