Μια νίκη της Δεξιάς πτέρυγας

Γράφει ο Σπαρτιάτης,

Η στάση της ΝΔ στο νομοσχέδιο για τους διεμφυλικούς ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα της ιστορίας. Η αρνητική ψήφος που επιλέχθηκε, σε συνδυασμό με την κατάθεση πλήρους αντιπρότασης, ήταν ξεκάθαρα συμβιβαστική και δεν άφησε κανέναν πλήρως ικανοποιημένο και κανέναν πλήρως δυσαρεστημένο. Παρ’ όλα αυτά στηρίχθηκε από το σύνολο της ΚΟ χωρίς διαρροές. Και εσωκομματικά αποτέλεσε μια νίκη της δεξιάς πτέρυγας.

Από πολιτική σκοπιά επιχειρήθηκε αρχικά να αποφευχθεί το δίλημμα με την επίκληση της στάσης των ΑΝΕΛ, καθώς αν το συγκυβερνών κόμμα δεν ήθελε να στηρίξει κάποιο νομοσχέδιο η ΝΔ είχε ξεκαθαρίσει ότι δε θα παρείχε στην κυβέρνηση πλειοψηφία. Η διαφαινόμενη θετική στάση των ΑΝΕΛ όμως αυτομάτως στέρησε από την Κεντροδεξιά την εύκολη δικλείδα διαφυγής.

Με δεδομένο ότι το Ποτάμι και πιθανότατα η ΔΗΣΥ θα στήριζαν το νομοσχέδιο έθετε το δίλημμα: Κόντρα στην κυβέρνηση μαζί με ΕΚ, ΧΑ και ΚΚΕ ή μαζί με ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΔΗΣΥ και Ποτάμι; Η στήριξη του νομοσχεδίου θα λειτουργούσε θετικά για μια μερίδα του φιλελεύθερου κέντρου που προσπαθεί να προσεγγίσει η παράταξη, και θα διατηρούσε την εντύπωση της συστράτευσης ΝΔ-ΔΗΣΥ-Ποταμιού (συστράτευση εναντίον τίνος;). Η καταψήφιση του νομοσχεδίου θα δημιουργούσε πίεση στους ΑΝΕΛ και θα αναδείκνυε τα εσωτερικά ζητήματα της κυβέρνησης και των επιμέρους κομμάτων της. Και θα διατηρούσε την εντύπωση ότι η ΝΔ ασκεί αντιπολίτευση.

Από ουσιαστική σκοπιά το ζήτημα ήταν κατά βάση τεχνικό και δευτερευόντως ιδεολογικό. Δεδομένου ότι το νομοσχέδιο δεν αφορούσε το δικαίωμα αλλαγής φύλου γενικώς (το οποίο υπήρχε ήδη) αλλά τις απαιτούμενες προϋποθέσεις για την αλλαγή, και συγκεκριμένα την ανάγκη ύπαρξης ιατρικής γνωμάτευσης. Υπήρχε βέβαια η ιδεολογική αντιπαράθεση αν το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού μπορεί να φτάσει να ξεπερνά τη φύση, κατά βάση όμως το δίλημμα ήταν πρακτικό. Και ακριβώς σε αυτό το σημείο ήταν η μεγάλη (όχι η μοναδική) διαφοροποίηση της ΝΔ από την κυβερνητική πρόταση.

Όπως φάνηκε έντονα τις μέρες που προηγήθηκαν της ψήφισης στη ΝΔ υπήρχαν δύο απόψεις, αν όχι σε επίπεδο βάσης, σίγουρα σε επίπεδο στελεχών. Λογικό άλλωστε δεδομένου ότι υπάρχει τόσο η φιλελεύθερη όσο κι η δεξιά πτέρυγα. Υπήρξαν πολλοί, και μάλιστα στο στενό πυρήνα του προέδρου, που τάχθηκαν υπέρ της στήριξης του νομοσχεδίου για να φανεί ότι η παράταξη συντάσσεται με την προοδευτική άποψη. Δημοσίως πήραν θέση υπέρ του νομοσχεδίου η Νίκη Κεραμέως και ο Βασίλης Οικονόμου. Υπήρξαν και οι αντίθετες φωνές που πρόβαλαν τις ακραίες πλευρές του νομοσχεδίου και τόνιζαν ότι δεν υπάρχει κανένα πολιτικό κέρδος για το κόμμα μέσα από τη συμπόρευση με την κυβέρνηση και τη στήριξη μιας κοινωνικής ομάδας που ποτέ δε θα το εκτιμούσε. Δημόσια τάχθηκαν υπέρ της καταψήφισης ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Μάκης Βορίδης.

Όπως προαναφέρθηκε η λύση που τελικά προέκρινε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν συμβιβαστική. Δεν υιοθέτησε πλήρως καμία από τις δύο απόψεις, στην πράξη όμως προτιμήθηκε η θέση της δεξιάς πτέρυγας, που ήταν η καταψήφιση. Για το πολιτικό μήνυμα που εξέπεμψε. Μέσω της καταψήφισης η ΝΔ έδειξε ότι ασκεί αντιπολίτευση. Μπορεί να σταθεί απέναντι στον Τσίπρα και δεν παρασύρεται από τις σειρήνες της «συναίνεσης» και της «προόδου». Δε στηρίζει πρωτοβουλίες με τις οποίες διαφωνεί και στο κάτω-κάτω είναι κακές.

Με την αρνητική της στάση η ΝΔ κατάφερε αφενός να ασκήσει πίεση στους ΑΝΕΛ, που τελικά διαφοροποιήθηκαν μερικώς από το ΣΥΡΙΖΑ, και να εκθέσει τη ΔΗΣΥ και κυρίως το Ποτάμι, που έδειξαν ότι στην πραγματικότητα είναι πάντα πρόθυμοι να συνεργαστούν με τον ιδεολογικό τους συγγενή. Δε συμπαραστάθηκε μαζί τους, τι νόημα είχε όμως να το έκανε αν μαζί τους ήταν κι ο ΣΥΡΙΖΑ; Συμπαράταξη ποιο σκοπό και έναντι τίνος;

Ο Αλέξης Τσίπρας περίμενε πως με τη λήξη της ψηφοφορίας θα είχε πετύχει μια ευρεία πλειοψηφία που θα επιβεβαίωνε την ισχύ της κυβέρνησης του και την αδυναμία της αντιπολίτευσης. Αντί αυτού είδε τον πυρήνα του νομοσχεδίου του να περνά οριακά, χωρίς τη στήριξη του εταίρου του και με διαρροές από τους δικούς του. Θα φαινόταν αυτό αν υπολόγιζε και τις ψήφους της ΝΔ;

Συμπέρασμα: Το βασικό κίνητρο της ΝΔ για την αντίθεση στο νομοσχέδιο ήταν η ανάγκη αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση και τις λάθος επιλογές της. Εφόσον το νομοσχέδιο δε μας αρέσει το καταψηφίζουμε, δεν πιεζόμαστε να συμβιβαστούμε. Εκεί έγκειται η θεμελιώδης διαφορά του Δεξιού από τον κεντρώο. Ότι ο Δεξιός θέλει να φύγει η κυβέρνηση της αριστεράς, και την αντιπολιτεύεται. Ο κεντρώος στην πραγματικότητα δεν το θέλει, και το αποφεύγει.

ΥΓ: Θα έχει πάντως γούστο να δούμε το Ποτάμι ή τη ΔΗΣΥ να παίρνει τη θέση του Καμμένου. Απλά θα αποδειχθεί στην πράξη πως τον Τσίπρα στηρίζουν οι συριζαιοι που κυβερνούν και όποιο κόμμα δε βλέπει ξανά Βουλή με τίποτα και θέλει να αποφύγει τις εκλογές.