Ελλάδα: Μέτοχος εξελίξεων ή αποσυνάγωγος των τετελεσμένων στα Βαλκάνια;
Γράφει ο Πύρρων,
Οι τεκτονικές πλάκες των Βαλκανίων σείονται με κλιμακούμενη ένταση το τελευταίο διάστημα με τον Εγκέλαδο να έχει εγκατασταθεί στο γειτονικό κράτος των Σκοπίων, το οποίο έχει εισέλθει σε μια φάση βαθιάς περιδίνησης με διαφαινόμενη απόληξη έναν επώδυνο εδαφικό διαμελισμό- ο ψυχικός μεταξύ των δύο μεγάλων διαφορετικών εθνοτήτων έχει ήδη συντελεστεί.
Στην πολυπαραγοντική εξίσωση της επαναχάραξης των συνόρων των Βαλκανίων και της αναδιαμόρφωσης του χάρτη στην ευρύτερη περιοχή απουσιάζει η ελληνική διπλωματική και γεωπολιτική παρουσία. Τα διαμειφθέντα στη δημόσια σφαίρα είναι ακόμα πενιχρά- ο υδροκεφαλισμός των ελίτ ιεραρχεί με διαφορετικό τρόπο τα προβλήματα. Τα χθεσινοβραδινά γεγονότα στο σκοπιανό Κοινοβούλιο με τους φρενοβλαβείς οπαδούς του Γκρουέφσκι να εισβάλλουν στην αίθουσα της Ολομέλειας είναι η κορύφωση μιας συνεχώς εκτραχυνόμενης κατάστασης, η οποία συνοψίζει την εθνοτική, ψυχική και αξιακή διχοστασία μεταξύ των αλβανόφωνων και των σλαβόφωνων πολιτών. Η εκλογή του πρώτου Αλβανού Προέδρου στο Κοινοβούλιο σηματοδοτεί και σε συμβολικό επίπεδο την πύκνωση της αμοιβαίας καχυποψίας και του μίσους.
Όλο αυτό το σκηνικό έντασης υποδαυλίζεται από δύο διασταυρώμενους εθνικισμούς, οι οποίοι αποζητούν για λογαριασμό τους τα μέγιστα εδαφικά, πληθυσμιακά, γεωπολιτικά και διπλωματικά οφέλη. Ο καλπάζων αλβανικός εθνικισμός διαβλέπει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να συνθέσει ακόμα ένα κομμάτι στο παζλ των «δυόμιση Αλβανιών», ενώ η Βουλγαρία δεν θα απέκλειε ένα ισχυρό σενάριο το οποίο θα την έφερνε ακόμα πιο κοντά προς την πολυπόθητη έξοδο της προς το Αιγαίο. Στο πλέγμα αυτό των διάλληλων συμφερόντων και των διαπλεκόμενων γεωπολιτικών διαδρομών θα πρέπει να προστεθεί ο ρόλος της Ρωσίας και η σύγκρουση της με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ το νέο-οθωμανικό δόγμα του «στρατηγικού βάθους» έχει αναπτύξει οικονομικούς, πολιτισμικούς και ψυχικούς δεσμούς με τον αρχιτέκτονα του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού Έντι Ράμα.
Από το μωσαϊκό αυτό ελλείπει η ελληνική ψηφίδα, η οποία στην διαφαινόμενη διάλυση των Σκοπίων θα κληθεί να αντιμετωπίσει τις φιλοδοξίες και τις βλέψεις δυο παραδοσιακά αντίπαλων Εθνών, των Αλβανών και των Βουλγάρων. Συμφέρει τον Ελληνισμό την δεδομένη στιγμή η διάλυση των Σκοπίων ή εξυπηρετεί για την ώρα η διατήρηση της κρατικής αυτονομίας τους με ταυτόχρονη συντήρηση του δεδομένου status quo των Βαλκανίων; Για την απάντηση αυτού του δισεπίλυτου ερωτήματος οφείλουμε να λάβουμε υπόψιν κατ’ αρχήν τρεις παράγοντες: την τύχη της ελληνικής εθνικής μειονότητας στην Βόρειο Ήπειρο σε περίπτωση που η Αλβανία θεμελιώσει ισχυρό δικαίωμα πρωταγωνιστή στα Βαλκάνια, την γειτνίαση με τη Βουλγαρία στην Δυτική Μακεδονία που θα διαταράξει τις ισορροπίες στην περιοχή και θα δυναμιτίσει τους συσχετισμούς δυνάμεων και τέλος την οικονομική δραστηριότητα, η οποία έχει αναδείξει τα Σκόπια σε κορυφαίο εμπορικό εταίρο για την Ελλάδα μεταξύ άλλων.
Βεβαίως, προτού απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό θα πρέπει να αποβάλλουμε ως Έθνος το δόγμα «δεν διεκδικούμε τίποτα», ακόμα σε ζητήματα που μας αφορούν ευθέως και μας αγγίζουν τα ζωτικά εθνικά μας συμφέροντα. Δεν διεκδικεί όποιος περιμένει αργά και βασανιστικά το τέλος του…