Θεατές ή πρωταγωνιστές;
Γράφει ο Γιώργος Παντάκης
Μαθητής στα δέκα επτά στο σχολείο μου στην Βαρυμπόμπη, μια καθηγήτρια της φυσικής, σε χαμηλό τόνο αλλά με μάτια που έλαμπαν, μας λέει : «Αυτές τις ημέρες γράφεται ιστορία και είμαστε τυχεροί που την ζούμε. Κάτι αλλάζει, δεν ξέρω τι, αλλά περνάμε σε νέα εποχή και είμαστε πρωταγωνιστές. Ζήστε το» Μόλις είχε ξεκινήσει η κατάληψη της ΑΣΟΕΕ.
Πράγματι από τότε άλλαξαν πολλά. Σε ένα χρόνο έπεσε η δικτατορία και μπήκαμε στην μεταπολίτευση. Δίκιο είχε η καθηγήτρια μου. Γραφόταν στην Ελλάδα ιστορία και είμαστε παρόντες. Εισβολή στην Κύπρο Πολυτεχνείο, επιστράτευση, μεταπολίτευση, νέα κόμματα, Δημοκρατία.
Τα βλέπαμε, τα ζούσαμε. Είμασταν μέσα στα γεγονότα. Είμασταν πρωταγωνιστές στην ιστορία που γραφόταν… Προσωπικά μετείχα σε ένα μεγάλο μέρος της νέας ιστορίας και που κάποια από αυτά ακόμα είναι σε εκκρεμότητα. Κύπρος.
Πέρασαν από τότε κοντά σαράντα χρόνια και έχω την «τύχη» τώρα, να βλέπω τον κύκλο της μεταπολίτευσης να κλείνει και να ανοίγει ένας νέος κύκλος που σαν αφετηρία έχει την κρίση. Κάπου εκεί γύρο περίπου στο 2009 ξεκίνησε να γράφετε η νέα ιστορία. Με μια διαφορά. Αυτήν την φορά, δεν είναι μόνο δική μας. Είναι παγκόσμια και αφορά και την πατρίδα μας και όλους εμάς. Αυτό που μένει είναι εμείς να επιλέξουμε τον ρόλο μας. Θέλουμε να είμαστε θεατές ή πρωταγωνιστές;
Προς το τέλος του΄09 τα κακά μηνύματα ερχόντουσαν από την Ευρώπη σωρηδόν, ιδιαίτερα από Ισπανία, και εμείς εδώ στην Ελλάδα (όπως πάντα…) κοιτούσαμε το δάχτυλο. Είχαμε άλλα θέματα, «σοβαρότερα»
Έτσι όταν ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδος Γιώργος Παπανδρέου μια Παρασκευή του Απρίλη με φόντο το Καστελόριζο, ανακοινώνει την προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης βάζοντας τη χώρα στον μνημονιακό δρόμο των μέτρων λιτότητας, κάπου εκεί αρχίσαμε να «καταλαβαίνουμε» ότι κάτι δεν πάει καλά και στο σπίτι μας…
Από τότε μέχρι και σήμερα έγιναν πολλά και τελειωμό δεν έχουν. Οι κυβερνήσεις κατά μέσο όρο, κάθε δυόμιση χρόνια αλλάζουν. Οι πρωθυπουργοί υπογράφουν μνημόνια, (τρία μέχρι τώρα) πλην ενός. Του Αντώνη Σαμαρά.
Τα μέτρα ολοένα και σκληραίνουν. Ο κόσμος αλλάζει ψυχολογία, γίνεται δύσπιστος αλλά και ευάλωτος στον κάθε απατεώνα. Οι ψεύτες και οι λαϊκιστές έχουν πλέον άπλετο χώρο για δράση. Εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία αλλά και τις αδυναμίες του κόσμου, “παίζοντας” και με την κακή ψυχολογία του οδηγούν ένα ολοκληρο έθνος στην καταστροφή.
Όταν ένας πολιτικός θα πει την αλήθεια δίνοντας μια σταθερή πορεία προς την έξοδο, ο κόσμος, δεν έχει την θέληση να το δεχθεί. Θέλουν άμεση “σωτηρία” εδώ και τώρα και μάλιστα “αναίμακτη”. Έχουν μάλιστα και “λύσεις”, μιας και ξαφνικά όλοι οι Έλληνες έγιναν και οικονομολόγοι !!!
Μεγάλο παράδειγμα η περίοδος της διακυβέρνησης Σαμαρά. Ενώ την χώρα την πήγαινε αργά αλλά πολύ σταθερά προς στην έξοδο και μάλιστα νοικοκυρεμένα κτίζοντας να βάζει τις βάσεις για το μέλλον, για να μην ξανά κυλήσουμε, ο κόσμος προτίμησε τα ψεύτικα λόγια του λαϊκιστή Τσίπρα. Ηχούσαν ωραία τα λόγια του, τα ψέματα του βόλευαν όλους. Στις κάλπες, τρεις φορές, ψήφισαν το κόμμα του. Αποτέλεσμα; Η ζωή όλων μας από τότε έγινε ένας εφιάλτης και το χειρότερο, με τον φόβο της μη επιστροφής στην πραγματική ζωή.
Η νέα ιστορία γράφεται κανονικά και μάλιστα με μελανά γράμματα
Μετά την ήτα της Νέας Δημοκρατίας το 2015 και με τον ερχομό της αριστεράς στην εξουσία, δεν κρύβω ότι με «έζωσαν τα φίδια». Αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα, όταν από παντού οπου πέρασε η αριστερά στον κόσμο, άφησε, στάχτες, διχόνοια, μίσος και φτώχεια. Τέτοια κατάντια η χώρα μου; Αυτήν την ιστορία θα γράψουν στα βιβλία για την χώρα μου;
Το μεγάλο κακό, μετά την ανακοινώνει της προσφυγής της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης από τον ΓΑΠ, συνεχίζεται ακόμα χειρότερα. Η πατρίδα, έχει μπει σε έναν πολύ άσχημο κυκεώνα γεγονότων και αλλαγών και ειναι χωρίς εφόδια. Το μέλλον δεν φαίνεται ελπιδοφόρο.
Από την πρώτη ημέρα της παρουσίας τους, η Ελλάδα άλλαξε ρότα. Δεν ήταν τίποτα ίδιο. Σε μια νύχτα άλλαξαν πολλά. Η Βαλκανιοποίηση έχει ξεκινήσει.
Εμείς ζούμε μέσα στα γεγονότα και βιώνουμε άμεσα τις αλλαγές που γίνονται. Η ιστορία γράφει ασταμάτητα. Ότι γράφει μας αφορά όλους άμεσα. Απλά εμείς θα πρέπει να επιλέξουμε. Θα είμαστε θεατές ή πρωταγωνιστές; Εκτός, και αν αφήσουμε να γράψουν οι άλλοι την ιστορία για εμάς.
Εμείς πάντως στο Last Point, όλοι όσοι αρθρογραφούμε, δεν θα κάτσουμε να παρακολουθούμαι τα γεγονότα να περνάνε από μπροστά μας. Δεν θα αφήσουμε την αριστερά να κοροϊδεύει τον κόσμο, να καταστρέφει την πατρίδα μας. Γιαυτό άλλωστε και η ύπαρξη αυτού του site που πρωταγωνιστές είναι οι δυναμικές ελεύθερες σκέψεις, υπεύθυνων ανθρώπων.
