Το φαινόμενο Τραγάκη ή η πολιτική ως βαρωνία

Γράφει ο Ευτύχης Ευμορφίδης

Αν υποφέρει από κάτι η ΝΔ είναι οι βαρωνίες. Αυτή η αντίληψη κληρονομικότητας του κόμματος, του «κλειστού club» των πέντε οικογενειών, λειτουργεί πλέον σαν ένα βαρίδι διαρκείας. Σαν μια άγκυρα που αποκόπτει το κόμμα από το λαό.

Με προσωπική περπατησιά και κόντρα ακόμα και στην ίδια του την αδελφή, την Ντόρα, ο αρχηγός του κόμματος περισσότερο πολιτεύεται ως «Κυριάκος» παρά ως «Μητσοτάκης». Κι αυτό τον δικαιώνει.

Τα πρώτα δε δείγματα γραφής του υπήρξαν εξαιρετικά. Σε κανέναν δεν επέτρεψε να δηλώνει a priori υποψήφιος του κόμματος, έκοψε τη φόρα σε δεκάδες πολιτευτές της συμφοράς και δημιούργησε το μητρώο στελεχών για να αναδείξει νέα ταλέντα.

Όμως αυτό δεν φθάνει. Μόλις πριν από λίγες ημέρες, ο γηραίος βουλευτής του κόμματος της ΝΔ στη Β’ Πειραιά Γιάννης Τραγάκης σε συνέντευξη του αποκάλυπτε την αποχώρησή του από την πολιτική. Δεν θα σταθούμε σε όσους τον κατηγορούσαν για υποεκπροσώπηση του κόμματος στη συγκεκριμένη λαϊκή περιφέρεια, στην οποία η ΝΔ ακόμα και στα καλύτερα της σπάνια πετύχαινε υψηλά αποτελέσματα.

Δεν μπορούμε να απαντήσουμε στο κατά πόσο έφτιαξε έναν προσωπικό μηχανισμό που απείχε κατά πολύ από τις ανάγκες του κόμματος και που τελικά μίκραινε το κόμμα στη Β’ Πειραιά, μα εξασφάλιζε στον ίδιο την επανεκλογή του.

Αυτά θα τα κρίνει η τοπική νεοδημοκρατική κοινότητα, όπως και το γεγονός πως στο Πέραμα, τη Σαλαμίνα, τη Δραπετσώνα και τη Νίκαια η Χρυσή Αυγή ξέσκισε τις εκλογικές σάρκες της ΝΔ.

Εμείς θα σταθούμε στη δήλωση – πρόκληση ή πιο σωστά προαναγγελία της υποψηφιότητας του γιου του Παναγιώτη. Γιατί αυτή η δήλωση προσβάλλει τον μέσο νεοδημοκράτη που δίνει τη μάχη της ανανέωσης, προσβάλλει τον αγώνα των νέων υποψηφίων που θα σηκώσουν στα χέρια και τους ώμους τους την προσπάθεια η ΝΔ να επιστρέψει στις ρίζες της και να γίνει ένα σύγχρονο λαϊκό κόμμα, αποτρέπει νέα πρόσωπα να ενταχθούν στην πανστρατειά αφού θεωρούν πως το αποτέλεσμα είναι προκαθορισμένο κι εν τέλει προσβάλλει τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη που έχει αποδείξει πως θέλει την ανανέωση και δεν επιθυμεί τις όποιες ανθυποβαρωνίες εντός των κόλπων του κόμματος.

Κανένας δεν αμφισβητεί σαφώς την κληρονομιά που αφήνουν οι μεγάλες πολιτικές φαμίλιες του κόμματος. Κληρονομιά δεδομένη και ισχυρή. Όμως ήλθε η ώρα το κόμμα να τελειώνει τουλάχιστον με τους πρίγκιπες της κάθε περιφέρειας ή με υποψηφιότητες light όπως συζητιέται επίσης σε αυτή τη δύσκολη περιοχή πως είναι αυτή του μποξέρ – χορεύτη σε talent shows Μιχάλη Ζαμπίδη. Οι λαϊκές συνοικίες χρειάζονται σοβαρούς, λαϊκούς και μπαρουτοκαπνισμένους υποψηφίους. Πρόσωπα με προσφορά, με αγώνες, με γνώση των προβλημάτων που θα τα αναδείξουν και θα δώσουν λύσεις. Που θα χτυπήσουν την άκρα δεξιά και αριστερά εξίσου και δεν θα βρίσκονται στη Βουλή κληρονομικό δικαίωμα ή επειδή είναι αθλητές – τσιχλόφουσκες.

Αν όντως λοιπόν η ΝΔ θέλει την ανανέωση, αν εννοεί το μητρώο στελεχών, πρέπει να αποκλείσει παιδιά, ξαδέλφια, εγγόνια τουλάχιστον στο χαμηλό αυτό πολιτικό επίπεδο και να δει την ανανέωση από άλλη ματιά.  Και φυσικά μόνο ένα μπράβο οφείλουμε να πούμε στην επιλογή Μητσοτάκη να κρατήσει εκτός ψηφοδελτίων τον υιό Τραγάκη, όπως – θεωρούμε αυτονόητο – και τον πατέρα, ο οποίος δεν μπορεί να επανέλθει μετά τις ντροπιαστικές του δηλώσεις.

Εχθές, ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέδειξε λοιπόν πως περισσότερο είναι Κυριάκος από Μητσοτάκης. Πως μπορεί να εξελιχθεί σε έναν ηγέτη που δεν θα διαστάσει να ανανεώνει το κόμμα και να θέτει τέλος στις κατά τόπους μικρό ή ακόμα και μεγάλες βαρωνίες.

Η ΝΔ ή θα γίνει πραγματικά λαϊκό κόμμα ή θα εξελιχθεί σε κόμμα κοτζαμπάσηδων.