Τα σενάρια και η διαχείριση της “Όμικρον”

Το σκηνικό θυμίζει τη μέρα της μαρμότας. Το έχουμε βιώσει πολλές φορές κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Το ζούμε και με τη μετάλλαξη «Ομικρον». Με μια μικρή διαφορά. Υπάρχει, πλέον, σοβαρή πιθανότητα αυτό να είναι το τελευταίο ισχυρό κύμα του κορονοϊού. Μπορεί να βρισκόμαστε, επιτέλους, στην αρχή του τέλους. Αυτό, όμως, κανείς δεν μπορεί ακόμα να το ισχυριστεί με βεβαιότητα.

Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΑΥΤΟ που προκαλεί ερωτηματικά είναι η διαχείριση της έξαρσης του κύματος της «Ομικρον».

ΔΕΝ πρόκειται για κάτι καινοφανές. Σε όλες τις κρίσεις υπάρχουν τρία σενάρια: το καλό, το κακό και το χειρότερο. Η ρεαλιστική πολιτική τοποθέτηση επιβάλλει την υιοθέτηση του χειρότερου σεναρίου. Ετσι, αν γίνει πραγματικότητα, κανείς δεν πρόκειται να εκπλαγεί ή να αντιδράσει. Αν πάλι, τελικά, υλοποιηθεί το κακό ή το καλό σενάριο, τότε η οποιαδήποτε κυβέρνηση θα έχει περάσει πάνω από τον πήχυ. Και αντί για πολιτικό κόστος θα υπάρξει μόνο πολιτικό κέρδος.

Π.χ. στην οικονομία υπήρξε διαφορετικού τύπου στρατηγική. Η κυβέρνηση στις αρχές του έτους υιοθέτησε ένα σενάριο με ανάπτυξη 3,6%, ενώ γνώριζε ότι αυτός ήταν ένας εξαιρετικά εύκολος στόχος. Στη συνέχεια το αναθεώρησε γύρω στο 4%, λίγο μετά στο 6%, ακόμα και τώρα η επίσημη εκτίμηση είναι για ανάπτυξη στο 7%. Ενώ, πλέον, όλοι γνωρίζουμε ότι θα υπερβεί το 8%, ίσως να πιάσει και το 9% του ΑΕΠ.

ΤΟ οικονομικό επιτελείο, λοιπόν, κάθε φορά υιοθετούσε το «χειρότερο» σενάριο. Και κάθε φορά επιβεβαιωνόταν το «καλύτερο», το οποίο εννοείται πως υπήρχε στα συρτάρια του κ. Σταϊκούρα, αλλά ποτέ επίσημα δεν είχε υιοθετηθεί. Αυτή ήταν και η σωστή στρατηγική. Ετσι, κάθε φορά τα νέα ήταν θετικά. Και υπήρχε μόνο πολιτικό κέρδος για την κυβέρνηση.

ΣΤΗΝ πανδημία αυτό συνέβη μόνο με το πρώτο κύμα, τον Μάρτιο του 2020. Από εκεί και πέρα η κυβέρνηση, για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους, επέλεγε το «καλύτερο» σενάριο, το οποίο, όμως, ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε. Πέρσι το χειμώνα αρκετά κυβερνητικά στελέχη «άνοιγαν κάθε Δευτέρα» την κοινωνία και την οικονομία, αλλά τελικά το lockdown κράτησε μέχρι τον Μάιο. Φέτος τον Οκτώβριο φτάσαμε ένα βήμα πριν από την οριστική κατάργηση όλων των περιορισμών και, δυστυχώς, ο Νοέμβριος και ο Δεκέμβριος ήταν οι χειρότεροι μήνες από πλευράς απωλειών στην εποχή της πανδημίας.

ΤΟ ίδιο συνέβη και με τη μετάλλαξη «Ομικρον». Η κυβέρνηση επέλεξε αρχικά να μη «χαλάσει» τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά των πολιτών. Η «Ομικρον», όμως, δεν… περίμενε. Τα αρνητικά ρεκόρ κρουσμάτων έφεραν ανατροπή στο σχεδιασμό και την υλοποίηση των περιοριστικών μέτρων.

ΔΕΝ είναι ζητούμενο να δημιουργηθεί πανικός στην κοινωνία. Αντιθέτως. Απαιτείται ψυχραιμία. Επιβάλλεται να υπάρχει ρεαλιστική προσέγγιση. Και όχι κάθε 48ωρο να πέφτουμε όλοι από τα σύννεφα.

ΔΕΝ είναι ώρα για «μεγάλα λόγια». Η κυβέρνηση οφείλει να γνωστοποιήσει την πραγματικότητα στους πολίτες και να την αντιμετωπίσει με όσα μέτρα απαιτούνται. Οσο σκληρά κι αν είναι αυτά.

ΚΑΙ, μακάρι, σε λίγες εβδομάδες να αποδειχθεί ότι τελικά εξελίσσεται το «καλύτερο» σενάριο. Να εκπλαγούμε όλοι θετικά και να επιστρέψουμε στην κανονικότητα χωρίς… τυμπανοκρουσίες.

 

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου