Οι τελευταίες ημέρες της Ρώμης
Γράφει ο Νικόλας Γιάννου, Φοιτητής Θεολογίας
To 2020 αδιαμφισβήτητα είναι μια χρονιά αρνητικών ειδήσεων. Πριν λίγο καιρό στην κατάρα της πανδημίας ήρθε να προστεθεί ο άδικος θάνατος του αφροαμερικανού George Floyd που πυροδότησε διαμαρτυρίες παγκοσμίως. Όλοι μας παρακολουθούσαμε τις συγκεντρώσεις των διαμαρτυρομένων από ειρηνικές αρχικά να καταλήγουν σε πλιάτσικο, αγριότητες, μπάχαλο δήθεν από οργή για την δολοφονία.
Οι διαδηλωτές ξεκίνησαν έπειτα κάτι το πρωτόγνωρο. Σε κάθε χώρα όπου υπήρχαν διαμαρτυρίες ξεκίνησαν τον βανδαλισμό μνημείων και αγαλμάτων σημαντικότατων προσωπικοτήτων της ιστορίας. Έφτασαν στο σημείο να λένε ρατσιστή και φασίστα τον…Ουίνστον Τσώρτσιλ, τον πατέρα της νίκης κατά του Ναζισμού και Φασισμού στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Ήταν τέτοιο το μένος τους που οι Λονδρέζικες αρχές αναγκάστηκαν να κλείσουν το άγαλμα του σε ένα σιδερένιο κουτί για να αποφύγουν την καταστροφή του από τους διαδηλωτές. Στην ίδια τρέλα βάψανε με σπρέι άλλο μνημείο αφιερωμένο στους πεσόντες των δύο παγκοσμίων πολέμων. Η αχαριστία σε όλο της το μεγαλείο. Στην Δανία βάψανε με σπρέυ το πασίγνωστο άγαλμα της μικρής γοργόνας « racist fish». Από πού κι ως πού;
Θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες άλλα παραδείγματα αλλά θα κούραζα. Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος αυτών των επιθέσεων αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι για να περιορίσει το φαινόμενο ο Πρόεδρος Τραμπ περνάει νόμο στις ΗΠΑ με τον οποίον θα τιμωρούνται όσοι βανδαλίζουν αγάλματα και μνημεία με 10 έτη φυλάκισης.
Ας σκεφτούμε όμως, όλοι αυτοί οι βανδαλισμοί έγιναν από ειλικρινή αντίδραση απέναντι σε μια άδικη δολοφονία; Όταν ο διαδηλωτής έγραφε με σπρέι «racist fish» στην γοργόνα της Κοπεγχάγης αντιδρούσε στις πρακτικές της αμερικανικής αστυνομίας; Προφανώς και όχι. Αυτό ήταν μια αφορμή. Στην πραγματικότητα εντός των τειχών του δυτικού πολιτισμού αναπτύσσεται μια πέμπτη φάλαγγα που αυτοσκοπό έχει την διάλυση του.
Οι επιθέσεις στα μνημεία συμβολίζουν ακριβώς αυτό: ότι μισούν τον δυτικό πολιτισμό και ό,τι αυτός αντιπροσωπεύει. Γεμίζουν τον κόσμο με ενοχικά σύνδρομα για την ιστορία του, προσβάλλουν την πίστη του, προωθούν την διάλυση του θεσμού της οικογένειας, την αντρική ενοχικότητα και την αποστροφή στο δημοκρατικό-καπιταλιστικό σύστημα που ακολουθούν οι χώρες της δύσης ενώ μισούν την έννοια της πατρίδας, τις σημαίες των εθνών κρατών προωθώντας έναν μηδενιστικό διεθνισμό.
Όσοι διατηρούμε ακόμα πίστη στις αξίες του πολιτισμού μας οφείλουμε να μην υποκύψουμε σε αυτόν τον παραλογισμό. Είμαστε υπερήφανοι που ανήκουμε σε αυτήν την πλευρά του κόσμου. Η Δυτική ιστορία είναι μια διαρκής ιστορία προόδου και δημιουργίας πολιτισμού. Εδώ έγιναν οι μεγάλες ανακαλύψεις, εδώ έγιναν οι μεγαλύτεροι αγώνες για την απόκτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν υπάρχουν καλύτερες συνθήκες για τις γυναίκες από ότι στην σύγχρονη δυτική κοινωνία σε σύγκριση με καμία άλλη περιοχή ή εποχή.
Ο Χριστιανισμός όχι μόνο δεν είναι κάτι το οποίο πρέπει να αποτάξουμε αλλά είναι βασικότατο στοιχείο του τρόπου ζωής και της κουλτούρας μας. Δεν μπορεί να υπάρξει πολιτισμός χωρίς θρησκεία και εμείς έχουμε τον καλύτερο. Το δημοκρατικό πολίτευμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκουν εδώ την καλύτερη δυνατή εκπροσώπηση τους και έχουν κατακτηθεί με αίμα, το ίδιο και η ανεξαρτησία των εθνών-κρατών. Το σύστημα της ελεύθερης οικονομίας τέλος είναι αντικειμενικά το πιο επιτυχημένο της ιστορίας έχοντας ανεβάσει κατακόρυφα το βιοτικό επίπεδο στα 200 χρόνια εφαρμογής του.
Είναι η κατάσταση τέλεια; Προφανώς και όχι. Μπορεί να βελτιωθεί; Προφανώς και ναι. Πρόοδος όμως είναι να προχωράς μπροστά, όχι η καταστροφή. Καλό είναι να μην είμαστε αχάριστοι για το δώρο που έχουμε να ζούμε σε αυτήν την εποχή και σε αυτήν την πλευρά του πλανήτη. Αυτός που θέλει να γκρεμίσει το άγαλμα του Περικλή πχ επειδή είχε δούλους καλό θα ήταν να σκεφτεί πρώτα το πόσους δούλους είχαν οι Άραβες τους οποίους δεν αγγίζει και τι συνθήκες διαβίωσης υπάρχουν ΣΗΜΕΡΑ στις ισλαμικές χώρες. Όποιος κρίνει το παρελθόν με τα μέτρα του σήμερα κάνει τεράστιο λάθος.
Κλείνοντας, το χτύπημα αυτό κατά της Δύσης ήρθε να ολοκληρώσει η μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί. Το πλήγμα είναι τεράστιο και κάθε Χριστιανός, πόσο μάλλον Έλληνας Ορθόδοξος δεν γίνεται να μην πονάει από αυτήν την απόφαση. Υπάρχει όμως μια σημαντική διευκρίνιση. Το χτύπημα κατά του πολιτισμού από τον κάθε Ερντογάν είναι εκτός των τειχών. Αυτά πάντα θα υπάρχουν.
Η Ρωμαική Αυτοκρατορία πάντοτε είχε πολλούς και σκληρούς αντιπάλους. Δεν καταλύθηκε όμως επειδή οι Βησιγότθοι ήταν πιο σκληροί από τον Ανίββα και τους Καρχηδόνιους για παράδειγμα, κάθε άλλο. Διαλύθηκε επειδή είχε πρώτα εντός των τειχών διαλυθεί από μόνη της, τα ήθη είχαν διαβρωθεί (με όρους σημερινής «προόδου) και ο παλιός τρόπος ζωής είχε εγκαταλειφθεί. Αυτό που πρέπει όλοι να ρωτήσουμε τους εαυτούς μας είναι αν θα σταθούμε αντάξιοι της κληρονομιάς μας ή αν θα καθίσουμε να ζήσουμε τις τελευταίες ημέρες της Ρώμης. Ο καθένας ας απαντήσει στον εαυτό του.
