Τι κόμμα θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη

Γράφει ο Αντώνης Πανούτσος

To 1945 το Εργατικό κόμμα στη Μεγάλη Βρετανία γινόταν πανηγυρικά κυβέρνηση. Στη διάρκεια της θητείας της ανάμεσα στα μέτρα που είχε πάρει ήταν η κρατικοποίηση των τρένων, των εταιριών του ηλεκτρικού, της Τράπεζας της Αγγλίας και το 1948 ίδρυσε το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Τα προαναφερθέντα σύμφωνα με τις αρχές της σοσιαλιστικής θεωρίας που περιλαμβάνει την κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 στο Εργατικό Κόμμα επικράτησε η θεωρία του «Νέου Εργατικού Κόμματος». Σε μια σύνθεση σοσιαλισμού και καπιταλισμού έδωσε έμφαση στην κοινωνική δικαιοσύνη αντί της ισότητας και στην ανάγκη ίσων ευκαιριών. Θέμα αλλαγής πολιτικής στο θέμα των κρατικοποιήσεων δεν ετέθη, αφού οι θρίαμβοι της Μάργκαρετ Θάτσερ στη δεκαετία του ‘80 είχαν δείξει τις επιθυμίες των ψηφοφόρων.

Τα ανωτέρω θυμήθηκα διαβάζοντας τη δήλωση του Νίκου Σπίρτζη την προηγούμενη εβδομάδα για ανάγκη συνεννόησης του ΣΥΡΙΖΑ «…με άλλα κόμματα του προοδευτικού κόσμου, όπως με το ΠΑΣΟΚ

και με στελέχη της κοινωνίας που έχουν ιδιωτεύσει, προκειμένου να υπάρχει ενιαία εκπροσώπηση του προοδευτικού κόσμου». Οπως αναμενόταν η γλώσσα του Σπίρτζη έχει τα ξύλινα στοιχεία του παρελθόντος. Ας πούμε η διπλή αναφορά σε «προοδευτικό κόσμο» που παραπέμπει στις δεκαετίες του ‘70 και του ‘80 όταν το «προοδευτικός» ήταν συνώνυμο του αριστερού ή του κομμουνιστή. Υπάρχει όμως και μια δόση αλήθειας. Η Ελλάδα χρειάζεται ένα κόμμα αντιπολίτευσης που εν δυνάμει μπορεί να γίνει κυβέρνηση που να ανήκει στον 21ο αιώνα. Μόνο που αυτό το κόμμα είναι αδύνατον να προκύψει από το συνονθύλευμα του ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη.

Το ότι η Ελλάδα θα προχωρήσει σε έναν δικομματισμό που δεν θα έχει σχέση με τους δικομματισμούς περασμένων δεκαετιών είναι μοιραίο. Εκεί που γίνεται το λάθος από της πλευράς των στελεχών των παλαιών κομμάτων είναι τι πολιτικά θα είναι αυτό το δεύτερο κόμμα. Αναφέρονται σε συσπειρώσεις «προοδευτικών κομμάτων» και σε ανασυστάσεις της αριστεράς χωρίς να αναρωτηθούν κάτι απλούστερο. Αν τα πατρόν στα οποία αναφέρονται ανήκουν σε άλλες εποχές και η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει κινηθεί τόσο πολύ προς τα κεντροαριστερά που τα μόνα περιθώρια που αφήνει είναι προς τα δεξιά. Και οι ίδιοι έγιναν πολιτικοί δεινόσαυροι χωρίς να το καταλάβουν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ τελείωσε έναν χώρο μαζί με τις τελετουργίες του. Τα αντάρτικα και τις πορείες στην αμερικανική πρεσβεία. Το ξεχαρβάλωμα ξεκίνησε με τον Τσίπρα όταν αγκάλιαζε τον Πάνο Καμμένο. Ολοκληρώθηκε όταν ο Κασσελάκης στο πεζοδρόμιο της Κουμουνδούρου φώναζε «Nikos» και ο Παππάς κατέβαινε να τον αγκαλιάσει.

Ελεύθερος Τύπος