Με τέτοιους εχθρούς, τι να τους κάνεις τους φίλους
Γράφει ο Ιάσων Χατζηγεωργίου
Τα ξημερώματα της Δευτέρας 6 Φεβρουαρίου 2023 ήταν θεοσκότεινα. Δυστυχώς όχι λόγω της χρονικής εγγύτητάς μας στο χειμερινό ηλιοστάσιο, αλλά λόγω του φονικού σεισμού που έλαβε χώρα στην Τουρκία και άφησε τραγικό απολογισμό μετρήσιμο σε χιλιάδες ζωές.
Προς ικανοποίηση όλων των φιλήσυχων ανθρώπων, ανακοινώθηκε η αποστολή ανδρών της Ειδικής Μονάδας Αντιμετώπισης Καταστροφών (Ε.Μ.Α.Κ.) στην γείτονα χώρα, η οποία με την έλευσή της εκεί άρχισε αμέσως το θεάρεστο έργο της διάσωσης πληγέντων από τα συντρίμμια της καταστροφής. Η κίνηση αυτή των Ελλήνων διασωστών να παρευρεθούν στην πάντοτε εχθρική προς εμάς Τουρκία, προκάλεσε αισθήματα θαυμασμού και ευγνωμοσύνης στους κατοίκους της Ανατολίας.
Σε γενικές γραμμές, είναι παντελώς ανάρμοστο να συζητάμε για πολιτική τις πρώτες ώρες αφότου έχει συντελεστεί μια φυσική καταστροφή. Όμως το συγκεκριμένο συμβάν αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση στην οποία εάν αποφύγουμε μικροπολιτικές τοποθετήσεις, θα έχουμε επιδείξει τον δέοντα σεβασμό.
Η Τουρκία αποτελεί τον μεγαλύτερο φυσικό εχθρό του Ελληνισμού, τον οποίο έχει ζημιώσει με εκατομμύρια θύματα των οποίων τιμούμε τις μνήμες όλο τον χρόνο. Εσχάτως, στην πάντοτε κατεχόμενη Κύπρο, Τούρκοι στρατιώτες του ψευδοκράτους άνοιξαν πυρ σε Έλληνες φρουρούς της πράσινης γραμμής και τραυμάτισαν έναν εξ αυτών, συνεχίζοντας το παιχνίδι της γάτας με τον ποντικό το οποίο ξέρουν να παίζουν καλά. Παρόλα αυτά, στις φυσικές καταστροφές είμαστε όλοι άνθρωποι, όλοι παιδιά του ίδιου Θεού. Και η Ελλάδα ορθώς έπραξε στέλνοντας τα παλικάρια της Ε.Μ.Α.Κ. στην πρώτη γραμμή των πληγέντων περιοχών, δείχνοντας για άλλη μια φορά το συλλογικό ήθος που αποπνέει ο Ελληνισμός. Μοναδική μελανή στιγμή στην δική μας στάση απέναντι στην τραγωδία, αποτελεί η μισαλλόδοξη στάση θρησκόληπτων Ελλήνων που εμπιστεύονται ρήσεις του διαδικτύου αποδιδόμενες σε Αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας και κατά συνέπεια απολαμβάνουν τον ανθρώπινο πόνο των γειτόνων μας.
Η Ρωμιοσύνη έμαθε να ζει με το φόβητρο του κακού γίγαντα στο κατώφλι της, με τα φαντάσματα της μάχης του Ματζικέρτ να την στοιχειώνουν αιώνια και με μια τραγική προσμονή της επανάληψης μιας ακόμη γενοκτονίας από χέρι τούρκικο. Όμως δεν έπαψε ποτέ να ξεχνά τις αξίες που την διαμόρφωσαν ως έχει, τα Χριστά ήθη και τις πολιτικές σεβασμού και αξιοπρέπειας. Και στην κρίσιμη ιστορική στιγμή, όταν ο εχθρός της έπεσε κάτω από το βάρος αυτής της τραγωδίας, έδειξε το πνευματικό της ανάστημα. Χωρίς δεύτερη σκέψη έστειλε τις δυνάμεις της να πάρουν από το χέρι τα παιδιά των εχθρών ( ; ) της και με αληθινό αίσθημα αλληλεγγύης να σταθούν δίπλα στους πονεμένους ανθρώπους.
Η υπέρβαση έγινε μάλιστα ενώ βρισκόμαστε σε προεκλογικό πυρετό και στις δυο χώρες, πυρετό που έρχεται με σύμπτωμα το παραλήρημα των επεκτατιστών γειτόνων. Αυτό με την σειρά του μετουσιώνεται σε συχνά πυκνά πράξεις, με παραβιάσεις των συνόρων μας σε αέρα και θάλασσα (ναι έχει η θάλασσα σύνορα κύριε αρχηγέ της αντιπολίτευσης), με αποστολή χιλιάδων λαθρομεταναστών στην πατρίδα μας με σκοτεινές προοπτικές. Με απειλές και ύβρεις από τις ανώτερες αρχές του Τουρκικού κράτους που επιλέγουν να δείξουν την δύναμή τους προσβάλλοντας την μνήμη σφραγισθέντων -υπό τους προγόνους τους- και τρομοκρατώντας γυναικόπαιδα στην δική μας πλευρά του Αιγαίου.
Αυτή τους η πολιτική μαγκιά κόπηκε απότομα τα ξημερώματα της Δευτέρας όταν ο αστάθμητος παράγοντας «φύση» θέλησε να εκτονωθεί βίαια στην Τουρκία. Και πήρε χιλιάδες ψυχές, δημιουργώντας ένα κομβικό ιστορικό σημείο. Στα κομβικά σημεία είναι που παίρνονται οι μεγάλες αποφάσεις, και δόξα τῷ Θεῷ η Ελλάδα πήρε μια τέτοια. Είδε τον φαινομενικά άτρωτο γίγαντα, τον τραμπούκο, γονατισμένο και πονεμένο. Και συνέδραμε. Έδειξε σε ολόκληρο τον κόσμο και κυρίως την γείτονα χώρα πως παρόλο που η ίδια θέλησε να μας κατατάξει στην λίστα των εχθρών της, οι Ελληνικές αξίες πάντοτε θα μας επιβάλλουν να βοηθούμε τους πονεμένους και τους κατατρεγμένους. Και αποτελεί την μεγαλύτερη ανακούφιση για το Τουρκικό έθνος η παράφραση της γνωστής παροιμίας, που για την περίπτωσή τους μεταφράζεται: Με τέτοιους εχθρούς, τι να τους κάνεις τους φίλους…
