Τελικά είμαστε κατά των διακρίσεων ή όπου μας συμφέρει;

Γράφει η Ελένη Παπουτσή, Εκπαιδευτικός – Πολιτισμολόγος Ευρωπαϊκού Πολιτισμού

Όταν το επίσημο κράτος βγαίνει και λέει ότι είμαστε κατά των διακρίσεων, εμείς καταλαβαίνουμε ότι είναι κόλπο. Γιατί; Γιατί έτσι το συμφέρει να κάνει για να μη ξοδεύει χρήμα για θεραπεία και να αφήνει τον κόσμο στη μοίρα του και στη δυστυχία του. Οι θεραπείες σήμερα είναι πολιτισμός. Οι επιστήμες εξελίσσονται.

Παρασύρει τους δύστυχους γονείς να λένε ότι είναι περήφανοι και η κοινωνία νοσεί. Δεν μιλά για άλλες ψυχασθένειες, αιμομιξίες κλπ, γιατί δεν το συμφέρει. Περνά στο υποσυνείδητο αυτό και μόνο αυτό που θέλει, για αυτό λέει ότι είμαστε κατά των διακρίσεων.

Την ίδια στιγμή όλοι αυτοί που λένε ότι είναι κατά των διακρίσεων κάνουν το ακριβώς αντίθετο στα παιδιά τους. Τα θεραπεύουν στις καλύτερες κλινικές και τους δίνουν και πέντε πτυχία (με κρατικό χρήμα) και μετά τα επιδεικνύουν

Αυτό που πρέπει να τονίσουμε σήμερα, είναι ότι αφού είναι κατά των διακρίσεων, γιατί κάνουν διακρίσεις για τους Ήρωες της Επανάστασης ώστε να τους μειώσουν; Ο ένας λένε έβριζε τη μητέρα του και ήταν μισογύνης; Μήπως δεν θέλουν πλέον να τους έχει στο μυαλό του ο κόσμος για Ήρωες και πρέπει για να τους απομυθοποιήσουν με αυτό τον τρόπο;

Δηλαδή εδώ είμαστε υπέρ των διακρίσεων; Το κράτος με τη διγλωσσία του και σε αυτό το πεδίο θα χάσει…