Οι στρατοί κατοχής δεν μακροημερεύουν

Σε αυτή την ιστορία δεν υπάρχουν καλά σενάρια, μόνο περισσότερο ή λιγότερο κακά. Ας πάρουμε λοιπόν μία από τις κακές εκδοχές της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και ας υποθέσουμε ότι ο Πούτιν παίρνει το Κίεβο.

Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα -και δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να μας δείχνει ότι αυτό θα αλλάξει- οι Ουκρανοί δεν θέλουν τους Ρώσους, δεν τους αναγνωρίζουν ως απελευθερωτές αλλά ως δυνάστες και αντιστέκονται λυσσαλέα και ηρωικά.

Αρα, δεν θα συνθηκολογήσουν ποτέ και οι σημερινές επιχειρήσεις των Ουκρανών στρατιωτών θα μετατραπούν σε αντάρτικο από τους πολίτες. Οπότε ας κάνουμε εικόνα αυτό που περιγράφει ο κορυφαίος ιστορικός και μελετητής της ρωσικής Ιστορίας, Stephen Kotkin, στον «Νew Yorker»:

«Σκεφτείτε τους Ουκρανούς που θα συνεχίσουν να αντιστέκονται. Οι ναζί μπήκαν στο Κίεβο το 1940. Επίταξαν τα πολυτελέστερα ξενοδοχεία αλλά, λίγες μόνο μέρες μετά, τα ξενοδοχεία αυτά άρχισαν ξαφνικά να ανατινάζονται. Ηταν παγιδευμένα. Αν είσαι διοικητής ή αξιωματικός στην υπό κατοχή Ουκρανία και παραγγείλεις ένα φλιτζάνι τσάι, είσαι σίγουρος ότι θέλεις να το πιείς; Είσαι σίγουρος ότι θέλεις να πατήσεις το διακόπτη της λάμπας στο γραφείο σου;». Ετσι είναι. Οι στρατοί κατοχής δεν μακροημερεύουν, η νίκη τους είναι εφήμερη και η αποχώρησή τους ταπεινωτική.

Οι Ελληνες το γνωρίζουν καλά αυτό. Οσοι κατακτητές πέρασαν από το έδαφός τους, ακόμα και όταν κατάφερναν πρόσκαιρες νίκες και καταλάμβαναν μεγάλες πόλεις και χωριά, γνώρισαν από την καλή και την ανάποδη τι σημαίνει αντίσταση. Από ανατινάξεις γεφυρών και δολιοφθορές μέχρι ηρωικές θυσίες που μετέφεραν στο εξωτερικό με τον πιο δραματικό και δυνατό τρόπο που υπάρχει το μήνυμα της απελευθέρωσης του λαού από τον κατακτητή του.

Η ουσία είναι ότι ο Πούτιν ακόμα και αν πάρει το Κίεβο, δεν θα το κατακτήσει ποτέ. Διότι θα είναι για τους Ουκρανούς ένας στρατός κατοχής και όχι «απελευθερωτής», όπως προπαγανδίζει. Θα είναι ένας πόλεμος που ακόμα και αν κερδίσει όλες τις μάχες, στο τέλος θα τον χάσει. Κανένας πόλεμος δεν έχει happy end. Συνήθως, όμως, έχει το τέλος που πρέπει.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου