Με εκατό κουνέλια δεν φτιάχνουμε ένα άλογο
Γράφει ο Γιάννης Κίτσος, Οικονομολόγος – Σύμβουλος χρηματοοικονομικού και στρατηγικού σχεδιασμού
Τι σου είναι η τύχη ή και ατυχία καμιά φορά; Την ίδια στιγμή που ο Τσίπρας επιχειρεί να ρίξει «γέφυρες» στην κεντροαριστερά – σε ποια όμως; του Νίκου, της Τασία, της Θεανούς, της Μαριλίζας, του Πάνου, του Θανάση, του Ρασπούτιν, της Κατερίνας, του Γιάννη, του Ευάγγελου και άλλων καφενόβιων ψευτοσοφών εκπροσώπους ενός καταστροφικού, απαξιωμένου και απαρχαιωμένου πολιτικού συστήματος – εξαιτίας της έντονης κακοκαιρίας ιστορικές γέφυρες καταρρέουν στην Κρήτη. Μάλλον, δεν είναι κατάλληλος καιρός για γέφυρες. Βλέπετε, στον καιροσκοπισμό όταν χάνεται κάθε μέτρο μετατρέπεται η εξυπνάδα, ή μάλλον η πονηράδα, σε απύθμενη βλακεία.
Δεν συνέβη, όμως, μόνο αυτό. Πρόσφατα, μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον χώρο γυναικείας ένδυσης, η οποία επιχειρούσε να εξυγιανθεί από το 2016, οδηγείται τελικά σε χρεοκοπία και κλείσιμο, αφήνοντας σε πιστωτές χρέη δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ και πέραν της ανεργίας που οδηγεί τους σε αυτή εργαζομένους τους παρατάει και απλήρωτους. Αυτή είναι, λίγο πολύ, η εικόνα μεγάλου αριθμού ελληνικών επιχειρήσεων. Οι παρούσες συνθήκες σαφώς και δεν ευνοούν την ύστατη προσπάθεια εξυγίανσης τους με αποτέλεσμα να διακυβεύεται η βιωσιμότητα τόσο αυτών όσο και τον εργαζομένων τους. Ο κατώτατος μισθός μας μάρανε…
Παράλληλα, ματαιώνεται, όπως μαθαίνουμε, και το συνέδριο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος με καταγγελίες για προπηλακισμούς μεταξύ συνδικαλιστικών στελεχών. Απότοκα της μακροχρόνιας συρρίκνωσης της αγοράς και του ιδιωτικού τομέα είναι αυτά. Η χώρα έπρεπε ήδη να έχει περάσει στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση και οι σύντροφοι – ο Θεός να τους κάνει – διαπραγματεύονται διχάζοντας ακόμα τους όρους της 3ης. Να το επαναλάβω; Να το επαναλάβω… ο κατώτατος μισθός μας μάρανε.
Και τι κάνουν; Επιχειρούν να επαναπροσεγγίσουν την κοινωνία. Στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, όμως, σε παρουσία τους σε εκδηλώσεις αν δεν εισπράττουν την αγανάκτηση και χλεύη των πολιτών στην καλύτερη περίπτωση καταφέρνουν να συγκεντρώσουν μερικές δεκάδες κόσμου, τον οποίο καθώς φαίνεται όπου πάνε ανακυκλώνουν. Μια ακόμα φορά… ο κατώτατος μισθός μας μάρανε.
Μετά τα 100 θύματα της πυρκαγιάς του 2018, τα 23 των πλημμυρών, έρχονται να προστεθούν και τα 74 θύματα της γρίπης. Η κατάσταση που βιώνουμε μου φέρνει στο μυαλό την εικόνα του Τίμαιου του Ταυρομενίτη, ενός ιστοριογράφου του 4ου αιώνα π.Χ., ο οποίος μιλάει για ένα σπίτι στον Ακράγαντα που ονομάστηκε τριήρης λόγω της μέθης. Μερικοί νέοι που έπιναν εκεί, έφθασαν σε τέτοια αλλοφροσύνη ώστε νόμισαν πως βρίσκονται μέσα σε τριήρη εν ώρα τρικυμίας. Βάλθηκαν λοιπόν να πετάνε στο δρόμο όλα τα έπιπλα πιστεύοντας ότι ο κυβερνήτης τους διέταξε να αλαφρώσουν το πλεούμενο. Την άλλη μέρα, όταν οι νέοι κλήθηκαν ενώπιον των αρχόντων, η απολογία τους δεν ήταν λιγότερο μεθυσμένη.
Η δε χώρα έχει απολέσει ολοκληρωτικά το όποιο διεθνές κύρος της είχε απομείνει τα χρόνια της κρίσης, γνωρίζοντας τη μια διπλωματική ήττα μετά την άλλη, και ανοίγοντας την όρεξη γειτονικών χωρών για διεκδικήσεις. Ακροδεξιούς και εθνικιστές χαρακτηρίζει η κυβέρνηση εμάς που τα υποστηρίζουμε αυτά, διχάζοντας για μια ακόμη φορά την κοινωνία.
Και αναρωτιέσαι, αυτοί που χαρακτηρίζουν τον έχων εθνική και μόνον συνείδηση ακροδεξιό και εθνικιστή δεν ανήκουν κάπου; Οι άνθρωποι αυτοί δεν ανήκουν πουθενά γιατί ζουν σε μια χώρα και σε έναν αιώνα που το επιτρέπει. Μόνο ο εικοστός αιώνας και η χώρα μας αφήνει τα περιθώρια να ζει κανείς σαν υποαπασχολούμενος της ζωής και αδειούχος από πάντα. Κάπου θα ανήκουν, δεν γίνεται! Το βρήκα! Ανήκουν στην πρόοδο! Είναι προοδευτικοί, προπαγανδίζουν… Ναι αλλά, πρωτοπορία, και κατ’ επέκταση πρόοδος, είναι η παραίτηση από την κοινώς αποδεκτή ζωή. Και πως αλλά και πόσο μπορεί να πρωτοπορήσει ο άνθρωπος που αποστηθίζει την ΣΥΡΙΖΑΙικη προπαγάνδα και πασχίζοντας να ξεφύγει από τον καπνό πέφτει συνεχώς στη φωτιά; Και έτσι η πρόοδος καίγεται και αυτή μαζί με τη χώρα!
Αυτές είναι πραγματικά εικόνες κατάρρευσης ενός καθεστώτος το οποίο αφήνει κυριολεκτικά και μεταφορικά καμένη γη πίσω του αλλά και ένα τοξικό οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον στον επόμενο. Και ο Τσίπρας τι κάνει; Μοιράζει επιδόματα και συμβάσεις περιορισμένου χρόνου ή μερικής απασχόλησης θέσεις εργασίας. Θα αφήσω τον Κωστή Βάρναλη να του απαντήσει σε αυτό. «Κρατώ στα χέρια μου εκατόν σαράντα φράγκα», γράφει ο μεγάλος Έλληνας λογοτέχνης και ποιητής στο ομώνυμο του ποίημα, «μα στα πετώ στα μούτρα ψεύτρα κοινωνία. Μ’ αυτά τι να αγοράσω φάρμακα για την άρρωστη τη μάνα, πιστόλι για να αυτοκτονήσω ή μια μεγάλη χάλκινη καμπάνα στους σκλάβους ή τους νεκρούς για να ξυπνήσω;».
Μέχρι να αποφασίσει ο Τσίπρας να πάμε σε εκλογές και όσο θα εντείνει τον καιροσκοπισμό και ανοίγματα του προς πάσα κατεύθυνση και προς κάθε πρόθυμο να συμπράξει μαζί του, αδιαφορώντας για την κατάντια της χώρας, αν δεν μπορούμε όλα τα ανωτέρω, καλό είναι να καταλάβουμε τουλάχιστον το αυτονόητο… Με εκατό κουνέλια δεν φτιάχνουμε ένα άλογο.
