Αξίες,.. και απαξίες τσιπροκαμένων

Γράφει η Ελένη Παπουτσή, Εκπαιδευτικός – Πολιτισμολόγος Ευρωπαϊκού Πολιτισμού

Η αμφισβήτηση των αξιών είναι υγιής. Οι Τσιπροκαμένοι όμως τις λασπώνουν, τις εξορίζουν, και φυτεύουν στις συνειδήσεις ότι τους συμφέρει.

Πρώτα να προσεγγίσουμε τι είναι αξίες.

Οι όροι, ή οι έννοιες που αποδέχεται κάθε εποχή , οι οποίες ρυθμίζουν και καθορίζουν τη δομή και τη λειτουργία των κοινωνιών, είναι οι αξίες . Αν είναι αποτέλεσμα ιστορικής ωρίμανσης είναι παραδοσιακές. Όπως ελευθερία, αγάπη, δικαιοσύνη ,ο θεσμός της οικογένειας κ.α. Οι αξίες του ανθρώπου δίνουν μορφή και κατεύθυνση στα συναισθήματα και τη θέλησή του. Η διάρκεια μιας αξίας βάζει το συναίσθημα και τη θέληση του ατόμου σ ένα καλούπι που πήζει, και δε σπάει εύκολα.

Πώς δημιουργούνται οι Αξίες; Οι άνθρωποι κάθε εποχής με βάση τις γνώσεις τους δημιουργούν ένα κοσμοείδωλο. Κάπως σαν να σκηνοθετείται το σύμπαν για να βρει το ρόλο του ο άνθρωπος. Αυτή είναι η κοσμο-εικόνα του ανθρώπου . Μέσα στις κοινωνικές διεργασίες διαπιστώνεται στη διαχρονικότητα της ανθρώπινης ψυχολογίας, παρά την ατομικότητα του καθενός, η ύπαρξη κοινών αναγκών και φόβων. Ανάλογα με τα κριτήρια της κάθε εποχής ο άνθρωπος εξηγεί το χθες, ζει το τώρα, προδιαγράφει το αύριο. Έτσι δημιουργείται το πνευματικό εγώ μιας εποχής. Κάθε εποχή όμως έχει και το υλικό της εγώ. Άλλες είναι οι υλικές και τεχνικές δυνατότητες, άλλες οι υλικές ανάγκες, και άλλες οι οικονομικές σχέσεις των ανθρώπων κάθε ιστορικής περιόδου. Αυτοί γενικά είναι οι όροι που διαμορφώνουν τις αξίες .

Γιατί αμφισβητούνται οι αξίες; Καταλύτης για την αμφισβήτηση είναι ό,τι η κρίση και η νόηση του ανθρώπου με πολύ μεγαλύτερη ευχέρεια κρίνει και απορρίπτει, παρά οργανώνει και θέτει. Αυτό συμβαίνει και με τις αξίες, που συγχρόνως ενώ η νόηση απορρίπτει, η θέληση και το συναίσθημα γαντζώνονται αγωνιωδώς από αυτές.
Αργά ή γρήγορα ο νους και η γνώση ξεχειλίζουν και στη μέση οι αξίες συγκλονίζονται, οπότε οι άνθρωποι βγαίνουν από τις ασφαλείς τους νόρμες! Αυτοί που εκπροσωπούν τον ώριμο νου και τη γνώση είναι οι Διαφωτιστές κάθε εποχής.

Μπορεί να συναντήσουν αντιδράσεις από μηδενιστικούς κύκλους, ή από άτομα που έχουν συμφέροντα. Δηλαδή σαν τους τσιπροκαμενους,-που στο εξής θα αποκαλούνται συσκοτιστές- γιατί συσκοτίζουν και οπισθοδρομούν τις κοινωνίες για το συμφέρον τους.(π.χ όχι στα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια και άλλες εξελικτικές αλλαγές στην εκπαίδευση, στην οικονομία, στις επιχειρήσεις στις επενδύσεις. Μόνο να πληρώνουμε τα τσιράκια τους στο Δημόσιο .Όχι δεν γινόταν πάντα έτσι.)

Αυτές είναι οι παρατάξεις της αμφισβήτησης. Ανάμεσα στις δυο ή τρεις παρατάξεις, ξεσπά μια ένταση με τις αξίες στο στόχαστρο. Αυτή είναι η αμφισβήτηση.

Μπορεί να γεννήσει εξέλιξη, επανάσταση, παλινδρόμηση ή κατάρρευση, ανάλογα με το ποιά παράταξη θα επικρατήσει και πώς. Έτσι οι αξίες κρίνονται, απορρίπτονται, θολώνονται απτούς συσκοτιστές (ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ), ή παγιώνονται ιστορικά.

Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πηγμένες αξίες που παραμένουν αμετάβλητες και ανεξάρτητες για τις ανθρώπινες ψυχές, και αυτές είναι αξίες αναλλοίωτες. Οι άλλες είναι εκτεθειμένες στην ιστορική ροή, στον υποκειμενισμό και τα συμφέροντα των ατόμων όπως τώρα των τσιπροκαμένων.

Για να μη μπερδευόμαστε, άλλο η γνώση με την παρατήρηση και το πείραμα που μεταβάλλονται δικαίως, και έτσι εξελίσσονται και προοδεύουν οι κοινωνίες, και άλλο αυτό που ζούμε τώρα. Αυτό είναι ένα δικό τους καλούπι οπισθοδρόμησης, που προσπαθούν φανατικά να μας σφηνώσουν μέσα.

Να θυμηθούμε τα γνωστά σε όλους μας ιστορικά, για να εμπεδώσουμε τι είναι εξέλιξη και υγιής αμφισβήτηση, και πώς γίνεται η αλλαγή κοσμοειδωλου.

Ας αρχίσουμε με το θρησκευτικό και γεωκεντρικό Σύμπαν του Πτολεμαίου. Ακολουθεί η επιστημονική εποχή με το Γαλιλαίο και τον Κέπλερ. αποδεικνύοντας ότι η γη και οι άλλοι πλανήτες περιφέρονται γύρω από τον ήλιο, μια γνώμη που είχε διατυπώσει ο Κοπέρνικος, προκαλώντας μια ρωγμή στην κοσμοεικόνα. Με το Γαλιλαίο η αγαπημένη γη απαξιώνεται κάπως μπροστά στο Σύμπαν. Ακολουθεί ο Νεύτων, και μεταβάλλεται το στερέωμα της επιστήμης. Η ασφάλεια της Πίστεως υποκαθίσταται με τη βεβαιότητα του ορθολογισμού. ο Αϊνστάιν δείχνει τη σχετικότητα και ο άνθρωπος παραδέχεται ότι η απολυτότητα δεν ταιριάζει με τη φύση, αλλά είναι δική του επινόηση. Την ίδια σχεδόν περίοδο η σιγουριά της ύλης δίνει τη θέση της στο στροβιλισμό της ενέργειας. Ακολουθεί αμφίβολο και χαώδες σκηνικό με τη θεωρία της απροσδιοριστίας, που τα περίπου και τα ίσως σκεπάζουν τη θεωρία των Κβάντ.

Όταν ο μέσος άνθρωπος αρχίζει να πιστεύει δυνατά στην επιστήμη, ο άνθρωπος του εργαστηρίου χάνει κάπως τη πίστη του σε αυτή. Η απόλυτη ανθρώπινη λογική κλονίζεται στο χάος των ηλεκτρονίων και του πυρήνα.

Η Νέα φιλοσοφία ταπεινή, ενώ η παλιά αλαζονική.

Ο Έγελος μεταφέρει τον ορθολογισμό του στην οικονομία, γεννώντας τον ιστορικό διαλεκτικό υλισμό.Η απαισιοδοξία του Σοπενχάουερ και του Νίτσε αμφισβητεί τον ιδεαλισμό και υλισμό.

Συγχρόνως ο Φρόυντ αναφέρεται στη συνείδηση και το υποσυνείδητο. Ο Δαρβίνος θέτει τη δύναμη ως κριτήριο επιβίωσης και κυριαρχίας, αλλά νόμοι του Μέντελ τον μεταβάλλουν.

Ο άνθρωπος της Αναγέννησης ανέμελος, που τον διαδέχεται ο ασκητικός τύπος της Μεταρρύθμισης. Ο αριστοκράτης πέφτει στη κρίση του διαφωτιστή. Με το Λόγο γεννιέται ο δημοκράτης και ο θετικιστής.

Ερχόμαστε στην εποχή μας, που ο άνθρωπος στέκει μπροστά μας πρωτεϊνικός αμφίβολος, προβληματισμένος.

Ποια σταθερότητα αξιών μπορεί να εγγυηθεί μια τέτοια εποχή; Κάθε μια αξία είναι μήτρα για άλλη ηθική. Πόσες μπορεί να αντέξει μια εποχή; Ο άνθρωπος στο βάθος του έχει έναν σκεπτικισμό γνωρίζοντας ότι όλες είναι εκτεθειμένες στη προσωρινότητα. Γνωρίζει ότι αν σε ένα οικονομικό σύστημα συγκρουστούν συμφέροντα και αξίες , ο όλεθρος καλύπτει τις αξίες. Ο άνθρωπος χωρίς παιδεία, απολαμβάνει τα επιτεύγματα του τεχνικού πολιτισμού, πληρώνει όμως ως τίμημα την αλλοτρίωση της ψυχής του. Εξασφαλίζει τη ζωή του, αλλά δε την εξανθρωπίζει.

Με όλα αυτά ο σύγχρονος άνθρωπος και ειδικά τα παιδιά, δε μπορούν να πιστέψουν σε αξίες έστω προσωρινές έστω εκτεθειμένες στην οικονομία. Για αυτό τις αμφισβητούν.

Οι αξίες της εποχής μας είναι μοιραίο να γεννηθούν σε αυτή τη κοσμική και αμφίβολη φάτνη. Οι στατιστικές της Ουνέσκο, δείχνουν ότι οι ανθρώπινες γνώσεις αναπτύσσονται πολύ γρήγορα, που σημαίνει ότι ο άνθρωπος μετεωρίζεται κενός μέσα στο τώρα, είναι ευχαριστημένος αν το ζήσει ανώδυνα, και νοιώθει τις αξίες του σαν ενοχλήσεις. Βλέπει ότι μέχρι να ανασάνει μια αξία αμέσως πεθαίνει. Μέσα σ αυτή την εποχή , αν κάποιος βρεθεί σε μια πράξη που είναι ενάντια στην ηθική του, τότε δεν αποφεύγει τη πράξη αλλά την ηθική του. Το ίδιο άτομο μπορεί να έχει 2 και 3 ηθικές, ανάλογα με τον αν είναι υποκείμενο, αντικείμενο, ή παρατηρητής μιας πράξης.

Εκτός όλων αυτών των ψυχολογικών- κοινωνικών-ιστορικών-επιστημονικών φαινομένων μέσα στις πολιτισμένες κοινωνίες, μας έφεραν και τους ανήθικους τσιπροκαμένους, που μας αραδιάζουν ψέματα απτό πρωί μέχρι το βράδυ, που μας υποβαθμίζουν και μας υποβιβάζουν, που λασπώνουν την κοινωνία για να μη φαίνονται τα αρνητικά έργα τους, πάντα για τα μεγάλα συμφέροντα τους. Αν δεν έχεις μέσα σου μίσος για τους ανθρώπους, αν δεν είσαι αδίστακτος ,δε λες τέτοιες συκοφαντίες για να αναλάβεις κάτι που δεν ξέρεις. Η σκόπιμη οπισθοδρόμηση και συσκότιση της κοινωνίας απτούς συριζανελίτες, είναι από μόνες τους απαξίες!