Ο πόλεμος της Ουκρανίας και οι ρωσικοί συντελεστές ισχύος
Γράφει ο Βαγγέλης Αντωνιάδης
Οι περισσότεροι αναλυτές υποστηρίζουν πως η Ρωσία κερδίζει τον πόλεμο της Ουκρανίας. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Οι αντικειμενικοί στόχοι της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, πολιτικοί και στρατιωτικοί απότυχαν παταγωδώς ήδη από τις πρώτες μέρες του πολέμου. Η διακηρυγμένη από το Κρεμλίνο προθέσεις της κατάληψης του Κιέβου σε διάστημα 48 ωρών, η ανατροπή της διακυβέρνησης του Βολοντίμιρ Ζελένσκι και η εγκατάσταση μίας δικτατορίας ελεγχόμενης από το Κρεμλίνο αποδείχτηκε ανέφικτη. Καθώς η ουκρανική αντίσταση αποδείχτηκε ιδιαίτερα ανθεκτική. Όμως ακόμα και αν η ρωσική κατοχική δύναμη καταλάμβανε το Κρεμλίνο , πρακτικά δεν θα μπορούσε να εμποδίσει τον Ουκρανό πρόεδρο να μεταφέρει την κυβέρνηση του σε κάποια από τις πόλεις των δυτικών επαρχιών της Ουκρανίας και να συνεχίσει τον πόλεμο μέχρι την απελευθέρωση του συνόλου της επικράτειας της χώρας του όπως ακριβώς πράττει και σήμερα.
Η επική ουκρανική αντίσταση κατόρθωσε να αναχαιτίσει την ρωσική εισβολή στις ανατολικές επαρχίες της χώρας και ταυτόχρονα να επιτύχει σημαντικά πλήγματα στην ρωσική εισβολή στις ανατολικές επαρχίες της χώρας και ταυτόχρονα να επιτύχει σημαντικά πλήγματα στην ρωσική στρατιωτική και ναυτική ισχύ, ακόμα και σε ρωσικές στρατηγικές υποδομές και δίκτυα μεταφέροντας τον πόλεμο βαθιά στο έδαφος της ρωσικής ομοσπονδίας.
Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως η δικτατορία Πούτιν εμφανίζεται ιδιαίτερα ανθεκτική απέναντι σε εσωτερικούς κλυδωνισμούς αλλά και στο μέτωπο της Ουκρανίας. Την στιγμή που η δυτική υποστήριξη στην εμπόλεμη Ουκρανία εμφανίζει σημάδια κόπωσης.
Όμως είναι εδώ και καιρό προφανές πως ο Ρώσος δικτάτορας Βλαδίμηρος Πούτιν έχει εμπλακεί σε ένα πόλεμο στον οποίο δεν μπορεί να κερδίσει αλλά και δεν μπορεί να απεμπλακεί από αυτόν δίχως κινδύνους για το καθεστώς που ο ίδιος δόμησε.
Η εξέλιξη του πολέμου είναι πάντα δύσκολα προβλέψιμη. Όσο ανθεκτική και αν δείχνει η Ρωσία, όσο θα συνεχίζεται ο πόλεμος τόσο η χώρα θα καθίσταται πιο ευάλωτη στο νευραλγικό πεδίο της οικονομίας αλλά και σε άλλα μέτωπα που ελλοχεύουν δυνητικούς κινδύνους όπως ο Καύκασος, η Κεντρική Ασία, η Σιβηρία και η ρωσική Απω Ανατολή. Καθώς συγκεντρώνει και ταυτόχρονα εξαντλεί τους συντελεστές ισχύος της στο μέτωπο της Ουκρανίας. Το οικονομικό και ανθρωπιστικό κόστος ήδη είναι τεράστιο καθώς το καθεστώς του Κρεμλίνου πέρα από την επιβράδυνση της ρωσικής οικονομίας έχει να διαχειριστεί εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και την καταστροφή ή απώλεια πολεμικών μέσω και υλικού.
Είναι προφανές πως η συνέχιση της στρατιωτικής προσπάθειας στην Ουκρανία, θα μετατρέψει τον πόλεμο σε μία μακράς διαρκείας σύρραξη με πρωτόγονα χαρακτηριστικά. Εξέλιξη που ελλοχεύει τεράστιους κινδύνους για την Ρωσία και προσωπικά τον Βλαδίμηρο Πούτιν.
Οι Αμερικάνοι
Οι Αμερικάνοι στο Ουκρανικό Ζήτημα λειτουργούν με την πάγια στρατηγική της οικονομίας δυνάμεων.
Ίσως είναι υπερβολικές αλλά υπάρχουν αμερικανικές εκτιμήσεις που θεωρούν πως Ο μισός ρωσικός στρατός καταστράφηκε δίχως να βρεθούν στο πεδίο της μάχης αμερικανικά στρατεύματα. Την στιγμή μάλιστα που οι Ηνωμένες Πολιτείες δαπάνησαν μόνο το 5% του ετήσιου αμυντικού τους προϋπολογισμού για την στήριξη της Ουκρανίας. Γι αυτό και στην αμερικανική στρατηγική σκέψη τόσο στο θεσμικό πλέγμα διαμόρφωσης της αμερικανικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας όσο και πέρα από αυτήν ενισχύεται θεαματικά η άποψη συνέχισης στήριξης της Ουκρανίας.