Τα «δικαιώματα» των ομόφυλων και η προστασία των παιδιών μας

Γράφει ο Ανδρέας Κατσούρης

Η κατ’ ευφημισμόν καλουμένη συντηρητική παράταξη της ΝΔ του Κυριάκου Μhτσοτάκη, με πρόσχημα την ισότητα των δικαιωμάτων ενός απειροελαχίστου ποσοστοῦ επί του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας ομοφύλων ζευγαριών, ανήγαγε για ευνόητους λόγους το θέμα του γάμου τους σαν το κυριώτερο πρόβλημα που απασχολεί την Ελληνική κοινωνία.

Συσκοτίζοντας έτσι τα σοβαρά προβλήματα του τόπου, τα οποία σχετίζονται με την επιβίωση σε αυτόν τον τόπο του έθνους των Ελλήνων, όπως είναι η ενδοτική και υποχωρητική πολιτική έναντι της Τουρκίας με προφανή τον κίνδυνο απώλειας εθνικής κυριαρχίας, η σταδιακή μείωση του πληθυσμού λόγῳ υπογεννητικότητας και μεταναστεύσεως, οι χαμηλοί μισθοί όσων νέων μένουν ακόμα στην πατρίδα μας που δεν τους επιτρέπουν να δημιουργήσουν οικογένεια με παιδιά, η ερήμωση της υπαίθρου και η χαμηλή παραγωγικότητα γεωργικών και βιομηχανικών προϊόντων, η ανεξέλεγκτη ακρίβεια και αισχροκέρδεια, τα προβλήματα παροχής υψηλού επιπέδου εκπαιδεύσεως και ιατρικών υπηρεσιών στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας, η χωρίς προηγούμενο καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, καθώς και το οξύτατο πρόβλημα της εισροής λαθρομεταναστών και τη μαζική νομιμοποιήσεώς τους, που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί, σε μερικές δεκαετίες, όχι μόνον στη δημογραφική αλλοίωση, αλλά και στην ισλαμοποίηση της χώρας με την μετατροπή των Ελλήνων σε μειονότητα.

Απορεί κανείς, λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, ποια ανάγκη, εφόσον τα δικαιώματα των ομοφύλων κατοχυρώνονται με το σύμφωνο συμβίωσης, επιβάλλει στην κυβέρνηση να νομοθετήσει τον γάμο μεταξύ ομοφύλων ζευγαριών.

Η απάντηση εν μέρει ίσως βρίσκεται στο υλικό που ετοίμασε το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, υλικό που απευθύνεται στους εκπαιδευτικούς και το οποίο ετοιμάστηκε πριν από πολλούς μήνες, πράγμα που καταδεικνύει ότι ο πρωθυπουργός, το θεωρούσε βέβαιον ότι θα υπερψηφισθεί από το ελληνικό κοινοβούλιο. Σε αυτό είναι ολοφάνερο ότι ο γάμος αποσκοπεί στο να δώσει στα ομόφυλα ζευγάρια το δικαίωμα της υιοθεσίας.

Οι πρόνοιές του («Εστία», 3 Δεκεμβρίου 2023) είναι τόσο απαράδεκτες, πού είναι αδύνατο να τις συλλάβει ο νους του ανθρώπου. Αποσκοπεί, όπως αναφέρεται σε αυτό, στην αντιμετώπιση του «ρατσισμού» και της «ακροδεξιάς», υπονοώντας ότι όσοι πιστεύουν στην παραδοσιακή οικογένεια είναι ρατσιστές και ακροδεξιοί!

Οι πατροπαράδοτοι, με βαρύ πολιτιστικό φορτίο, όροι «μητέρα» και «πατέρας» καταργούνται και αντικαθίστανται με το κηδεμόνας ἤ γονέας.

Ακούστε ποιος είναι ο σκοπός του νομοθετήματος, σύμφωνα με το Υπουργείο Παιδείας, για να αντιληφθείτε πού οδηγείται η ελληνική κοινωνία, αν γίνει αυτό το νομοσχέδιο νόμος του κράτους: «Οι μαθητές/τριες να εξερευνήσουν τις έννοιες της ταυτότητας φύλου και της έκφρασης φύλου. Να βοηθήσει να κατανοήσουν διαφορές μεταξύ της ταυτότητας φύλου, ερωτικού-σεξουαλικού προσανατολισμού και βιολογικού φύλου (όπως αποδόθηκε κατά τη γέννηση), να καταλάβουν ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να είσαι κορίτσι, αγόρι, και τα δύο, ή τίποτα από τα δύο, να καταλάβουν ότι το φύλο, η έκφραση φύλου, ο ερωτικός-σεξουαλικός προσανατολισμός και το βιολογικό φύλο (όπως αποδόθηκε από τη γέννηση) δεν είναι δίπολα (ενν. αρσενικό – θηλυκό), αλλά συνεχή φάσματα» (ενν. αρσενικό, θηλυκό, αρσενικό που λειτουργεί ως θηλυκό, θηλυκό που λειτουργεί ως αρσενικό, ένας/μια που λειτουργεί και ως αρσενικό και ως θηλυκό, και ένας/μία που λειτουργεί οὔτε ως αρσενικό ούτε ως θηλυκό). Και όλα αυτά στους μαθητές και τις μαθήτριες του δημοτικού σχολείου! Φανταστείτε τη σύγχυση που θα προκαλέσει στις τρυφερές ψυχές των παιδιών αυτής της ηλικίας!

Τα «δικαιώματα» ενός απειροελάχιστου ποσοστού ομοφύλων ζευγαριών –τα οποία είναι σεβαστά και κατοχυρώνονται με το σύμφωνο συμβίωσης- μπορούν να τίθενται υπεράνω των δικαιωμάτων της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών; Αυτό στην ουσία πράττει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Η βιολογική διάκριση φύλου είναι σαφής από τη γέννηση. Δύο φύλα υπάρχουν από καταβολής κόσμου. Άρρεν και θήλυ. Και τα όργανά τους είναι διακριτά και έτσι διαμορφωμένα, ώστε να επιτελούν κάποιες συγκεκριμένες λειτουργίες. Η μια είναι η αναπαραγωγή του είδους, όπως γίνεται σε όλα τα ζώα, και η άλλη, καταχρηστική, όπως γίνεται και με άλλα σωματικά όργανα, για τις εκκρίσεις. Αυτή είναι η κατά φύσιν λειτουργία. Κάθε άλλη διαφορετική χρήση τους είναι παρά φύσιν, και αυτό δεν αλλάζει, όσα επιχειρήματα και αν προσπαθήσει κάποιος να φέρει.

Από όλα αυτά, ωστόσο, απουσιάζει ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, το οποίο το Υπουργείο Παιδείας δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα. Είναι και ψυχή. Τίποτα δεν αναφέρεται για τον νου, για τη λογική, για την ηθική. Ο άνθρωπος δεν είναι – και δεν πρέπει να είναι -έρμαιον των επιθυμιών και των παθών του. Σκοπός του πρέπει να είναι, πλην των άλλων, φυσικά και της ηδονης, η ηθική κατά το δυνατόν τελείωση: η ὁμοίωσις θεῶι.

Είναι εγκληματικό, κατά την ταπεινή μου άποψη, σε μια πατρίδα που πάσχει από γήρανση του πληθυσμού, με την υπογεννητικότητα που πλήττει το έθνος μας να είναι το κυριώτερο πρόβλημα, και για το παρόν και για το μέλλον, που κινδυνεύουμε από τους γείτονες οι οποίοι αυξάνονται και πληθύνονται, να «σπρώχνουμε», εμμέσως πλην σαφώς, τα παιδιά μας σε ατραπούς ακολασίας με το να δημιουργούμε σε αυτά σύγχυση για το φύλο τους, να μιλάμε σε αυτά από την τρυφερή αυτή ηλικία για τις παρά φύσιν σεξουαλικές προτιμήσεις και άλλα παρόμοια.

Η ψυχή μας συνίσταται, όπως μας λέει ο Πλάτων, από το ἐπιθυμητικόν, το θυμοειδές, και το λογιστικόν. Και την παριστάνει με ένα άρμα που το σέρνουν τα άλογα με ηνίοχο το λογιστικόν, τη λογική. Αν υπάρχει αρμονία μεταξύ τους και δεν τραβάει το ένα εδώ και το άλλο εκεί, όλα πάνε καλά, αλλιώς τσακίζεται και συντρίβεται το άρμα. Παρόμοια και στη ζωή. Ο αστασίαστος βίος είναι αυτός που μπορεί να ισορροπήσει τις επιθυμίες και τα πάθη μας με τη λογική και να οδηγήσει το άτομο στην ευτυχία.

Δεν είναι θεμιτό, μας λέει και πάλι ο Πλάτων για πολλοστή φορά, να είναι ο νους υπήκοος και δούλος ουδενος άλλου, αλλά αυτός πρέπει να είναι άρχων των πάντων, αν είναι αληθινά ο άνθρωπος ελεύθερος κατά φύσιν.

Και πρέπει επιτέλους αυτοί που μας κυβερνούν να αντιληφθούν ότι η πολιτική χωρίς φιλοσοφία επισωρεύει δεινά και στον ιδιωτικό και στον δημόσιο βίο. Φιλοσοφία βέβαια δεν σημαίνει αερολογίες. Φιλόσοφος είναι αυτός που μιμείται και προσπαθεί κατά το δυνατόν να ομοιωθεί με το θείο.

Το ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο, αναγνωρίζεται και από τον Πλάτωνα. Ως τρίτη και μεγίστη «χρεία» μετά την «ἐδωδήν» και την «πόσιν», και ως «ἔρως ὀξύτατος», που κάνει τους ανθρώπους «διαπυρώτατους», να καίγονται δηλαδή από αυτόν, είναι «ἡ περὶ τοῦ γένους σπορά» συνουσία και η συναφής με αυτήν ἡδονή. Πλήν όμως αυτής της «χρείας», ο Πλάτων δέχεται ότι σημαντικό ρόλο παίζει η κληρονομικότης (ἡ φύσις) και η ανατροφή. Συνδυαζομένη η κληρονομικότης με την κακή ανατροφή φθείρουν και τα υγιή και ακήρατα ήθη, αλλά και τα σώματα του καθενός.

Επομένως, αν θέλει κανείς να προφυλάξει τα παιδιά του από πονηρές ατραπούς, οφείλει να δώσει ιδιαίτερη έμφαση και προσοχή στην ανατροφή και στην παιδεία τους.

One thought on “Τα «δικαιώματα» των ομόφυλων και η προστασία των παιδιών μας

  • 20/01/2024, 20:30
    Permalink

    Ανωφελείς κυβερνητικές ενέργειες και μάταια απόπερα σφετερισμού συμπαθούντων που ούτως ή άλλως έχουν εκπροσώπιση.

    Σχολιάστε

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.