Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν άκουσαν για την 4η Βιομηχανική Επανάσταση
Γράφει ο Αγκιτάτορας,
Όποιος έριξε έστω και μια ματιά στο… στρατηγικό σχέδιο για την βιομηχανική ανάπτυξη που κατέθεσε σήμερα ο αρμόδιος υπουργός πολλά από αυτά που περιγράφει θα δυσκολευόταν να τα καταλάβει λόγω της περιπλοκότητας των όρων, των ασαφών και γενικόλογων αναφορών και της διάθεσης να θέσουμε μεγαλεπήβολους στόχους χωρίς να προτείνουμε συγκεκριμένα βήματα πρακτικών λύσεων.
Αυτό που θα κατανοούσε με ευκολία είναι η έντονη τάση κρατικής παρεμβατικότητας και κεντρικού σχεδιασμού παρά το γεγονός ότι υπάρχουν τομείς όπως η έρευνα όπου η κυβέρνηση επιτέλους παραδέχεται την ανάγκη ενεργότερης συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα και συμπράξεων με τα Ελληνικά Πανεπιστήμια. Όμως το πιο χαρακτηριστικό σημείο είναι ότι η όλη ανάλυση στηρίζεται σε μια. χρήσιμη, αλλά παρωχημένη αντίληψη για την βιομηχανική παραγωγή και την οικονομική δραστηριότητα γενικότερα.
Φυσικά είναι θετικό να λειτουργούν οι συνέργειες της καθετοποιημένης παραγωγικής διαδικασίας, να δημιουργούνται clusters που συμπληρώνουν υπηρεσίες και προϊόντα και δίνουν πρόσθετη αξία στο τελικό αποτέλεσμα. Φυσικά είναι απαραίτητη η βελτίωση των χρηματοδοτικών εργαλείων, η απλοποίηση των διαδικασιών, η στήριξη παραγωγικών μορφών στις οποίες η Ελλάδα διαθέτει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και κάποια υπεραξία.
Όμως βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και η 4η βιομηχανική επανάσταση είναι όχι απλά προ των πυλών αλλά έχει ξεκινήσει ήδη να επηρεάζει σημαντικά τις παραγωγικές και εργασιακές δομές προσφέροντας νέες ευκαιρίες αλλά θέτοντας και νέες προκλήσεις και δυνητικούς κινδύνους.
Φυσικά και δεν περίμενα μια τόσο διευρυμένη προσέγγιση, ούτε τόση προνοητικότητα. Αλλά από εκεί μέχρι το υποτιθέμενο ρηξικέλευθο σχέδιο για την ανάπτυξη της βιομηχανίας να αναλώνεται σε φοβικές διαθέσεις απέναντι στις αναπότρεπτες εξελίξεις και να μένει στο αναμάσημα τυποποιημένων και χιλιοειπωμένων ιδεών που κολλούν στην διοικητική αδυναμία και την πολιτική αβελτηρία.
Η πολιτική οφείλει να οδηγεί τις εξελίξεις όχι να τις ακολουθεί άβουλα κι αντανακλαστικά. Αυτό λείπει, ειδικά από μια ιδεοληπτική κυβέρνηση.
