Πόσα τρένα (δεν) μπορούμε να διαχειριστούμε;

Γράφει ο Άγγελος Κωβαίος

Πέντε τρένα συνολικά – σύμφωνα με πληροφορίες αλλά εκκρεμεί επίσημη απάντηση – ταξίδευαν την ώρα του τραγικού δυστυχήματος στο σύνολο του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας, δηλαδή σε αυτή τη μια γραμμή που έχουμε.

Η γραμμή αυτή είναι διπλή, άλλες ράγες για κάθοδο, άλλες για άνοδο. Όταν λοιπόν ένας ολόκληρος οργανισμός δεν μπορεί να διαχειριστεί την ταυτόχρονη κυκλοφορία πέντε μόνο τρένων και καταφέρνει να μην παίρνει χαμπάρι ότι τα δυο από αυτά κινούνται στην ίδια γραμμή σε αντίθετες πορείες και θα τρακάρουν, οι ευθύνες υπερβαίνουν πολύ το απλό ανθρώπινο λάθος.

Φυσικά ο σταθμάρχης έχει την τεράστια ευθύνη του λάθους, αλλά το ότι ολόκληρος ο μηχανισμός των σιδηροδρόμων δεν ήξερε τι του γινόταν εκείνη τη στιγμή, με ελάχιστα τρένα να κινούνται αποδεικνύει ότι δεν πρόκειται για ανθρώπινο λάθος απλώς, αλλά για εγκληματική αδιαφορία ενός ολόκληρου οργανισμού.Οι σιδηρόδρομοι, όπως και να λέγονταν διαδοχικά οι εταιρείες που τους τρέχουν, ήταν και παραμένουν επί δεκαετίες ένας διαλυμένος οργανισμός. Με κάκιστες διοικήσεις, έρμαιο των απανταχού κλεφτών (εργολάβων και “παράνομων ανακυκλωτών” ) και με αδυναμία ή και σκόπιμη αδράνεια των πολιτικών ηγεσιών να παρέμβουν δραστικά για να τους εκσυγχρονίσουν.

Παράλληλα με αυτούς όλους, συνδιοικούσαν πάντα κομματικοί συνδικαλιστές ( όλων των αποχρώσεων) που τσακώνονται μεταξύ τους, αλλά που έχουν κοινό στόχο την διατήρηση των “κεκτημένων” κόντρα σε κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού.Το ανθρώπινο λάθος λοιπόν, το οποίο προκάλεσε την τραγωδία, ήταν η κορυφή ενός παγόβουνου λαθών, παραλείψεων, συμφερόντων, κακοδιοίκησης, πολιτικής ανικανότητας που επικρατούν στα τρένα επί δεκαετίες.

Reporter