Κορωνοϊός και Εκκλησία
Γράφει ο Γιώργος Τσουμάνης, Φοιτητής ΑΕΑ Βέλλας Ιωαννίνων
Τους τελευταίους μήνες η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει έναν καινούργιο εχθρό. Έναν εχθρό ύπουλο και αόρατο που κανείς μας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνος του. Οι κυβερνήσεις των χωρών έχουν πάρει μέτρα για τους πολίτες των κρατών τους. Έχουμε την ευλογία να είναι στο τιμόνι της χώρας ένας πρωθυπουργός που σε αυτή την δύσκολη χρονική περίοδο έχει τοποθετήσει άξιους ειδικούς ανθρώπους στην πρώτη γραμμή.
Όμως σε αυτή την δύσκολη εποχή του Lock down αλλά και της περιόδου μετά Lock down κανείς δεν πρέπει να ξεχάσει την συμβολή της Εκκλησίας. Η Εκκλησία από την πρώτη στιγμή ήταν δίπλα στις αποφάσεις των αρμοδίων. Βέβαια οι ναοί έκλεισαν με πόνο καρδιάς για όλους τους Χριστιανούς και πόσο μάλλον των ιερέων και των αρχιερέων μας. Όμως έτσι έπρεπε να γίνει. Ήταν ένα Πάσχα διαφορετικό για όλους μας, ένα Πάσχα μακριά από τις ενορίες μας. Όμως όχι μακριά από τον Χριστό. Όποιος πραγματικά ήθελε να είναι δίπλα στον Κύριο μας αυτές τις δύσκολες ημέρες ήταν με το θυμιατό του, την προσευχή του, το κομποσκοίνι του κλπ. Η Εκκλησία έχει προνοήσει από αιώνες ακολουθίες και προσευχές εκτός ναών όσο κι αν σε κάποιον φαίνεται περίεργο. Αυτό το Πάσχα περάσαμε κάπως διαφορετικά ίσως μας βοήθησε στο να σκεφτούμε κάποια πράγματα και να μην θεωρούμε τίποτα αυτονόητο. Πόσοι από εμάς άραγε ήξεραν θα πάνε στην Ανάσταση παρά πέντε και θα φύγουν και 5 για να πάνε σπίτι να φάνε την μαγειρίτσα, να βγουν στα κλαμπάκια; Κι όμως φέτος αυτό δεν έγινε μήπως αυτό θα μας βάλει σε σκέψη του χρόνου να είμαστε σε όλη την λειτουργία το ίδιο και για τις υπόλοιπες ακολουθίες της Μ. Εβδομάδας και όχι μόνο;
Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος αλλά και όλοι οι Αρχιερείς και όλοι οι ιερείς μας ήταν δίπλα στους πιστούς είτε με ακολουθίες μέσω τηλεοράσεως ή διαδικτύου (κατ΄οικονομία βέβαια μην λιγουρεύονται διάφοροι ότι θα είναι μόνιμο)είτε με προσευχές. Στις 4 του Μάη άνοιξαν οι Εκκλησίες μας μόνο για ιδιωτική προσευχή και στις 17 άνοιξαν για τις ακολουθίες και κυρίως για το Ιερό Μυστήριο την Θεία Κοινωνία.
Από τις 17 του μηνός ξέσπασε μια επίθεση κάποιων επιστημόνων αλλά και μη κατά της Θείας Κοινωνίας. Όλοι γνωρίζουμε πλέον πως ο COVID-19 μεταδίδεται με το σάλιο. Όμως τι σχέση έχει το σάλιο με την Θεία Κοινωνία; Όπως είπε και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος να μην μπερδεύουμε το ποτήρι με το Άγιο Ποτήριο και το κουτάλι με την Αγία Λαβίδα είναι εντελώς διαφορετικοί όροι. Η Εκκλησία μας τιμά και σέβεται την επιστήμη, την ιατρική και είναι υπάκουη σε αυτήν όπου χρειάζεται. Όμως το να μιλούν άνθρωποι που δεν πιστεύουν που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει Αιώνια Ζωή, μετά θάνατον ζωή, τι σημαίνει κοινωνώ Σώμα και Αίμα Χριστού πως μπορούν να φέρουν άποψη;
Η Εκκλησία έβαλε πλάτη σε αυτή την δύσκολη περίοδο παρά κάποιες άλογες φωνές και κάποια λάθη που μερικές φορές μπορούν να δικαιωθούν λόγο πόνου μη συμμετοχής των πιστών στις Ακολουθίες των ναών. Η Εκκλησία έκανε πίσω σε πολλά θέματα δεν γίνεται όμως να κάνει πίσω στο αυτονόητο για κάθε Χριστιανό την Θεία Κοινωνία. Σε όλους μας έλειψε μέσα στο σκληρό Lock down αλλά όλοι κάναμε πίσω γιατί ξέρουμε ότι στις εκκλησίες αυτές τις ημέρες δεν μπορείς να αποφύγεις τον συνωστισμό. Και η Εκκλησία μας θα γιορτάσει το τελευταίο Χριστός Ανέστη όπως πρέπει στις 26 του μήνα για όλους εμάς που δεν μπορέσαμε να κοινωνήσουμε αυτή την περίοδο. Όμως το να ζητήσει κανείς την απαγόρευση της Θ. Κοινωνίας είναι μεγάλο λάθος. Εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια κανένα μεταδοτικό νόσημα δεν μεταφέρθηκε μέσα από το Σώμα και Αίμα του Χριστού μας. Ας μην ξεχνάμε τον ιερέα των λεπρών είναι ένα αδιαμφισβήτητο παράδειγμα σε αυτό που λέει η Εκκλησία μας.
