Η ιδεολογία του αυταρχισμού

Γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης, Φοιτητής Γλώσσας Φιλολογίας και πολιτισμού παρευξείνιων χωρών

Γιόζεφ Γκαίμπελς, υπουργός προπαγάνδας του Τρίτου Ράιχ. Ο άνθρωπος που έχει πει ότι « η δημοκρατία είναι τόσο γαλαντόμα που εάν μας δώσουν ένα σκοινί μπορούμε να την κρεμάσουμε» και « συκοφαντείς, συκοφαντείς κάτι θα μείνει». Πόσα καλά μπορεί να τα έχουν μελετήσει στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και κάποιοι άλλοι πρόεδροι χωρών όπως της Πολωνίας και της Ουγγαρίας. Εάν θέλουμε να γίνουμε σαν και αυτές τις  χώρες μπορούμε να βαδίσουμε στα μονοπάτια του αυταρχισμού ως ιδεολογίας και ως πολιτικής έκφρασης. Δεν είναι δύσκολο, άλλωστε έχουμε  κάποιους  που φέρονται έτσι.

Τι είναι όμως ο αυταρχισμός ως ιδεολογία και ως πολιτική έκφραση; Και ποια στάδια έχει που μπορεί να φανερώνουν ότι αρχίζει να χρησιμοποιείται. Ως ιδεολογία και πολιτική έκφραση τον βλέπουμε στον έντονο λαϊκισμό, στην στοχοποίηση  προσώπων, τον συναντάμε σε συνθήματα που είναι διχαστικά και πολώνουν το κλίμα και το κύριο σύνθημα του είναι  η κακή ελίτ και ο καλός λαός και η  «λαϊκή» κυβέρνηση που υπηρετεί τον λαό.

Πώς μπορείς να τον εφαρμόσεις; Εάν έχεις ένα κύκλο που σε στηρίζει και εάν έχεις  πολώσει τον λαό άσκοπα κάτι που εδώ στην Ελλάδα το έχουμε στο τσεπάκι μας.  Τι πρέπει να έχεις με το μέρος σου για να τον υλοποιήσεις; Τα ΜΜΕ που στην χώρα μας  το είδαμε με τις τηλεοπτικές άδειες,  την δικαιοσύνη, άλλωστε  έχει καιρό που η δικαιοσύνη βάλλεται και αυτοί που προσπαθούν να αποδώσουν δικαιοσύνη είναι ο Ρουβίκωνας και κάτι άλλες  ομάδες. Σωστά μιλάει ο Βενιζέλος για αντιποίηση αρχής. Τι είναι η αντιποίηση αρχής; Είναι ότι κάποιος προσπαθεί να αποδώσει το δίκαιο σε κάτι που δεν είναι αρμοδιότητα του και αυτή ανήκει σε άλλο πρόσωπο.

Το τελευταίο στάδιο για  τον αυταρχισμό είναι ο  έλεγχος  του τύπου κάτι που στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει καταφέρει, αλλά ευτυχώς οι κυβερνητικές εφημερίδες δεν διαβάζονται πολύ. Το μόνο που κατάφερε ήταν αν κλείσει το Μέγκα και να  στοχοποιήσει  δημοσιογράφους επειδή δεν ήταν της αρεσκείας του.

Ευτυχώς είμαστε στην Ευρώπη και δεν ανήκουμε πουθενά αλλού.  Η καρδιά μας μπορεί να λέει άλλα,  αλλά ευτυχώς τις φορές που ταλαντευθήκαμε  μεταξύ Ανατολής και Δύσης μείναμε στα φώτα της Δύσης και προτιμήσαμε τις παραξενιές της Ανατολής όσο και να μας γοήτευε η ίδια.

Χθες είχε δίκιο ο Σαμαράς που είπε ότι η δημοκρατία κινδυνεύει και δεν θα σας αφήσουμε έτσι. 

Ο Τσίπρας θαυμάζει τον Μάο,  ξέρουμε ότι έχει μιλήσει για αυτόν. Ο Μάο έλεγε είμαστε μέσα σε μία διαρκή επανάσταση με στόχο συμφέρον του λαού. Αλλά, τα κακά του καθεστώτος  τα ξεχνάμε και ως συνήθως θυμόμαστε μόνο ότι ο Κουμμουνισμός έχει  στον πυρήνα του τον άνθρωπο.

Ευτυχώς είμαστε στην ΕΕ αλλιώς….