Η σοβαρή κι η γελοία πλευρά του Turkaegean
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας. σύμβουλος επιχειρήσεων – συγγραφέας
Υπάρχουν κάποια ζητήματα που διαθέτουν μια πολύ σοβαρή και μια πολύ γελοία πλευρά. Ένα τέτοιο θέμα είναι κι αυτό με το περιβόητο εμπορικό σήμα που κατοχύρωσε η Τουρκία, το “Turkaegean”.
Ας ξεκινήσουμε με τη γελοία όψη του. Οι Τούρκοι κατόρθωσαν να κατοχυρώσουν ένα όνομα που τουριστικά δεν σημαίνει τίποτα. Προφανώς από τη στιγμή που τα τελευταία 100 χρόνια τα μικρασιατικά παράλια ανήκουν στην τουρκική επικράτεια, ο τουρκικός τουρισμός στηρίζει πολλά στον ελληνικό αρχαιολογικό πλούτο της Ιωνίας και στις εξαιρετικές παραλίες που διαθέτουν πρόσοψη στο Αιγαίο.
Κάθε πέλαγος ή άλλος θαλάσσιος χώρος, όμως, είναι ονομαστικά ενιαίο. Δεν τεμαχίζεται με υποκοριστικά. Κανείς δεν σκέφτηκε να μιλήσει για ιταλική ή ισπανική μεσόγειο ή αμερικανικό ατλαντικό, γιατί οι πάντες γνωρίζουν ότι δεν έχει κανένα νόημα, κανένα τουριστικό αντίκρισμα, πόσο μάλλον, αυτό που επιδιώκει η Τουρκία, κανένα νομικό ή εθνικό αντίκτυπο. Παραμένει, πάντως, μια εύπεπτη εθνικιστική κορώνα για τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους που καλοβλέπουν, δεξιότερα του Ερντογάν.
Υπάρχει όμως και η σοβαρή οπτική γύρω από τη διαρκή δραστηριοποίηση της Τουρκίας και τη δική μας άγνοια ή και απάθεια. Μέσα στην έξαρση των προκλήσεων, αξιοποίησε ένα παράθυρο στη γραφειοκρατική τυπικότητα των ευρωπαϊκών οργανισμών, για το οποίο ή δεν γνωρίζαμε, ή δεν είχαν δοθεί οι σωστές εντολές ώστε να παρακολουθούμε τη δράση του και να επεμβαίνουμε εγκαίρως ή ακόμη χειρότερα αν υπήρξαν οι κατάλληλες κυβερνητικές υποδείξεις, κάποιοι Έλληνες αξιωματούχοι προτίμησαν τη δημοσιοϋπαλληλική ραθυμία, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις της.
Οι αρμόδιες υπηρεσίες είναι υποχρεωμένες να ενημερώνονται για τις προτάσεις κατοχύρωσης εμπορικών συμβόλων άλλων, ώστε να αποφεύγονται οι περιπτώσεις “λαθροχειρίας”. Ανάλογου ενδιαφέροντος είναι π.χ. οι “αντιδικίες” για ονομασίες γεωργικών μας προϊόντων, όπου προέκυψαν προσπάθειες οικειοποίησης τους από άλλες χώρες με τις σχετικές αντιδράσεις από ελληνικής πλευράς. Σε αυτή όμως την περίπτωση, κάποιοι λειτούργησαν πλημμελώς εκθέτοντας τη χώρα.
Ακόμη κι όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός έδειξε την ενόχληση του για τους χειρισμούς κι ο αρμόδιος υπουργός αναζητεί την προσωποποίηση των ευθυνών για το μπάχαλο, ορισμένοι επιμένουν να υποτιμούν την ανοργανωσιά που αποδείχθηκε στην πράξη, να υποτιμούν το που μπορεί να οδηγήσουν ανάλογες νοοτροπίες και να δηλώνουν υποκριτικά ότι θα προσβάλλουν την εγκυρότητα της απόφασης, ενώ γνωρίζουν ότι δεν προβλέπεται σχετική διαδικασία.
Κάθε σφάλμα είναι μια ευκαιρία για διορθωτικές κινήσεις. Αν βάζουμε μπροστά τη γελοία φάση της ιστορίας και εξιδανικεύουμε τη σοβαρή, το μόνο που κατορθώνουμε είναι να στρώνουμε το έδαφος για το επόμενο μεγαλύτερη σφάλμα.