Μήπως να προσέξουμε λίγο τον Βελόπουλο;

Γράφει ο Άγγελος Κωβαίος

Με το τέλος της πασχαλινής περιόδου και την αναμενόμενη προκήρυξη των εκλογών το ερχόμενο Σάββατο, όλα τα κόμματα και οι υποψήφιοι μπαίνουν στην τελική ευθεία μίας από τις – χωρίς προφανή λόγο – κρισιμότερες πολιτικές περιόδους των τελευταίων δεκαετιών.

Δεδομένου ότι δεν υπάρχουν ορατές απειλές για χρεοκοπίες και κρίσεις, ανάλογες με εκείνη του 2009-2015, είναι εν πολλοίς ανεξήγητη η αίσθηση ότι πλανάται ένας αόρατος κίνδυνος καταστροφής εν όψει εκλογών – τουλάχιστον με αυτούς τους όρους επιχειρείται πάντως να τεθούν από όλους τα διλήμματα.

Ο λόγος για αυτόν τον «πανικό» είναι φυσικά η αβεβαιότητα ως προς το αν θα σχηματιστεί κυβέρνηση στις εκλογές, κάτι που ως γνωστόν είναι μάλλον αδύνατο με το σύστημα της απλής αναλογικής την 21η Μαΐου και υπό συζήτηση στις δεύτερες εκλογές, αν αυτές γίνουν τελικά, στις 2 Ιουλίου.

Υπό αυτές τις συνθήκες, στο διάστημα που ακολουθεί θα φουντώσουν με βεβαιότητα οι συζητήσεις και τα σενάρια για το αν είναι πιθανές και εφικτές συνεργασίες, τίνος με ποιον, με ποιους όρους και με ποιο σκοπό.

Στα υπό συζήτηση σενάρια ωστόσο, υπάρχει μία παραδοξότητα, μέσα στις πολλές.

Μιλούν όλοι για για το αν ο Μητσοτάκης θα συνεργαστεί με τον Ανδρουλάκη, αν ο Ανδρουλάκγς θα συνεργαστεί με τον Τσίπρα και τον Βαρουφάκη, αν ο Κουτσούμπας θα παίξει κάποιον ρόλο και άλλα τέτοια.

Λείπει όμως από κάθε συζήτηση το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον Βελόπουλο και τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Είναι φυσικά κάτι που έχουν διαψεύσει όλοι (ξεχνώντας την τερατογένεση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), όπως μήπως θα πρέπει κανείς να έχει κάποιες επιφυλάξεις ως προς το τι θα γίνει μετεκλογικά και το πώς μπορεί να έλθουν τα πράγματα, αναλόγως και των ποσοστών;…

Reporter