Τα 4 βασικά ΔΕΝ, του πρωθυπουργού
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, σύμβουλος επιχειρήσεων – συγγραφέας
Τα ΟΧΙ είναι σίγουρα πιο δύσκολο να ειπωθούν κι ακόμη πιο δύσκολο να συνδυαστούν με άμεσες πράξεις, από ότι τα εύκολα και συχνά ανέξοδα ΝΑΙ. Η παρουσία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ πέρα από τις οποίες αναμενόμενες ή μη εξαγγελίες, χαρακτηρίστηκε από τέσσερα μεγάλα ΔΕΝ.
ΔΕΝ στην ασυδοσία, από όπου κι αν προέρχεται. Μια σαφής άρνηση στη μη λογοδοσία των δημοσίων λειτουργών, σε όσους τόσα χρόνια ανέλαβαν ευθύνες και δεν έφεραν πάντα εις πέρας το έργο τους με τον αποδοτικότερο τρόπο. Όλοι λογοδοτούν από την κορυφή έως τον τελευταίο αξιωματούχο κι όλοι ελπίζουμε, από τις γενικές αναφορές για πολιτικές, επικοινωνιακές ή ηθικές ευθύνες, η αξιολόγηση οποιουδήποτε φορέα ή προσώπου διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα και παίρνει αποφάσεις που επηρεάζουν τις ζωές μας, να γίνεται με τα πιο αντικειμενικά κριτήρια. Οι μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η κρατική μηχανή και γενικότερα ο δημόσιος τομέας έχουν επισημανθεί αμέτρητες φορές, η πλήρης υλοποίησή τους οφείλει να είναι από τους βασικότερους κυβερνητικούς στόχους αυτής της τετραετίας.
ΔΕΝ στην ανομία, στη διαπλοκή, στην αδιαφορία. Από τον τρόπο που τα επιχειρηματικά συμφέροντα επιδιώκουν να επιβάλλουν τη δική τους ατζέντα έως τη μετατροπή των Πανεπιστημίων σε εγκληματικά γκέτο, ήρθε η ώρα να αποδειχθεί η ισχυρή και άτεγκτη θέληση επιβολής της δικαιοσύνης και των θεωρητικά αυτονόητων κανόνων ισονομίας.
ΔΕΝ στην αισχροκέρδεια. Ο πληθωρισμός φυσικά επηρεάζεται από τις διεθνείς εξελίξεις, το κόστος και τη διαθεσιμότητα της ενέργειας και των πρώτων υλών αλλά η ένταση με την οποία αυξάνονται οι τιμές μόλις προκύψουν αρνητικά γεγονότα και η αναβλητικότητα με την οποία επιστρέφουν στο προγενέστερο επίπεδο, αποκαλύπτουν την εμπορική “απληστία” που μόνο μια διευρυμένη με σύγχρονα εργαλεία κι επαρκές προσωπικό “Επιτροπή Ανταγωνισμού” μπορεί να ξεριζώσει.
ΔΕΝ στη φοροαποφυγή. Αν και όντως υπάρχει ένα σημαντικό μέρος ελεύθερων επαγγελματιών που επιβιώνει με πολύ χαμηλά κέρδη κι αφήνοντας τακτικά απλήρωτες ασφαλιστικές και δανειακές υποχρεώσεις, υπάρχει κι ένα άλλο σημαντικό μέρος που εκμεταλλεύεται νομικά και τεχνικά “παράθυρα” για να φοροδιαφεύγει συστηματικά. Παρά την ιδιαίτερη φύση της αυταοασχόλησης στη χώρα μας, υπάρχουν πλέον τα ψηφιακά και όχι μόνο εργαλεία για να κατορθώσουμε να περιορίσουμε την φοροδιαφυγή, αν όχι στον Ευρωπαϊκό μέσο όρο, έστω στα Μεσογειακά επίπεδα, συνεισφέροντας τουλάχιστον 2-3 δισ. επιπλέον στα δημόσια έσοδα.
Η πρόθεση του πρωθυπουργού να επιμείνει στα μεγάλα ΔΕΝ, φαίνεται ειλικρινής και η εκτέλεση των απαραίτητων βημάτων μοιάζει πιο κοντινή από ποτέ. Από την επιτυχή κατάληξη τους θα κριθεί η πορεία της κυβέρνησης αλλά κυρίως η συνολική πορεία του ελληνικού κράτους σε έναν κόσμο που αλλάζει εκ βάθρων.
