Ο Πούτιν και ο Ερντογάν

Η χώρα μας έχει τον δικό της Πούτιν στη γειτονιά της. Ο Ερντογάν τα τελευταία χρόνια εκτοξεύει διαρκώς απειλές και προκαλεί εντάσεις.

Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

Το σχέδιο της «Γαλάζιας Πατρίδας», η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης, η ρητορική για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Βορειοανατολικού Αιγαίου, η προσπάθεια δημιουργίας γκρίζων ζωνών, το τουρκολιβυκό μνημόνιο, οι έρευνες σε περιοχές της ελληνικής ΑΟΖ, η εργαλειοποίηση των μεταναστευτικών ροών.

ΟΙ ανυπόστατοι ισχυρισμοί και οι παραληρηματικές προκλήσεις έχουν πυροδοτήσει ένα θερμό σκηνικό την τελευταία τριετία.

ΚΑΙ το ερώτημα που δημιουργείται είναι αν η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία θα δώσει θάρρος στον Ερντογάν ή αν η αντίδραση της Δύσης θα του κόψει τη φόρα.

ΚΑΤ’ αρχάς, στο ουκρανικό ζήτημα ο Ερντογάν κρατάει μια αμφίσημη στάση. Καταδικάζει τη ρωσική εισβολή, δεν επιβάλλει κυρώσεις στη Μόσχα. Πουλάει drones και στρατιωτικό υλικό στον Ζελένσκι, αλλά προχωρά σε ένα «εικονικό» κλείσιμο των Στενών του Βοσπόρου, καθώς αφήνει ελεύθερα τα ρωσικά πλοία να επιστρέφουν στους ναυστάθμους της Μαύρης Θάλασσας. Με δημόσιες δηλώσεις του παραδέχεται πως δεν θέλει να χαλάσει τις σχέσεις του με το Κίεβο, και πολύ περισσότερο με τη Μόσχα.

ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ αυτή τη διφορούμενη στάση, είναι αρκετά πιθανό να δοκιμαστούν οι σχέσεις Τουρκίας-Ευρώπης ανάλογα με την έκβαση του πολέμου, την επόμενη μέρα του Πούτιν και του νέου ψυχρού πολέμου Δύσης-Ρωσίας.

ΑΥΤΟ, όμως, που άλλαξε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι η ευρωπαϊκή πολιτική. Η Ε.Ε. συσπειρώθηκε, πιέζει αφόρητα τον Πούτιν με πρωτοφανείς κυρώσεις, ενώ για πρώτη φορά ενεργοποιείται ένα κοινό αμυντικό δόγμα. Πρόκειται για κάτι που δεν έγινε μόνο επειδή το αποφάσισαν από μόνοι τους οι πολιτικοί. Η πίεση των πολιτών με αντιδράσεις στα social media ανάγκασε τις περισσότερες χώρες να δράσουν αστραπιαία. Κανείς δεν μπορεί να ανεχτεί πόλεμο και αλλαγή συνόρων στην Ευρώπη.

ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να γνωρίζει αν ο Ερντογάν σχεδίαζε κάποια επιθετική κίνηση κατά της χώρας μας είτε στο Αιγαίο είτε στη Θράκη. Ο,τι κι αν είχε στο μυαλό του, τώρα πια είναι δεδομένο πως έχουν αλλάξει οι συνθήκες. Κανείς στην Ευρώπη πια δεν πρόκειται να μείνει αμέτοχος ή ουδέτερος σε πιθανή πολεμική κίνηση της Τουρκίας.

ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ στην εποχή της αβεβαιότητας που ζούμε δεν μπορούν να υπάρξουν. Φαντάζει, όμως, αρκετά πιθανό η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η αφύπνιση της Δύσης να δημιουργούν ένα «αμυντικό τείχος» απέναντι στον παραλογισμό του Ερντογάν και να προσφέρουν αρκετά χρόνια ηρεμίας στη γειτονιά μας.

 

Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.