“Δογματικός φιλελευθερισμός”…
ΕΙΝΑΙ και κάποιοι που εγκαλούν την κυβέρνηση για «μεταρρυθμιστική κόπωση». Οι εγκαλούντες δεν ασκούν κριτική από τα χαρακώματα της οπισθοφυλακής του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από τα υποτιθέμενα προκεχωρημένα φυλάκια του ασυμβίβαστου φιλελευθερισμού. Πρόκειται για πρόσωπα με δημόσιο λόγο και πολιτική παρουσία, τα οποία θα ήθελαν η κυβέρνηση να έχει αλλάξει ήδη τα πάντα. Με αιχμή της κριτικής τους π.χ. την καθυστέρηση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας ή πτυχές της αντιμετώπισης της πανδημίας και κυρίως την αντιμετώπιση των «αρνητών»-αντιεμβολιαστών.
Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
ΔΕΝ αγνοούν, μάλλον υποτιμούν το γεγονός ότι ο Εβρος συνεχίζεται. Οπως συνεχίζουν και οι λαθροδιακινητές να επιμένουν, να μεταφέρουν μετανάστες με σαπιοκάραβα κι επικίνδυνα φουσκωτά, θέτοντας σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές και… καταγγέλλοντας την ίδια στιγμή τη χώρα για pushback. Δεν αγνοούν ότι η πανδημία συνεχίζει να θερίζει. Ισως υπερμεγεθύνουν τη σημασία αδιανόητων γεγονότων, όπως η «σύλληψη» του διευθυντή του σχολείου στην Πιερία ή το μεσαιωνικής λογικής κάψιμο του βιβλίου του Ευγένιου Τριβιζά στη Χαλκίδα. Υποτιμούν όμως την αντίδραση της κυβέρνησης. Και στις μεταρρυθμιστικές επιδόσεις της και στο πεδίο της πολιτικής βούλησης. Π.χ. οι 3 από τους 11 «Θεματοφύλακες» βρίσκονται ήδη προφυλακισμένοι με βαριές κατηγορίες, όπως η σύσταση εγκληματικής οργάνωσης. Ενώ η αλλαγή του Π.Κ. με την οποία έγινε κακούργημα όχι μόνο η χρήση, αλλά και η απλή κατοχή μολότοφ, έχει αποδώσει ήδη καρπούς. Και στην πορεία του Πολυτεχνείου και στις εκδηλώσεις για την επέτειο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου φάνηκε η διαφορά.
ΠΑΡΑ την πανδημία και την ενεργειακή κρίση που μαστίζει όλο τον κόσμο, η κυβέρνηση συνεχίζει τις μεταρρυθμίσεις. Συνεχίζει, π.χ., να επεκτείνει την ψηφιοποίηση του κράτους, συνεχίζει να εμπλουτίζει και να αλλάζει και τις τρεις εκπαιδευτικές βαθμίδες φέρνοντάς τες πιο κοντά στην Ευρώπη, συνεχίζει να εκσυγχρονίζει την ΕΛ.ΑΣ., ώστε να γίνει και πιο αποτελεσματική και πιο φιλική στα δικαιώματα του πολίτη.
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ στην αντιμετώπιση των αντιεμβολιαστών -και παρά τις επιμέρους καθυστερήσεις ή σε κάποια πίσω/μπρος που θόλωσαν πρόσκαιρα το μήνυμα- η κυβέρνηση έχει δείξει και σύνεση και αποτελεσματικότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι το «αντιεμβολιαστικό κίνημα» στη χώρα μας δεν έχει πάρει τις επικίνδυνες διαστάσεις που έχει πάρει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γερμανία, το Βέλγιο ή η Ιταλία. Εδώ δεν υπάρχουν τα «ποτάμια της οργής». Εδώ δεν έχουμε τα φαινόμενα έξαλλοι ανορθολογιστές να τα σπάνε σε μαζικές διαδηλώσεις. Αίσχη και φαιδρότητες έχουμε. Εχουμε «μαχητές» που κάνουν αίσχη, όπως οι χειροπέδες στον διευθυντή, το κάψιμο βιβλίων. Εχουμε «καταδρομείς» που κάνουν ντου σε σχολεία ή σε νοσοκομεία απειλώντας γιατρούς και νοσηλευτές. Αλλά δεν έχουμε «κίνημα» με μαζικά χαρακτηριστικά. Και σε αυτό ασφαλώς έχουν συμβάλει τόσο η πολιτική βούληση της κυβέρνησης όσο και τα αντανακλαστικά της Δικαιοσύνης και της ΕΛ.ΑΣ.
ΑΥΤΗ η άμεση αντίδραση δεν συνιστά κάποιο «πολιτικό γιουρούσι». Δεν πατάει στο κενό. Πατάει στέρεα πάνω στις μεταρρυθμίσεις που έχει κάνει η κυβέρνηση, αλλάζοντας το νομοθετικό πλαίσιο και δίνοντας τη δυνατότητα στον εισαγγελέα ή στον αστυνομικό να ενεργήσει νόμιμα και άμεσα, κόβοντας την όρεξη των πρόθυμων, γραφικών αλλά πάντα επικίνδυνων για τη δημόσια υγεία συνωμοσιολόγων και… υπερασπιστών «του άρθρου 120 του Συντάγματος».
ΤΟ ότι ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο ισχύει από καταβολής κόσμου. Ομως η επίδειξη και η απαίτηση για έναν καθαρό ελιτίστικο φιλελευθερισμό, ο οποίος δεν «σηκώνει μύγα στο σπαθί του», αγνοώντας την προδήλως δύσκολη πραγματικότητα που ζούμε, μάλλον υποδηλώνει έναν «φιλελεύθερο δογματισμό». Ο οποίος στην πράξη μερικές φορές γίνεται δυσδιάκριτος από τον μεγάλο αντίπαλό του, τον λαϊκισμό.
