Με ποιες εικόνες από τη σημερινή κυβέρνηση θα πήγαινα να ψηφίσω αύριο
Γράφει ο Γιάννης Κίτσος
Μια και σχεδόν μάθαμε από τη χθεσινή συνάντηση Τσίπρα-Καμμένου ότι πάμε σε τριπλές εκλογές τον Μάιο του 2019 καλό είναι να κάνουμε μια σύνοψη τι έχουμε δει μέχρι σήμερα από του δυο. Κάποιες εικόνες και παραστάσεις που θεωρώ ότι θα ενταθούν μέχρι τον ερχόμενο Μάιο.
Ξεκινάω από το ότι το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δε είχε ποτέ ειλικρινείς πολιτικές ή οικονομικές αρχές. Έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουμε αυτό! Όπως και σε κάθε άλλο ολοκληρωτικό καθεστώς έτσι και σε αυτό η κύρια αρχή του είναι ο ριζοσπαστικός οπορτουνισμός. Οι συνθήκες ολοκληρωτισμού φαίνονται και από το αίσθημα ατομικής μηδαμινότητας και αδυναμίας που έχουν δημιουργήσει στην πλειονότητα του πληθυσμού την ίδια στιγμή που η καταστροφική διαχείριση των λαθρομεταναστευτικών κυρίως ροών και η πλήρη απουσία, όχι μόνο εξωτερικής, αλλά και εσωτερικής προστασίας και ασφάλειας στους πολίτες έχει φέρει φόβο και τρόμο.
Το καθεστώς αυτό έχει οδηγήσει τη θεσμική λειτουργία στη χώρα στο έσχατο σημείο ηθικής κατάπτωσης, φαινόμενο το οποίο θα εντείνεται περισσότερο όσο οι εκλογές πλησιάζουν μέσω της ανεξέλεγκτης κομματικής εξουσίας που χωρίς φραγμούς προχωρεί στην άπληστη επιβολή της στον δημόσιο βίο της χώρας. Πολλώ δε μάλλον όταν το κομματικό και προσωπικό συμφέρον τίθεται πάνω από το γενικό περισσότερο αλλά και πιο απροκάλυπτα από ποτέ άλλοτε στην εποχή της μεταπολίτευσης.
Ένα ακόμα δυσάρεστο στοιχείο του καθεστώτος αυτού είναι ότι έχουμε φτάσει πάλι στο σημείο να αυξάνουμε το χρέος μόνο και μόνο για πληρώνουμε τους τόκους του χρέους την ίδια στιγμή που η οικονομία βρίσκεται σε πλήρη στασιμότητα και η παρακμή της μεσαίας τάξης ακολουθεί ταχύ ρυθμό.
Επίσης, η χώρα έχει επιστρέψει σε εποχές υπανάπτυξης – μεγάλη εξάρτηση από την εξωτερική παραγωγή και τις εισαγωγές -, εξαρτάται από τα εξωτερικά εμβάσματα και τον τουρισμό για να ισορροπήσει το εξωτερικό της ισοζύγιο, αλλά και τα κονδύλια για το μεταναστευτικό και κάποια πακέτα Γιούνκερ των οποίων η απορρόφηση γίνεται με κομματικά και προσωπικά κριτήρια και όχι αναπτυξιακά αλλά κυρίως χωρίς ο ελληνικός λαός να γνωρίζει που κατασπαταλούνται.
Επιπλέον, η ιστορία των Ελλήνων, μαζί και τα μνημεία τους θυσιάζονται στο βωμό και με την πρόφαση ενός ανήθικου και βρώμικου ιδεοληπτικού διεθνισμού. Το τελευταίο τους δε οχυρό, δηλαδή η οικογένεια, με τις αποφάσεις κυρίως για την παιδεία έχει αρχίσει να κλονίζεται και αυτό. Το χειρότερο δε είναι ότι όλα αυτά γίνονται κάτω από μια συνωμοτική μυστικότητα αναγκάζοντας πάντα τον Έλληνα να βρίσκεται προ τετελεσμένων γεγονότων. Ο Έλληνας βρίσκεται υπό την συνεχή απάτη και εξαναγκασμό μιας μειοψηφίας!
Τέλος, για τους συνταξιούχους δε χρειάζεται να μιλήσει κανείς αφού τους έχουν πεθάνει ήδη. Αν και νεκροί οι συνταξιούχοι, η οικονομική θέση των νέων επιδεινώνεται όλο και περισσότερο. Ο κάθε νέος όσο παροντικά και εάν προσπαθεί να ζήσει γνωρίζει ότι η οικονομική του θέση, όσους συμβασιούχους και να δημιουργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα μπορέσει να υπάρξει, ποτέ κάτω από τις συνθήκες αυτές, οικονομικά ανεξάρτητη.
Φαντάζομαι ότι ο καθένας από εσάς μπορεί να προσθέσει και άλλες εικόνες στο κολλάζ φωτογραφιών της συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου. Εγώ, πάντως με αυτές λίγο-πολύ θα πάω αύριο στις εκλογές.
