Συνταγματικά παιγνίδια

Γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης, Φοιτητής Γλώσσας Φιλολογίας και πολιτισμού παρευξείνιων χωρών

Συνταγματική αναθεώρηση επιλέγει η κυβέρνηση για να δείξει ότι αλλάζει την ατζέντα και ότι έχει ένα άλλο πρόσωπο πέραν από τον Πολάκη και τον Καμμένο. Να δείξει η κυβέρνηση ότι έκανε κάτι αριστερό όταν φύγει και τώρα να πλαγιοκοπήσει το ΚΙΝΑΛ και το Ποτάμι.

Στα δύο όμως είναι η κυβέρνηση για την συνταγματική αναθεώρηση, ο ΠτΔ έριξε την αιχμή του από την Κύπρο για τα δημοψηφίσματα, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ επέμεινε και είπε ότι εάν συγκεντρωθούν 500.000 υπογραφές για ένα θέμα, τότε θα μπορεί να γίνεται δημοψήφισμα. Αφού το κάναμε μία φορά και ήταν αποτυχημένο και μη νόμιμο, ας κάνουμε όποτε θέλουμε και για όποιο λόγο θέλουμε.

Στην Ελλάδα δεν έχουμε αποκτήσει κουλτούρα δημοψηφισμάτων όπως στην Σουηδία ή την Φινλανδία . Άλλωστε τα δημοψηφίσματα βγάζουν άλλα αποτελέσματα από αυτά που περιμένεις και το ΝΑΙ ή το Όχι που καλείσαι να απαντήσεις δεν είναι και το καλύτερο μερικές φορές. Άλλο σε ρωτάνε, άλλο εκλαμβάνεις εσύ και σε άλλο απαντάς στην τελική.

Το 2000 ο μακαριστός Χριστόδουλος ξεσήκωσε τον κόσμο για το θρήσκευμα στις ταυτότητες, μάζεψε τρία εκατομμύρια υπογραφές, αλλά δημοψήφισμα δεν κατάφερε να κάνει. Η κυβέρνηση έχασε μετά από τέσσερα χρόνια. Αλλά ο χριστιανισμός και η θρησκεία δεν έπαθε τίποτα από αυτό.

Στο δεύτερο ζήτημα που είναι διαχωρισμένος ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η σχέση κράτους-εκκλησίας, στην αρχή ξεκίνησε να μιλάει για διαχωρισμό, αλλά στην συνέχεια ανέπτυξε μία καλή σχέση με τον Ιερώνυμο και τώρα η κυβέρνηση μιλάει για διακριτούς ρόλους. Ενώ ο Φίλης μιλά για πλήρη διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας. Υπενθυμίζεται ότι ο Φίλης έχασε την θέση του υπουργού εξαιτίας της κόντρας με τον Ιερώνυμο.

Το ερώτημα είναι εδώ, οι ιερείς θα χάνουν όλα τα δικαιώματα τους που έχουν από το κράτος; Δηλαδή δεν θα τους πληρώνει το ελληνικό κράτος;

Στο τρίτο ζήτημα που δεν έχουν και την πιο ευκρινή θέση είναι για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, εδώ προτείνουν έξι μηνιαίες ψηφοφορίες από την Βουλή και εάν δεν βρεθεί η πλειοψηφία, θα τον εκλέγει ο λαός. Εδώ δημιουργείται χάος, η βάση του ΠτΔ ποια θα είναι; Ο λαός ή το κοινοβούλιο;

Η κυβέρνηση αυτή τορπίλισε την εκλογή και έριξε την κυβέρνηση Σαμαρά. Μην το ξεχνάμε και τώρα θέλει να αλλάξει τον τρόπο εκλογής, τότε δεν συναινούσε σε κανένα πρόσωπο.

Στο μόνο που συμφωνούν όλα τα κόμματα είναι το άρθρο 86 για τον «νόμο περί ευθύνης υπουργών». Και αυτό έχει «πέσει» στο τραπέζι των συζητήσεων από το 2006. Αλλά δεν πραγματοποιήθηκε.
Η συζήτηση για το άρθρο 16 που αφορά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το συζητά, γιατί θέλει να ικανοποιήσει κάποιες ομάδες φοιτητών. Αλλά δεν πάει άλλο στο έρμο Ελληνικό πανεπιστήμιο, σημειώνονται παραβατικές συμπεριφορές πατώντας πάνω στο άσυλο.

Το θέμα του ασύλου πρέπει να επανεξεταστεί, γιατί μιλάμε για άσυλο ιδεών και όχι ανομίας και παραβατικότητας.

Συμπέρασμα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει τα παιγνίδια με το Σύνταγμα για να λέει ότι επιδιώκει σύγκλιση με τις προοδευτικές δυνάμεις. Αλλά πρόοδος με Πολάκη και το μοντέλο χειροπέδων και με το κρέμασμα στα μανταλάκια των πολιτικών τους αντιπάλων δεν μπορεί να νοηθεί.

«Είμαστε κάθε λέξη του συντάγματος» είχε πει ο Τσίπρας για την κυβέρνησή του. Αλλά τώρα το σύνταγμα το βαφτίζουν προοδευτικό ή συντηρητικό, ενώ είναι ο θεμέλιος λίθος του πολιτεύματος.