Ξέπλυμα αμαρτιών με τη διαδικασία του επείγοντος
Γράφει ο Ευπατρίδης
Ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ την εποχή του αντιμνημονίου ήταν η σκληρή και σταθερή κριτική όποτε επέλεγε η εκάστοτε κυβέρνηση να νομοθετήσει με τη διαδικασία του επείγοντος. Απαράδεκτη και αντιδημοκρατική διαδικασία, προσπαθούν να κρύψουν τι ψηφίζουν κοκ.
Φυσικά αυτό πλέον έχει αλλάξει άρδην.
Τρανό παράδειγμα το νομοσχέδιο για την παιδεία που συζητείται αυτές τις μέρες. Ξεκίνησε στη διαβούλευση με 50 άρθρα, στάλθηκε αιφνιδιαστικά στα κόμματα την Παρασκευή με πάνω από 100 (!) και εισήχθη τη Δευτέρα για συζήτηση στην επιτροπή με τα μισά ζητήματα να μην έχουν θιγεί καν στη διαβούλευση. Φυσικά με τη διαδικασία του επείγοντος, με την ψηφοφορία να ολοκληρώνεται στην Ολομέλεια την Πέμπτη. Πολύ sic να έρχεται με διαδικασία επείγοντος ένα νομοσχέδιο για την παιδεία.
Γιατί άραγε όλη αυτή η μυστικοπάθεια; Τι περιλαμβάνει πλέον αυτό το νομοσχέδιο; Ας δούμε ενδεικτικά το άρθρο 66, που εντάσσεται στο κεφάλαιο με τις αλλαγές στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ). Παράγραφος 4.
«4. Δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο ολοκλήρωσης των συγχρηματοδοτούμενων από την Ευρωπαϊκή Ένωση πράξεων των καταργηθέντων φορέων του ν. 3966/2011 (Α΄ 118) από το Ι.Ε.Π. θεωρούνται νόμιμες.»
Γιατί τέτοια σπουδή εκ μέρους της κυβέρνησης να νομιμοποιήσει αναδρομικά τις δαπάνες του ΕΣΠΑ που έγιναν πριν το 2011; Ποιον εξυπηρετεί αυτό το ξέπλυμα;
Για όποιον δε γνωρίζει, το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής ουσιαστικά ιδρύθηκε επί κυβέρνησης Σαμαρά, στο πλαίσιο της κατάργησης-συγχώνευσης φορέων του Δημοσίου. 7 προυφιστάμενοι οργανισμοί με αρμοδιότητες που συμπλέκονταν και ουσιαστικά εμπόδιζαν ο ένας τον άλλο συνενώθηκαν, τα 35 μέλη ΔΣ μειώθηκαν σε 5, από τους 480 περίπου υπαλλήλους παρέμειναν 160 και οι υπόλοιποι αποσπάστηκαν αλλού. Φυσικά αυτό δεν ήταν αρκετό για την πλήρη εξυγίανση, μιας που οι προυφιστάμενοι οργανισμοί είχαν πολλές αμαρτίες στην πλάτη τους.
Γιατί λοιπόν ενδιαφέρεται ξαφνικά ο ΣΥΡΙΖΑ να καλύψει αυτές τις αμαρτίες; Ποιους θέλει να καλύψει; Γιατί καίγεται να τους απαλλάξει από οποιαδήποτε ευθύνη για τα εκατομμύρια που διαχειρίστηκαν μέσω ΕΣΠΑ; Και πόσο συνταγματικό είναι να νομιμοποιείται αναδρομικά η διαχείριση ευρωπαϊκών κονδυλίων;
Άλλη ενδεικτική αλλαγή που επιφέρει ο νέος νόμος είναι αυτή του άρθρου 66, παρ. 3 και 4. «3. Η αποτύπωση της αξίας των παγίων του ενεργητικού και των ταμειακών υπολοίπων που προέρχονται από τους καταργηθέντες φορείς του ν. 3966/2011 (Α΄ 118), πραγματοποιείται στη χρήση 2018. Για τις προηγούμενες χρήσεις το Ι.Ε.Π. δεν υποχρεούται σε λογιστική απεικόνιση των στοιχείων ενεργητικού και παθητικού που προέρχονται από τους ως άνω καταργηθέντες φορείς.
4. Το Ι.Ε.Π. απαλλάσσεται από τη σύνταξη οικονομικών καταστάσεων από την έναρξη λειτουργίας τους έως και για τη χρήση 2017.»
Δεν αρκούνται λοιπόν να νομιμοποιήσουν αναδρομικά όσα έγιναν με το ΕΣΠΑ, το επεκτείνουν και στη γενικότερη οικονομική διαχείριση των προυφισταμένων του ΙΕΠ φορέων. Κατάργηση της υποχρέωσης λογιστικής απεικόνισης των περασμένων ετών στην πράξη σημαίνει ότι οποιαδήποτε ατασθαλεία ή κακοδιαχείριση έγινε τότε πλέον δε μπορεί να εντοπιστεί. Ούτε καν να καταμετρηθεί.
Και βλέποντας την τεράστια σπουδή που υπάρχει για τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων, δε μπορεί να μη θέσουμε κι αυτό. Ήταν ή δεν ήταν ο Γιώργος Κατρούγκαλος συνεργαζόμενος με το ΙΕΠ; Για πολλά χρόνια και με αμοιβή έως και 4.000 ευρώ το μήνα; Προέρχονταν ή δεν προέρχονταν οι αμοιβές του από τους πόρους και τα κονδύλια που τώρα νομιμοποιούν αναδρομικά;
Και μιας που αναφερθήκαμε στο Γιώργο Κατρούγκαλο, προς τι η τόσο μεγάλη σπουδή των συντακτών του νομοσχεδίου να στελεχώσουν το ΙΕΠ με συναδέρφους του; Και να τους εντάξουν πλαγίως στη δημόσια διοίκηση;
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν εστιάσει την κριτική τους στις μείζονες αλλαγές που επιφέρει το νομοσχέδιο, και αυτό είναι το λογικό. Αν υπάρχει όμως ένα πλεονέκτημα στη διαδικασία του επείγοντος αυτό είναι ότι κανείς δεν κοίτα τι κρύβεται στα ψιλά γράμματα.
