Ο covid, ο διχασμός κι η τρομοκρατία

Γράφει ο Δημοσθένης Δαββετας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικος αναλυτής

Μπροστά στην αρρώστια και στον θάνατο, η λογικη λέει ότι, οι άνθρωποι μαλακώνουν, αντιλαμβάνονται την περατότητα τους και σκέφτονται πιο ενωτικά, δηλαδή αντιλαμβάνονται την ματαιότητα των μικροπολιτικών η εγωιστικων καυγαδων και κυρίως αντιλαμβάνονται ότι ο χρόνος ζωής δεν είναι εξ αρχής εν γνωσει τους προκαθορισμένος. Άρα ο,τι ζουν η τους μένει να ζήσουν ας το ζήσουν όσο πιο ισορροπημένα γίνεται χωρίς το μίσος που διχάζει τραυματικά.

Υποτίθεται αυτά θά’πρεπε να βιωθουν έτσι, μετά την παγκόσμια εμπειρία του covid 19 κι η παγκόσμια συνείδηση της απειλής της υγείας, θα βοηθούσε σ’αυτό.

Να όμως που τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Υπάρχει μάχη δύο χωρισμένων στρατοπέδων.

Το ένα, αυτό του προ-Covid, υψώνει τους τόνους εναντίον όσων δεν υπακούουν, στις υγειονομικές αποφάσεις. Κι είναι κατανοητό σαν ουσία μεν αυτή η στάση, όμως οι πολεμικές κραυγές νομιμότητας τύπου “τιμωρίας” με το παραμικρό, δεν βοηθούν, γιατί κάθε υπερβολή μοιάζει συμφεροντολογικη, πολιτικά η μη.

Το άλλο στρατόπεδο, βιάζεται μόνιμα να καταγγείλει με το παραμικρό, την “παγκόσμια συνωμοσία” εναντίον της προσωπικής και συλλογικής ελευθερίας. Σε σημείο που φτάνει ν’ ακυρώνει τα υγειονομικά μέτρα. Κι όμως ένας σώφρων άνθρωπος γνωρίζει ότι η αρρώστια δεν αστειεύεται και ανά πάσα στιγμή καθένας μπορεί να κινδυνεύσει. Το θέμα της υγείας είναι το πιο βασικό και πρέπει να’ναι πρωταρχικό.

Έχουμε έτσι την απόλυτη γελοιότητα ν’ ακούμε κατηγορίες τύπου “η δεξιά, η άκρα δεξιά ή η αριστερά κλπ. θέλει αυτό ή το άλλο” χρησιμοποιώντας την περίπτωση του covid.

Δηλαδη ο κορωνα-ιος, είναι υπόθεση δεξιάς η αριστεράς; Ειναι πολιτικό η κομματικό θέμα;

Ας σοβαρευτούμε γιατί το χειρότερο μειονέκτημα του πολίτη είναι η πολιτική μυωπία (ή πρεσβυωπία) . Δείχνει επικίνδυνη ανωριμότητα η κατάσταση, με τον ιό να χορεύει και ν’ απειλεί επικίνδυνα .

Και βέβαια μέσα σ’αυτά είχαμε 3 σοβαρές τρομοκρατικές ισλαμιστικές επιθέσεις τις τελευταίες μέρες. Δύο στην Βρετανία και μια στην Γαλλία. Ειδικά στην τελευταία περίπτωση η επίθεση έγινε από έναν νεαρό, μόλις 18 χρονών ισλαμιστή Πακιστανό, που είχε φτάσει στην Γαλλία με τ’ ασυνόδευτα παιδιά. Κι έγινε στο ίδιο μέρος των γραφείων του περιοδικού Charly Hebdo που’ χει δημοσιεύσει τα σκίτσα του Μωάμεθ, την ίδια ημερομηνία της επίθεσης και την ίδια περίοδο της δίκης Στο Παρίσι των υπευθύνων τρομοκρατών. Μια συμβολική αλλά και πραγματική (με χασαπομαχαιρο χτύπησε πολύ σοβαρά 3 άτομα) τρομοκρατική επίθεση. Εκμεταλλευόμενος την αναταραχή με τον κορωνο-ιο, επιτέθηκε.

Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτοί που έλεγαν ότι τα πράγματα θα ‘ταν αλλιώς μετά την covid περίοδο, μάλλον βιάστηκαν.

Ο πολιτικός διχασμός και το τρομοκρατικό μίσος, αλλά και η βλακεία γενικώς, δεν φοβούνται κανέναν κορωνα-ιο, δεν αντιλαμβάνονται την αξία της υγείας, δεν σέβονται την ανάγκη ισορροπίας της συλλογικότητας. Ειδικά όσοι νόμισαν ότι απαλλαχτήκαμε από την ισλαμιστική τρομοκρατία κάνουν λάθος. Τα δείγματα είναι διαφορετικά.

Ας είμαστε σ’ επαγρύπνηση. Η λερναία Ύδρα του κακού έχει ακόμα πολλά κεφάλια. Ανά πάσα στιγμή μπορούν να στείλουν δηλητήριο και πόνο. Ας μην το ξεχνάμε. Ας φροντίσουμε την υγεία μας υπακούοντας χωρίς υπερβολές στην ιατρική επιστήμη.