Οι διασωθέντες, τα αυτονόητα και το ποιος σκότωσε τον Κένεντι
Γράφει η Φωτεινή Σόφτη, δικηγόρος
Ανεβαίνω τα σκαλιά στο εκλογικό τμήμα που ψηφίζω στο φάληρο
Kανένας ενθουσιασμός μέσα μου καμιά καλή διάθεση μόνο προβληματισμός
Φευγαλέες εικόνες στο μυαλό μου από παλαιότερες εκλογές που είχα την διάθεση συμμετοχής στη διαδικασία και θύμισες από τα φοιτητικά μου χρόνια με τον παλμό , τις αφισοκολλήσεις το φιλελεύθερο ιδεώδες και τώρα με το ζόρι σέρνω το ένα πόδι μπροστά στο άλλο
Τις σκέψεις διακόπτουν οι τεράστιες ουρές στον πρώτο όροφο!
Α καλά……..αν έχει τόσο κόσμο και στο δεύτερο ….. έφυγα! λέω από μέσα μου, αν μπορέσω θα ξανάρθω στο τέλος
Κανένας όμως δεν ήταν στην ουρά στο εκλογικό μου τμήμα και το όνομα μου ήταν ολογράφως αποτυπωμένο στην πόρτα. Κύριε των δυνάμεων ! το σύμπαν θέλει να ψηφίσω τώρα.
Δεν κρύβομαι δεν είμαι και ενθουσιασμένη. Οι δεκαετίες μαχόμενης δικηγορίας ο ρόλος μου ως μητέρας ενός φοιτητή και ενός υποψηφίου στις πανελλήνιες και η μικρή μου κοινωνική δράση χτυπούν καμπανάκια . Λάθη, ολιγωρίες , μεταρρυθμίσεις που μείνανε στη μέση, αυξανόμενο κόστος ζωής, ατολμία στα εκπαιδευτικά, νομοθετική οπισθοδρόμηση στις φιλελεύθερες αρχές, όξυνση των ενδοοικογενειακών αντιδικιών, γιγάντωση, από κάποιους έστω, του μισογυνιστικού λόγου και γυναικοκτονίες.
Από τη μία οι πικρίες μου και από την άλλη το χάος. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή μοιάζει με ελεύθερη πτώση στο κενό.
Μετά από μία πολύ δύσκολη δεκαετία όπου φαινόταν να ενσκήπτουν πάνω μας οι πληγές του Φαραώ, σταθήκαμε όρθιοι και σήμερα, την κατάκοπη αίσθηση μιας κάποιας σταθερότητας την βλέπουμε να απειλείται από το ενδεχόμενο κυβερνήσεων ηττημένων, κυβερνήσεων ανοχής, κυβερνήσεων διά πάσαν νόσον και κυβερνήσεων…. ό,τι του φανεί του λωλοστεφανή.
Και πάντοτε υπό την δαμόκλειο σπάθη να επιστρέψουμε στο σημείο ΜΗΔΕΝ όπου οι δικηγόροι βγήκαμε στο δρόμο φωνάζοντας <<η δικηγορία δεν είναι επαιτεία>> όταν ο νόμος Κατρούγκαλου μας έδινε δύο επιλογές Α) την μετανάστευση και Β) την αλλαγή επαγγέλματος.
Προσωπικά νομίζω ότι με εμπαίζουν όσοι αναρωτιούνται γιατί η βουβή ψήφος πήγε στη Νέα Δημοκρατία.
Το ίδιο αισθάνομαι και για αυτούς που αναρωτιούται γιατί όσοι ψήφισαν Νέα Δημοκρατία παραμένουν βουβοί , δεν πανηγυρίζουν , δεν ζητωκραυγάζουν.
Μα διότι αγαπητοί μου δεν αισθάνονται νικητές, ΔΙΑΣΩΘΕΝΤΕΣ αισθάνονται από την αβεβαιότητα των εφιαλτικών ημερών που βγαίναμε βράδυ να πάρουμε το πενηντάρικο από τα ΑΤΜ , τις μέρες που συμπολίτες μας χόρευαν τσάμικο στο Σύνταγμα γιατί θεωρούσαν ότι βγήκαμε επιτέλους από την Ευρώπη και από τις μέρες που η χώρα μας, έδειχνε την πόρτα στους ελεύθερους επαγγελματίες και τους στιγμάτιζε ως τους εχθρούς του λαού !!!
Ο μόνος λόγος που τα γράφω είναι διότι κάποιος στρατηγός, κάποια στιγμή σε εμπόλεμη ζώνη είπε στο επιτελείο του : « πείτε μου τα αυτονόητα, θέλω να τ’ ακούω ». Και εν προκειμένω τι πιο αυτονόητο από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης ;
Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης που κυριάρχησε θα παραθέσω μόνο το εξής :
Στην παραδοσιακά κόκκινη, λατρεμένη μου Ικαρία, σε ακριτικό χωριό της, όπου οι κάτοικοι και οι ψήφοι είναι ισάριθμα κουκιά μετρημένα, ακόμα κοιτάζονται στα μάτια και αναρωτιούνται : Πού στην ευχή του Θεού βρεθήκανε 34 ψήφοι Νέας Δημοκρατίας ;
Το ερώτημα θα παραμείνει αναπάντητο στους συγχωριανούς μου όπως στους Αμερικανούς το ποιος σκότωσε τον Κένεντι ;
Με το βλέμμα στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση όπου το διακύβευμα είναι ακόμη εντονότερο και πιεστικότερο και αφορά στο ΕΑΝ θα κυβερνηθεί η χώρα ή θα μπλέξουμε σε αχρείαστες περιπέτειες, και με μεγάλη ειλικρίνεια στα από καρδιάς γραφόμενα μου, σας ευχαριστώ που είχατε την υπομονή να διαβάσετε τα αυτονόητα.
Η εν πολλαίς αμαρτίαις …….νομικός
Φωτεινή Σόφτη