Ώρα να τελειώνουμε με τα παράλογα σύνδρομα εθνικής αυτοχειρίας

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου, Συγγραφέας *

Σ’ όλη την περίοδο της Μεταπολίτευσης, μέχρι την τελευταία δεκαετία σχεδόν της οικονομικής κρίσης, βαυκαλιζόμασταν εμείς οι Έλληνες ότι είχαμε διασφαλίσει τρία πράγματα στην εθνική και κοινωνική ζωή μας: την πολιτική σταθερότητα, την ευμάρεια και την μακρόχρονη ειρήνη.

Έχοντας πετύχει το πρώτο με φόβητρο την Επταετία, φερθήκαμε ως ”άφρονες πλούσιοι”, οι οποίοι βιώνουν με δανεικά την δήθεν ευμάρεια, που μας έφτασε τελικά στο χείλος της χρεοκοπίας. Στην τρίτη περίπτωση, ωστόσο, λαός και ηγεσία κοιμόμασταν και ξυπνούσαμε με το φιλειρηνικό όραμα που έθρεφε βασικά τις αυταπάτες μας περί ελληνοτουρκικής φιλίας, την οποία διανθίζαμε γραφικά με ζεϊμπέκικα, κουμπαριές και κουλούρια της Πόλης. για τα ενσταντανέ της εξωτερικής μας πολιτικής.

Μέσα σ’ αυτόν τον συμφυρμό του παράλογου με το λογικό και της πραγματικότητας με τη φαντασία είχαμε πείσει τους εαυτούς μας πως ξορκίσαμε το τέρας εξ Ανατολών για χάρη της πολυπόθητης ειρήνης. Όμως, φευ, ξεχάσαμε να μετρήσουμε τις παράπλευρες απώλειες αυτής της τακτικής μας, οι οποίες απέβησαν σταδιακά διαβρωτικές και ολέθριες.

”Χάρη” σ’ αυτές ”πετύχαμε” να… εδραιώσουμε με τα χρόνια μια αναιμική εξωτερική πολιτική, ενίοτε αλλοπρόσαλλη ως μειοδοτική, που έφερε το σπέρμα της ηττοπάθειας και της διαρκούς υποχωρητικότητάς μας.

Μιας πολιτικής που περνούσε προς τα έξω μέσα από φιλτραρισμένες ειδήσεις, που διαμόρφωναν και καθοδηγούσαν την κοινή γνώμη οδηγώντας την στον εφησυχασμό με βάση τα λανθασμένα συμπεράσματα.

Θα ‘λεγε κανείς πως η παθητική αποδοχή των παράλογων της εξωτερικής μας πολιτικής και η ποδηγέτηση σε λάθος κατεύθυνση δεν δικαιολογούνται στην ηλεκτρονική εποχή μας, που σηματοδοτεί την επανάσταση της πληροφόρησης.

Και δεν δικαιολογούνται γιατί οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να ωριμάσουν πολιτικά διαχωρίζοντας το ψέμα από την αλήθεια κάτω απ’ τον καταιγισμό των πληροφοριών που δέχονταν από τα ΜΜΕ. Αυτήν ακριβώς τη δυνατότητα εκμεταλλεύομαι κι εγώ συχνά αλιεύοντας ενδιαφέρουσες ειδήσεις για τη θεματολογία μου.

Μια απ’ τις τελευταίες μέρες, λοιπόν, ανακάλυψα με δυσάρεστη έκπληξη – μέσα από δικτυακή πλατφόρμα (μεταγλωττισμένη) των τουρκικών ΜΜΕ, με ειδήσεις που αφορούν την Ελλάδα – ένα κραυγαλέο παράδειγμα παραλογισμού της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ”χαμηλής πτήσης”, που πέρασε στα ψιλά γιατί το ”έκρυψαν” επιμελώς τα ”ελεγχόμενα” από ποικιλώνυμα συμφέροντα Μέσα.

Το γεγονός (που συνέβη στις 26 Ιουλίου του τρέχοντος έτους ) έχει για ”ήρωα” έναν Έλληνα έφεδρο αξιωματικό, μουσουλμάνο, που παραβρέθηκε σε μνημόσυνο που έγινε στη Θράκη για τον ”Τούρκο” (καθ’ ομολογία του) γιατρό και (εθνικιστή) πολιτικό Αχμέτ Σαδίκ!.

Όπως είχα προαναφέρει σε παλαιότερο άρθρο μου, η δράση του μειονοτικού DEB (του κόμματος Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας που έδωσε ”γραμμή” για ψήφιση μουσουλμάνων στις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019) είναι πολυεπίπεδη, με στόχευση φιλοτουρκική και με εθνικιστικό χαρακτήρα.

Λειτουργεί, κατά κάποιο τρόπο, ως ”εκτελεστικός” βραχίονας του τουρκικού Προξενείου, με ορίζοντα μακροπρόθεσμο και σκοπό τον αφελληνισμό της ελληνικής Θράκης. Ως εκ τούτου, το ερώτημα προς τον υπουργό Άμυνας είναι:

Επιτρέπεται στους Έλληνες στρατευμένους που είναι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα να παρευρίσκονται σε εθνικιστικές πολιτικές τελετές ανθελληνικά χρωματισμένες; Γιατί, αν επιτρέπεται, τότε θα πρέπει να εκλάβουμε ως έωλα φληναφήματα τα περί διασφάλισης της ακεραιότητας της πατρίδας μας στα ελληνοτουρκικά σύνορα από ελληνόψυχο στράτευμα ενωμένο και αποφασισμένο.

Αν δεν επιτρέπεται, τότε η επόμενη ερώτηση είναι κατά πόσο αντιμετωπίστηκε με τη δέουσα σοβαρότητα το γεγονός αυτό (που έγινε εν αγνοία των εκεί στρατιωτικών αρχών), αν κλήθηκε σε απολογία ο εν λόγω δόκιμος έφεδρος αξιωματικός ( ο οποίος πήγε με τη στολή του στο μνημόσυνο) και αν τιμωρήθηκε ως παραβάτης.

Γιατί αν δεν τιμωρήθηκε, αν αφέθηκε να περάσει αθόρυβα το περιστατικό σε πείσμα των ρητών διαταγών που υπάρχουν μόνο και μόνο για να μην ενοχληθεί ο ”σουλτάνος”, τότε γίνονται ακόμα πιο σοβαρά τα πράγματα. Και αναρωτιόμαστε δικαιολογημένα:

” Άραγε θα αντιμετωπιζόταν με την ίδια ανεκτικότητα – για να μην πω αβροφροσύνη – ο εν λόγω αξιωματικός, αν συμμετείχε – για παράδειγμα – σε χρυσαυγίτικη εκδήλωση εθνικιστικά χρωματισμένη”;

Και κάτι τελευταίο. Το αμυντικό δόγμα της κυβέρνησης Τσίπρα ήταν αποδεδειγμένα το ”Μπάτε σκύλοι αλέστε” στη Θράκη και το Αιγαίο, όπως το κατήγγειλε προεκλογικά και ο κ. Δένδιας.

Μήπως ήρθε η ώρα να κοιτάξει κι ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, κοντά σ’ αυτό που υποσχέθηκε έμμεσα ότι θα ”θεραπεύσει” ο ΥΠΕΞ μας, να δώσει ένα τέλος στα παράλογα σύνδρομα εθνικής αυτοχειρίας στο στρατό μας, για να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια;

Η κοινή απόφαση του ΥΠΑΜ και του ΥΠΕΞ για την ίδρυση υπηρεσίας διπλωματικού χαρακτήρα που θα συντονίζει το έργο των υπουργείων Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας είναι μια καλή αφορμή, νομίζω, για να αντιμετωπισθούν με τη δέουσα σοβαρότητα και θέματα ”χαμηλής πτήσης”, όπως αυτό της συμμετοχής στρατευμένων σε ανθελληνικές εκδηλώσεις οι οποίες εκκολάπτουν τουρκικές μεθοδεύσεις με στόχο την ελληνική Θράκη …

* “Κρινιώ Καλογερίδου” (Βούλα Ηλιάδου)