Όταν λείπει η ατομική και συλλογική προνοητικότητα

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, σύμβουλος επιχειρήσεων – συγγραφέας

Άλλη μια φορά μπροστά σε ένα ακραίο καιρικό φαινόμενο κι όλοι αντιδρούμε με τεράστια έκπληξη. Πλημμύρες, φωτιές, χιονοπτώσεις, οτιδήποτε έρχεται με λίγο περισσότερη από τη συνηθισμένη ένταση μάς βρίσκει ατομικά και συλλογικά προ τεράστιας απορίας! Τι να πράξουμε απέναντι στη σφοδρότητα ενός φυσικού φαινομένου, τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να περιορίσουμε τις αρνητικές συνέπειες; Η προφανής απάντηση είναι η ύπαρξη προνοητικότητας σε όλα τα επίπεδα.

Σε προσωπικό επίπεδο, πριν αναζητήσουμε τα κρατικά ή αυτοδιοικητικά λάθη, οφείλουμε να είμαστε τυπικοί στις δικές μας υποχρεώσεις, είτε αυτές αφορούν την άναρχη δόμηση, τον μη επαρκή καθαρισμό της οικιακής χλωρίδας ή όπως αυτές τις μέρες τον περιορισμό των μετακινήσεων και τη σωστή οδηγική (π.χ. αλυσίδες) και όποια άλλη απαραίτητη προετοιμασία.

Σε αυτοδιοικητικό επίπεδο, ο συνεχής κι επιμελής καθαρισμός των χώρων στη σφαίρα δικαιοδοσίας της, η περιποίηση των δέντρων, τα προληπτικά μέτρα για την αποφυγή αποκλεισμού συμπολιτών μας, η παρουσία στα σημεία που χρήζουν άμεσης επέμβασης.

Και φυσικά, η κεντρική εξουσία, που διαθέτει, εκτός όλων των άλλων, και το μεγάλο όπλο του νομοθετικού έργου, που σημαίνει ότι μπορεί να θέτει όρους και πλαίσια που να καθιστούν μη αναπόφευκτη κάθε δυσάρεστη εξέλιξη.

Η υποχρεωτικότητα στη χρήση αλυσίδων. Ουδείς ενδιαφέρεται στον έλεγχο ΚΤΕΟ αν τις διαθέτουμε κι αν γνωρίζουμε τον τρόπο χρήση τους.

Η παρέμβαση για περιορισμό της κυκλοφορίας κάθε φορά που ένα επερχόμενο καιρικό φαινόμενο, ξεπερνά ένα όριο επιφυλακής. Αυτό που έπραξαν από νωρίς πολλοί καταστηματάρχες κλείνοντας τα μαγαζιά τους, μπορούσε να το έχει πράξει εγκαίρως το κράτος για τις δημόσιες υπηρεσίες, τα σχολεία, την κυκλοφορία βαρέων οχημάτων κλπ.

Το ότι μια ιδιωτική εταιρεία αναλαμβάνει την εκμετάλλευση ενός αυτοκινητοδρόμου, δεν την καθιστά μη υπόλογη απέναντι στο κοινωνικό σύνολο και τις αρχές που το εκπροσωπούν. Όσο κι αν η τελική απόφαση για τη διακοπή κυκλοφορίας στην Αττική Οδό, δίνεται από την ίδια, δεν νομίζω ότι εφόσον υπήρχε κρατική πίεση προς αυτή την κατεύθυνση, θα το αρνούνταν.

Τα προβλήματα δεν λύνονται με αναβαθμίσεις γενικών γραμματειών όπως η Πολιτική Προστασία ή την ανάδειξη της Κλιματικής Αλλαγής σε χωριστό αντικείμενο από το Περιβάλλον. Ένα υπουργείο κι ένας φορέας, κάλλιστα είναι ικανός να διαχειριστεί όλα αυτά τα αντικείμενα ταυτόχρονα και πιθανότερα αποτελεσματικότερα, αποφεύγοντας τον κατακερματισμό αρμοδιοτήτων και την επικάλυψη ευθυνών.

Περισσότερη προνοητικότητα, καλύτερη συνεργασία, υπευθυνότητα και λιγότερη επικοινωνιακή διαχείριση, είναι μερικά βασικά στοιχεία για να αποφεύγονται ανάλογα γεγονότα και να μην χρειάζεται καμιά ειλικρινής συγγνώμη. Γιατί η παραδοχή των λαθών μάς κάνει σοφότερου κι όχι πιο αδύναμους αλλά σημαντικότερο είναι το επόμενο βήμα, της δημιουργίας των συνθηκών ώστε να μην επαναλαμβάνονται τα ίδια σφάλματα.