Σταύρωση και Ανάσταση Ηθικού

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας

Σε αντίθεση με τα Χριστούγεννα που είναι εξαρχής πλημμυρισμένα με το κύμα του αιώνιου Φωτός και της Ελπίδας, η Μεγάλη Εβδομάδα έρχεται με προαπαιτούμενο την κατάνυξη, την ενδοσκόπηση, την καρτερικότητα, να προετοιμάσει το έδαφος για την οριστική Αναγέννηση των συνειδήσεων. Η Σταύρωση είναι αναγκαία και απαραίτητη συνθήκη Ανάστασης κι όχι μια πρόσκαιρη δυσκολία ικανή να ξεχαστεί στο τέλος της διαδρομής.

Φέτος ολόκληρος ο πλανήτης βιώνει μια πρωτόγνωρη, για γενιές και γενιές, εμπειρία. Η επέλαση της φονικής πανδημίας ρίχνει πλατιά τη σκιά του στο κλίμα των ημερών. Η συνηθισμένη συστολή έχει δώσει τη θέση της στον φόβο μπρος στο φονικό άγνωστο. Η προσδοκία παρασύρεται από την αγωνία για το ξαναπληγωμένο μέλλον.

Το ηθικό μας σταυρώθηκε πριν την ώρα του. Δεν είναι τόσο οι ψυχολογικές επιπτώσεις της περιορισμένης κυκλοφορίας. Άλλωστε δεν μπορεί να υπάρξει απόλυτη αντιστοίχιση αιτιατού και συναισθηματικού αποτελέσματος. Κάθε οντότητα είναι μια αυτόνομη προσωπικότητα με τα δικά της χαρακτηριστικά, γνώσεις και εμπειρίες και αντιμετωπίζει με ξεχωριστό τρόπο τον οικιακό εγκλεισμό σε συνάρτηση βέβαια και τις αντικειμενικές συνθήκες διαβίωσης. Όσο περισσότερα τα προϋπάρχοντα στοιχεία ψυχαναγκαστικών, εμμονικών ή καταθλιπτικών συμπεριφορών, τόσο πιθανότερη η ροπή προς αυτή την κατεύθυνση.

Η “Ανάσταση” μας αναβάλλεται, προς ώρας. Η καμπύλη εξέλιξης των κρουσμάτων και των θυμάτων θα καθορίσει την οριστική απελευθέρωση από τα δεσμά της ασθένειας. Τίποτα όμως δεν έχει τη δύναμη να καθυστερήσει την Ανάσταση του ηθικού μας. Η νίκη, όμως, της Αιώνιας Ζωής πάνω στον ιό του Θανάτου είναι μια διαρκής μάχη με τον εαυτό μας, τις αδυναμίες μας και τις εκάστοτε προκλήσεις. 

Θα αντέξουμε κι αυτόν το Γολγοθά, όπως πορευτήκαμε και την προηγούμενη δεκαετία σε συνθήκες πρωτοφανούς οικονομικής και κοινωνικής αναστάτωσης. Θα αποδεχτούμε, όχι στωικά, αλλά με σθένος και αποφασιστικότητα την πραγματικότητα. Θα πορευτούμε μέσα στα “ματωμένα” μονοπάτια του με ασπίδα την θέληση μας για ζωή.

Θα βρούμε τους τρόπους να αξιοποιήσουμε δημιουργικά τον χρόνο μας, ανασύροντας ξεχασμένες αλλά αγαπημένες δραστηριότητες και ανακαλύπτοντας καινούριες. Θα αποκτήσουμε νέες δεξιότητες και γνώσεις. Θα βελτιώσουμε τις διαπροσωπικές μας ικανότητες. Θα ανοικοδομήσουμε σχέσεις και επίπεδο επικοινωνίας.

Η Ανάσταση νομοτελειακά θα έρθει. Όχι επειδή θα “εκβιάσουμε” την έλευση της με ευχολόγια ή πολιτικές παρεμβάσεις αλλά γιατί την έχουμε ανάγκη ως διαδικασία ασίγαστης καθολικής εξέλιξης και ηθικής αναβάθμισης. Και την επόμενη μέρα αναβαπτισμένοι στο αίμα της Λύτρωσης θα βαδίσουμε ωριμότεροι, δυνατότεροι, με περισσότερη αλληλεγγύη και κατανόηση.

Καλή Ανάσταση, καραντινιώτες!