Η σκόνη του χρόνου…

Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Λέμε πολλές φορές ότι «Ελλάδα δεν είναι μόνον η Αθήνα». Ισως και να το λέμε και να το πιστεύουμε, αλλά αναρωτιέμαι πόσοι Αθηναίοι ξέρουν πώς είναι το Διδυμότειχο -εκτός αν έχει κάποιος υπηρετήσει μέρος της στρατιωτικής του θητείας- η Κομοτηνή, η Ξάνθη, η Αλεξανδρούπολη, που τους τελευταίους μήνες, χάρη στην οραματική πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη βρίσκεται συχνά στην επικαιρότητα, είτε ως ενεργειακός κόμβος είτε ως βάση των Αμερικανών. Πόλεις ωραίες, με τις κόκκινες στέγες τους, με το ιστορικό τους κέντρο, με κάστρα και τείχη, με πλούσιο ιστορικό παρελθόν και σύγχρονη παράδοση, με εκκλησιές και μιναρέδες να συμβιώνουν ειρηνικά.

Η πρόκληση για να επισκεφθούμε τις πόλεις που γεωγραφικά προσδιορίζονται στη Θράκη δεν είναι ότι απέχουν μερικά χιλιόμετρα από τα τουρκικά ή βουλγαρικά σύνορα, όπως ίσως πολλοί νομίζουν, όσο ότι διαθέτουν μια φύση μοναδική και ένα πολιτιστικό απόθεμα που τις συνδέει με τους αρχαίους χρόνους αλλά και τη σύγχρονη Ιστορία, με τους Βαλκανικούς Πολέμους και τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Η Θράκη, ίσως πήρε το όνομά της από τον προπάτορα Θραξ, γιο του Αρη, ή και τον ίδιο τον θεό του πολέμου, όπως αναφέρει ο Ευριπίδης: «Ο Αρης Θραξ, προστάτης των Θρακών, που η χρυσή του ασπίδα φυλασσόταν στη Βιστωνίδα λίμνη». Σήμερα αυτή η λίμνη, τα παραποτάμια δάση της και ο υδροβιότοπός της προστατεύονται από τη Συνθήκη Ραμσάρ, προσφέροντας σε εκατοντάδες είδη πουλιών φιλόξενη φωλιά και στους επισκέπτες ένα μαγευτικό περιβάλλον.

Eνα μεγάλο παλίμψηστο είναι η Θράκη, πάνω στο οποίο διαβάζεται η Ιστορία από τους προϊστορικούς χρόνους ως τους σύγχρονους, με πολλές προσπάθειες, στο μεταξύ, από γείτονες για να την κατακτήσουν. Μνημεία της αρχαιότητας, του Βυζάντιου, της Οθωμανοκρατίας, καθώς και της νεότερης Ιστορίας πλουτίζουν την ταξιδιωτική εμπειρία και μας φέρνουν σε επαφή με τις ιστορίες των ανθρώπων που ήρθαν και ρίζωσαν εδώ, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, και πρόκοψαν και χαίρονται τον ευλογημένο τόπο.