Υποχρεωτική συνεπιμέλεια. Η κερκόπορτα που απειλεί να αλώσει συνολικά το κυβερνητικό έργο

Γράφει η Φωτεινή Ν. Σόφτη, Νομικός

Τι συμβαίνει όταν το επιτελείο των συμβούλων και βοηθών ενός προσώπου με αποφασιστικές αρμοδιότητες δεν κάνει καλά τη δουλειά του ή την κάνει επιπόλαια βιαστικά και πλημμελώς.

Τι συμβαίνει όταν το πρόσωπο αυτό  καλείται να αντιμετωπίσει με βιασύνη και επιπολαιότητα ένα ζήτημα με δυνατό κοινωνικό αντίκτυπο με ισχυρές αντικρουόμενες απόψεις και στρατόπεδα σφοδρής αντιπαράθεσης

Α. Προκύπτει ουσιαστική αδυναμία λήψης αποφάσεων

Β. Το πρόσωπο με αποφασιστική αρμοδιότητα εκτίθεται ανεπανόρθωτα με  άστοχες άκυρες λανθασμένες τεχνοκρατικού τύπου δηλώσεις και με βαρυσήμαντες ουτοπικές εξαγγελίες και υποσχέσεις που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν

Γ. Το πρόσωπο με αποφασιστική αρμοδιότητα πυροβολείται πανταχόθεν  διότι  καμιά πλευρά δε μένει ευχαριστημένη

Δ. Αν το πρόσωπο με αποφασιστική αρμοδιότητα είναι ενταγμένο σε ένα γενικότερο σύνολο κέντρου εξουσίας ( υπό προϋποθέσεις και ανάλογα με την σπουδαιότητα και τον κοινωνικό αντίκτυπο του ζητήματος στο οποίο τα θαλάσσωσε)  συμπαρασύρει μαζί του όλο το κέντρο λήψεως αποφάσεων και  εξουσίας

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι ένα σημαντικής κοινωνικής υφής ζήτημα με πολλούς αποδέκτες και άπειρους εμμέσως ενδιαφερόμενους προωθείται προς ρύθμιση σε μια κατά τα άλλα ευνομούμενη πολιτεία .. Περνάει όμως κάτω από τα ραντάρ της κυβερνητικής εγρήγορσης που είναι φορτωμένα με σήματα κινδύνου για την αντιμετώπιση εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών κρίσιμων για την επιβίωση του κοινωνικού συνόλου και της χώρας

Ας υποθέσουμε επίσης ότι επικεφαλής για την προώθηση της συγκεκριμένης ρύθμισης είναι ένας καλών προθέσεων μη σχετιζόμενος όμως τεχνοκρατικά και επιστημονικά με το ρυθμιζόμενο θέμα. Ο εν λόγω καλοπροαίρετος, εμφανίζεται δημοσίως κάνοντας δηλώσεις με προφανή τεχνοκρατικά λάθη αγνοεί έννοιες βασικές για τη ρύθμιση του θέματος και κάνει διαπιστώσεις που δεν προκύπτουν από κανένα επιστημονικό δεδομένο και είναι σε προφανή  ασυμφωνία με τις γραφές και  με τους κανόνες της τέχνης και της επιστήμης για την οποία μιλάει . Σε τέτοιο βαθμό που  οι επιστήμονες του οικείου χώρου  χτυπάνε κυριολεκτικά το κεφάλι τους στον τοίχο,  για το ανεδαφικό και το άκυρο των δηλώσεων,  ανεξαρτήτως ουσιαστικών προθέσεων η σκοπών της ρυθμίσεως ή ουσίας της όλης υποθέσεως και παρεμβάσεως

Τότε λοιπόν οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ αρχίζουν να ψιθυρίζουν μήπως η προχειρότητα και η βιασύνη με την οποία οι σύμβουλοι του καλοπροαίρετου προσώπου  αντιμετώπισαν το θέμα τον ώθησαν να αναλαμβάνει δεσμεύσεις εκ των πραγμάτων ανέφικτες και να δίνει υποσχέσεις ότι περίπου θα ανακαλύψει την πυρίτιδα μόνο για να διαπιστώσει ότι όλοι γνωρίζουν ότι έχει ανακαλυφθεί πριν αιώνες.

Και το χειρότερο εξαγγέλλοντας είτε ρυθμίσεις που ήδη υπάρχουν είτε ρυθμίσεις που είναι αδύνατον να θεσμοθετηθούν παρολίγον να ξεκινήσει ένα κοινωνικό κίνημα αντίδρασης  που όμοιο του δεν θα έχει ξαναδεί ο τόπος του !!!

Ταυτοχρόνως πολλοί παπαγάλοι που ενδημούν στην χώρα του καλοπροαίρετου, πετυχαίνουν με τις φωνές τους να κουκουλώνουν τις φωνές των νηφάλιων των συνετών και των τεχνοκρατών για το θέμα και να αναδεικνύουν τις αντιπαραθέσεις των στρατοπέδων σε επίπεδα γραφικότητας παλιάς ελληνικής ταινίας

Και για να γίνουμε συγκεκριμένοι, οι νομικοί από την αρχή διευκρίνισαν ότι η γονική μέριμνα ασκείται και από τους δύο γονείς στο δικαιικό μας σύστημα ενώ η συνεπιμέλεια (νοούμενη ως κοινή φροντίδα της καθημερινότητας του παιδιού από γονείς που δεν συμβιώνουν) αποτελούσε και αποτελεί υπαρκτή επιλογή του φυσικού δικαστή στο υπάρχον δίκαιο. Εφόσον μάλιστα είναι πρακτικά εφικτή και επιθυμητή από τους γονείς, παρότι δεν συμβιώνουν, αποτελεί ενδεχομένως και την βέλτιστη λύση.

Η νηφάλια όμως άποψη ήταν από την αρχή ότι το ζήτημα της υποχρεωτικής και αδιακρίτως επιβολής της αποτελεί προφανώς επιλογή που δημιουργεί προβλήματα,  καθόσον κανείς δεν κατέχει την εξ’αποκαλύψεως αλήθεια για να παραγκωνίσει το φυσικό δικαστή και να επιβάλει άνωθεν τη λύση πανάκεια για όλες τις περιπτώσεις, Δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ανόμοιες περιπτώσεις με τον ίδιο τρόπο όπως δε δίνουμε το ίδιο φάρμακο για όλους τους ασθενείς. Η εξίσωση ανόμοιων καταστάσεων εκ του νόμου και η ισοπεδωτική λογική στις κοινωνίες δεν ταιριάζει σε δημοκρατικά καθεστώτα και σίγουρα όχι σε φιλελεύθερη παράταξη.

Πέραν  τούτου η νηφάλια προσέγγιση υποδεικνύει να σεβαστεί κανείς σε κάθε εξαγγελία  (ιδίως αν είναι δημόσιο πρόσωπο) την δικαιοσύνη. Εξαγγελίες και υποσχέσεις που την παρακάμπτουν ή την παραγκωνίζουν ανεξάρτητα αν  εξυπηρετούν επί του παρόντος,  αποτελούν ένα πολύ κακό προηγούμενο και μία σκοτεινή παρακαταθήκη που δεν αρμόζει σε δημοκρατίες,

Μετά ταύτα ο αρμόδιος υπουργός λιθοβολείται τις τελευταίες ημέρες απ’ όλες τις πλευρές Από τους πρώην υποστηρικτές του για ολιγωρία, υπαναχώρηση, ατολμία και για βαρυσήμαντες εξαγγελίες που  δεν πρόκειται να μετουσιωθούν σε νομοθετικά κείμενα, από τους πολέμιους του για εμπάθεια, απόπειρα φωτογραφικής νομοθετικής διάταξης, εξυπηρέτηση συμφερόντων ομάδων πίεσης και από μεγάλη μερίδα νομικών για μη συγγνωστή άγνοια των διατάξεων, εξαγγελία δήθεν ρυθμίσεων που ήδη υπάρχουν και προσπάθεια παραγκωνισμού της δικαιοσύνης που θα καταλήξει τελικά σε αύξηση του όγκου των υποθέσεων που θα επιστρέψουν στα δικαστήρια. Εσχάτως δε και μετά απο επιπόλαιες προσεγγίσεις της έννοιας του συμφέροντος των ανηλίκων  κατηγορείται για έμφυλες διακρίσεις και σεξισμό !

Και ερωτούν οι παροικούντες : Πως τα κατάφεραν να είναι όλοι εναντίον τους; Ήταν η τεχνοκρατική γνώση των συμβούλων ελλιπής ;  Ήταν οι πιέσεις που δέχονταν από κέντρα σημαντικής  επιρροής τέτοια που έβλεπαν το ατόπημα αλλά δεν μπορούσαν να αντιλέξουν ; ή τέλος υστερόβουλα κίνητρα προσωπικού οφέλους και επείγουσα ανάγκη φωτογραφικής ρύθμισης πρυτάνευσαν σε βαθμό τέτοιο που οι σύμβουλοι του Υπουργού να έχουν ενδεχόμενο δόλο στην δημόσια κατ’ επανάληψίν έκθεση του ( κοινώς τον στέλνουν στα κανάλια παραπληροφορημένο ως πρόβατο επί σφαγή ) για να ικανοποιήσουν άλλους σκιώδεις προϊσταμένους τους ;

Η ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα από σημαίνοντα πρόσωπα και ομάδες που τα κατάφεραν στα μείζονα και έχασαν την εμπιστοσύνη του κόσμου από αυτά που θεωρούσαν ήσσονα. Η επιπολαιότητα και οι λάθος χειρισμοί έχουν οδηγήσει σε κοινωνικό αναβρασμό το μέγεθος του οποίου δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση, ομοίως και το πολιτικό της κόστος.

Ο καθείς βεβαίως ευθύνεται για τις επιλογές του για τις επιλογές των συμβούλων, των βοηθών, των συνεργατών του όπως ακριβώς για κάθε πράξη και απόφαση του.  Όταν η επιπολαιότητα του ενός απειλεί να τινάξει στον αέρα οικοδομήματα που χτίζουν πολλοί μαζί θα πρέπει αφενός μεν να αναβαθμιστεί σε κεντρικό επίπεδο η σπουδαιότητα του ζητήματος και να ληφθεί ο απαιτούμενος χρόνος επ’αυτού αφετέρου δε να εξεταστεί στο μικροσκόπιο αυτή η επιπολαιότητα να τεθούν στην ψιλή κρησάρα οι βιαστικοί χειρισμοί και τελικώς να αποδοθούν τα του καίσαρος τω καίσαρι  και μάλιστα όλα αυτά γρήγορα πριν αλωθεί η Πόλη.

Ευχαριστώ για την υπομονή σας

Η πτωχή τω πνεύματι και εν πολλαίς αμαρτίαις νομικός φίλη σας

Φωτεινή Ν. Σόφτη