Η λούμπεν κουλτούρα του GFY
ΤΙ εννοούσε ο Θ. Καρτερός με GFY (Go Fuck Yourself) που έγραψε στον Κ. Μητσοτάκη στην «Αυγή»; Oχι, δεν εννοούσε το πεζοδρομιακό «μπινελίκι», που το έχουν για ψωμοτύρι τα αλάνια της πιάτσας.
Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
Κατά τον Γ. Τσίπρα εννοούσε ότι «με την ορολογία και τη ρητορική του κ. Μητσοτάκη, δυστυχώς επαναφερόμαστε σε πολύ κακές εποχές για την πρόσφατη ελληνική Iστορία»! Αυτό πραγματικά κατάλαβε; Αδέξια στρεψοδικία; Φτηνή προσπάθεια να δικαιολογήσει την κατσαπλιάδικη συμπεριφορά του άλλοτε διευθυντή του γραφείου Tύπου του εξαδέλφου του, όταν ήταν πρωθυπουργός; Κανονική προσπάθεια δουλέματος; O,τι και να είναι, είναι «λίγο», άκρως υποτιμητικό για τη νοημοσύνη και εντελώς υποκριτικό. Καθώς το «άντε γ…σου» του Θ. Καρτερού προς τον πρωθυπουργό της χώρας, υπό τον τίτλο μάλιστα «Επί προσωπικού και παίρνω την ευθύνη», δεν επιδέχεται ερμηνείας ή αμφιβολίας για το πόσο συνειδητά γράφτηκε. Δεν ειπώθηκε. Γράφτηκε.
EΤΣΙ το κατάλαβε αμέσως ο Π. Πολάκης, ο οποίος ομιλεί την κατσαπλιαδική και το προσυπέγραψε χωρίς δεύτερη σκέψη. Αλλωστε το «μπινελίκι» του «Mr. Μαρούλια» είναι πιστό παρακολούθημα του γνωστού χάσταγκ «Μητσοτάκη γ@μι@σ@ι», το οποίο διακινήθηκε από το γνωστό υπόγειο και από το καλοκαίρι έως σήμερα είναι «κεντρική γραμμή» του «ανεπίσημου» ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πλήρως συντονισμένο με το «τσίγκινο σωβρακάκι», με το «βρες τρύπα να κρυφτείς», έπρεπε να τον «θάψω τρία μέτρα μες στο χώμα» κι άλλα τέτοια καλολογικά και του «ηθικού πλεονεκτήματος». Τυχαίο; Μάλλον δεν έτυχε, αλλά… πέτυχε.
ΕΙΝΑΙ άγνωστο πώς αντέδρασε ο Α. Τσίπρας, όταν διάβασε τη μάγκικη χυδαιότητα του μυστικοσυμβούλου του. Γούρλωσε τα μάτια και θύμωσε ή χαμογέλασε με το γνωστό αυτάρεσκο ύφος του «πάλι τους σκίσαμε»; Λίγοι ξέρουν αν ο πρόεδρος «διάβασε» το «μπινελίκι» του Θ. Καρτερού σαν ένα ακόμα εμπόδιο στον ανηφορικό δρόμο του να βρει το «Κέντρο» ή αν χάρηκε με το «αντριλίκι» του συνεργάτη και φίλου του. Επίσημη αντίδραση πάντως δεν υπήρξε. Υποθέτω στο πλαίσιο της μαοϊκής αντίληψης για το δικαίωμα όλων των «λουλουδιών» να ανθίσουν. Το εν λόγω «λουλούδι»-GFY, βέβαια, δεν ανθίζει τώρα. Έχει παλιώσει. Κι έχει προλάβει να δώσει τα αρώματά του: άπειρα δείγματα γραφής τοξικού λόγου, εμφυλιοπολεμικού συνδρόμου και διχαστικότητας. Εχει προλάβει να ξεδιπλώσει το μεγαλείο της λούμπεν κουλτούρας, η οποία κάτω από τα μεγάλα βάσανα μιας -ευτυχώς- μακρινής εποχής κρύβει το μένος της εκδίκησης. Το μίσος της ήττας. Και τη δέσμευση ότι την «άλλη φορά θα είναι αλλιώς».
ΕΛΑΧΙΣΤΑ ενδιαφέρει το ποιόν του ανθρώπου Θ. Καρτερού, όπως π.χ. και του Π. Πολάκη. Ενδιαφέρει όμως -και μάλιστα πολύ- τον δημόσιο βίο το γεγονός ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αν δεν ενθαρρύνει, ανέχεται τη χυδαιότητα. Γιατί έτσι δηλητηριάζει κι άλλο την κοινωνία και χαϊδεύει τα χαμηλότερα ένστικτά της. Και τη σπρώχνει με βία να βγάλει τον χειρότερο εαυτό της.
