«Κάνε κουράγιο – η ζωή ξαναρχίζει»

Γράφει ο Μέτοικος

– Την επιδρομή του Κορωνοϊού, με όλες τις τραγικές συνέπειες που έφερε, πολλοί τον χαρακτήρισαν σαν έναν δεύτερο  Παγκόσμιο Πόλεμο.  Και είναι πράγματι ένας μεγάλος πόλεμος, με τα αποτελέσματα που έχει φέρει στον πλανήτη μας. Ένας αόρατος και άγνωστος εχθρός, που το παίζει μάλιστα και «ανορθόδοξο» πόλεμο, τόσο, που όλοι οι διακεκριμένοι ειδικοί επιστήμονες οι οποίοι καλούνται να τον αντιμετωπίσουν ομολογούν ότι ακόμη δεν  μπορούν να ανακαλύψουν την πορεία του.

– Όλη αυτή η προσπάθεια, ειδικών γιατρών, ερευνητών, ιδρυμάτων και εργαστηρίων Πανεπιστημιακών, ασχολούνται με μεγάλη προσπάθεια, και με πολλά μέσα, για να βρουν το κατάλληλο φάρμακο και το ειδικό εμβόλιο για την εξουδετέρωσή του.

– Αν ήθελε κάποιος να κρίνει τα μέχρι σήμερα θύματα αυτού του πολέμου, με κάποια αποτελέσματα του Δεύτερου Παγκόσμιου πόλεμου, με τα στατιστικά του δεδομένα, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι στην Αμερική, τα θύματα του Κορωνοϊού    είναι τα ίδια με όσα προκάλεσε η Ατομική βόμβα στη Χιροσίμα. Και άλλα ακόμη συγκρίσιμα στοιχεία μπορούν να παρατεθούν ακόμη και για την οικονομική ζημιά που προκαλεί σε παραγωγή, οικονομία, ανεργία και άλλα, διαπιστωμένα ή αναμενόμενα. Με  τον κίνδυνο, να διαγράφεται η επάνοδός του σε τακτικούς χρόνους.

– Ένα χαρακτηριστικό αυτού, του έτσι χαρακτηριζόμενου πολέμου, είναι ότι, για την αντιμετώπιση ενός αόρατου ιού, δεν αντιπαρατάσσονται στρατοί, ούτε τον πόλεμο σχεδιάζουν μελετούν και εκτελούν επιτελεία στρατηγών  και υπεροπλίες τεχνικών μέσων, ούτε πολιτικοί, αλλά επιτροπές επιστημόνων της υγείας και της έρευνας. Και είναι οι ίδιοι που επιβάλλουν αυστηρά και σκληρά μέσα περιορισμού της ελευθερίας των πολιτών, και αναστολές δραστηριοτήτων  και κοινωνικών λειτουργιών, με αποφάσεις  άμεσες, οι οποίες ακυρώνουν και όσες κατακτήσεις σαν ανθρώπινα δικαιώματα έχουν καθιερωθεί μέχρι σήμερα.

– Είναι πράγματι μια κατάσταση που φτάνει να κρίνεται και από τα μικρά παιδιά, τα οποία αντιδρούν και μέσα στην οικογένεια, ενώ  στερούνται δραστηριότητες και ασχολίες και δομές που έγιναν για την δική τους ανάπτυξη και αγωγή.

– Έχει απορυθμιστεί όλη η ζωή, η εργασία, η παραγωγή, η επικοινωνία, και μια συνήθεια και μια παράδοση που ανατρέπονται και διακόπτονται σα κοινωνική λειτουργία.

– Όμως, μέσα σε αυτή τη δύσκολη και δυσάρεστη ατμόσφαιρα επιβιώνουν ή αναπτύσονται αξίες ζωής και κατακτήσεις πολιτισμού και ανθρωπισμού που συντηρούν την ελπίδα ότι και αυτό θα περάσει. Η αρετή της αλληλεγγύης και συμπαράστασης εκδηλώνεται με μεγάλους δείκτες, η οικογένεια διατηρεί τη συνοχή της, τη συμπαράσταση,  σαν κύτταρο κοινωνικό και αξία ζωής. Μερικές συμπεριφορές, παρόλες τις απαγορεύσεις,  εκδηλώνουν αφενός την συμμόρφωση, αφετέρου όμως μια προσήλωση στις παραδόσεις του Γένους. Ένας παπάς με κλειστή την εκκλησία βγήκε στο δρόμο και έψαλε τον Ακάθιστο Ύμνο, και τη Νύχτα της Ανάστασης, όλοι έψαλαν το Χριστός Ανεστη στα μπαλκόνια με λαμπάδες αναμμένες, με ευχές από βεράντα σε βεράντα, ενώ όλες οι καμπάνες κτυπούσαν σε μια πρωτοφανή συναυλία.

– Γενικότερα, τραγούδια και χειροκροτήματα  στους γιατρούς και νοσηλευτές από πολίτες και μέλη φορέων, σε πολλές χώρες για να ενισχύσουν το φρόνημα των «πολεμιστών». Σε διακρατική συνεργασία, ομάδες καλλιτεχνών  τραγούδησαν μαζί  σε μια συμπαράσταση και ενίσχυση του αγώνα κατά αυτού του κορωνοϊού. Και στην πατρίδα μας, πολλές ήταν οι παραστάσεις με τέτοιο περιεχόμενο με τραγούδια και άλλες εκδηλώσεις συμπαράταξης.

– Αλλά, η πατρίδα μας και ο λαός μας, έχει αποταμιευμένες τέτοιες παραστάσεις μετά από κρίσεις και πολέμους. Για τις «περιπλανήσεις» μας, ανασύρθηκαν δύο αποσπάσματα από τέτοια τραγούδια που τραγουδήθηκαν σε ιστορικές μας στιγμές. Η Σοφία Βέμπο, στη τραυματισμένη από τον πόλεμο  πατρίδα  μας το 1945, τραγουδούσε:
Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου
κι όσο μπορείς κρατήσου
και στα παλιά παπούτσια σου,
γράψε όσα λεν οι εχθροί σου.

Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά,
 οι σύμμαχοι στη μοιρασιά
κάνε κουράγιο Ελλάδα μου
να μη μας άρρωστήσεις
Γιατί το θέλει ο Θεός
Να ζήσεις και θα ζήσεις.

– Και λίγα χρόνια αργότερα η Κάκια Μένδρη τραγουδούσε:
Ήρθε σαν μπόρα σαν καταιγίδα
και στη δικιά μας την πατρίδα
ο πόλεμος ένα πρωϊ
Και νέκρωσε κάθε ζωή.

Γκρέμισε σπίτια, βούρκωσε μάτια
κι αίματα γιόμισε τα μονοπάτια.
Πέρασε όμως και να
όλα γελούνε ξανά

Η ζωή ξαναρχίζει για μας
με τραγούδια και γέλια
λάμπει ο ήλιος ξανά της χαράς
στα χωράφια στ΄αμπέλια.
Η ζωή ξαναρχίζει για μας
και χαρούμενοι τώρα
άνθη σπέρνουμε Πρωτομαγιά
στη γαλάζια μας χώρα

– Το «κάνε κουράγιο Ελλαδα μου» της Σοφίας  και το «η ζωή ξαναρχίζει για μας» της Κάκιας, ακούγονται επίκαιρα στη φάση αυτή του δικού μας κορωνοϊού.
– Και οι περιπλανήσεις του μέτοικου συνεχίζονται…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.