Κι ο πόλεμος Κίνας – Αμερικής συνεχίζεται
Γράφει ο Δημοσθένης Δαββέτας, Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός
Εν μέσω αλληλοκατηγοριών πάντα μεταξύ ΗΠΑ – Κίνας για τον covid 19, ο Αμερικανοκινεζικος “πόλεμος” συνεχίζεται και στην οικονομία και στην διεθνή γεωπολιτική σκηνή.
Στην οικονομία, η Κίνα πλήρωσε ακριβά τα δραστικά μέτρα που πήρε το πρώτο τρίμηνο εναντίον του κορωνα-ιου. Το δεύτερο τρίμηνο επανεκαμψε με την Ανάπτυξη, η οποία αυξήθηκε κατά 3,2% σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2019,σύμφωνα με τις πληροφορίες του γραφείου στατιστικής που κοινοποιήθηκαν στις 16 Ιουλίου. Η βελτίωση αυτή οφείλεται από τις επενδύσεις και την βιομηχανική παραγωγή, οργανωμένες όμως ως συνήθως από το κράτος.
Γι’αυτό κι είναι πολλοί που αναρωτιούνται αν αυτή η ανάπτυξη θα παραμείνει έτσι η όχι. Η κατάσταση πάντως παρακολουθείται στενά από τις ΗΠΑ, οι οποίες, συνεχίζουν να πολεμούν εμπορικά την Κίνα, κερδίζοντας νέους συμμάχους στο πλευρό τους. Όπως η περίπτωση της Μ. Βρετανίας, η οποία, μέσω της κυβέρνησης Τζόνσον, απέκλεισε την κινεζική εταιρεία Huawei, από την βρετανική αγορά των των δικτύων της κινητής τηλεφωνίας 5G. Η απόφαση ελήφθη παρά τις κινεζικές διαμαρτυρίες ότι είναι “αποκαρδιωτικη”και ” πολιτικη” .
Στην διεθνή γεωπολιτική σκηνή, η ένταση των δύο υπερδυνάμεων, έχει επικεντρωθεί, μεταξύ Χονγκ Κονγκ, Χιν-ζιανγκ και την νότια θάλασσα της Κίνας. Το Πεκίνο θεωρεί η Νότια Θάλασσα ανήκει ιστορικά σ’αυτήν. Διεκδικεί όλα σχεδόν τα μικρά νησιά της περιοχής μαζί με την θαλάσσια έκταση που τα περιβάλλει. Συμπεριφέρεται δε ως να’ναι κινέζικο έδαφος.
Αυτήν την στάση η Ουάσιγκτον δια στόματος Μάικ Πομπεο , όχι μόνο την καταδικάζει αλλά επικαλείται και το δικαστήριο της Χάγης, το οποίο το 2016, ύστερα από αίτημα των Φιλιππίνων, δεν δικαίωσε την ” ιστορική ” επικυριαρχία της Κίνας επί της περιοχής. Το Πεκίνο δεν δέχεται την απόφαση και δεν την υλοποιεί. Θεωρεί ότι όλα τα νησιά είναι μια αδιαχωριστη ενότητα που της ανήκει. Η Αμερική αντιθέτως, θέλει μια περιοχή ” ινδο-ειρηνικη” ανοιχτή σ’ όλους κι όχι κλειστή.
Για να επιβάλλει μάλιστα την θέση της δεν δίστασε πολλές φορές ,να κάνει στρατιωτικές ασκήσεις στην νότια θάλασσα της Κίνας, φέρνοντας μαζί της την τελευταία φορά,αρχές Ιουλίου και δύο αεροπλανοφόρα. Η Κίνα δεν αντέδρασε παρά λεκτικά κατηγορώντας την Ουάσιγκτον για ” πρόκληση χαους”,συμπληρώνοντας ότι,όταν χρειαστεί, το Πεκίνο, θα κάνει τα πάντα για την κυριαρχία και την ασφάλεια της.
Παράλληλα οι ΗΠΑ, για να διαμαρτυρηθούν εναντίον του εγκλωβισμού( κέντρα εκπαίδευσης τα ονομάζει η Κινα) πάνω από ένα εκατομμύριο Ουιγουρων, της μουσουλμανικής μειονότητας που βρίσκεται στην περιοχή Χιν-ζιανγκ, ανακοίνωσαν την απαγόρευση εισόδου στο Αμερικανικό έδαφος, των τριών διοικητικών, πολιτικών υπευθύνων, αυτής της περιοχής, ως τους υπαίτιους αυτής της δικτατορικής συμπεριφοράς. Ως αντίποινα η Κίνα, απαγόρευσε την είσοδο στο έδαφος της , τριών Αμερικανών βουλευτών, τους οποίους θεωρεί αντικομμουνιστικα γεράκια.
Ο,τι κάνει η Αμερική, σ’
επίπεδο οικονομίας,διπλωματικών συμβολισμών η γεωπολιτικών χειρισμών, προκαλεί την άμεση απάντηση του Πεκίνου, το οποίο στα πλαίσια της αντίδρασης απαντά με το ίδιο νόμισμα.
Για να μην προσθέσω και το πάγωμα κι από τις δύο πλευρές κεφαλαίων τους στις αντίστοιχες τράπεζες, για λόγους που δείχνουν περισσότερο στρατηγικες κινήσεις ψυχολογικές, παρά πραγματικές οικονομικές διαφορές.
Το όλο κλίμα αντιπαράθεσης, αν και δεν έχει ακόμα ξεφύγει,εν τούτοις θυμίζει τον άλλοτε ” ψυχρο” πόλεμο Ρωσίας-Αμερικής. Το κέντρο πλέον του διεθνους γεωπολιτικου παιχνιδιου, βρίσκεται στην νοτιοανατολικη Ασία, στην μάχη ΗΠΑ-Κίνας. Και θα συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμα, μ’απροβλεπτες συνέπειες.
