Η Γαλλία, η Ευρώπη και η Ελλάδα
Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης
«Σοκ», «σεισμός», «σφαλιάρα» ήταν κάποιοι από τους τίτλους των γαλλικών εφημερίδων την επομένη των βουλευτικών εκλογών. Είναι, όμως, έτσι; Τα αποτελέσματα ήταν κάτι που δεν περίμενε κανείς ή ήταν αναμενόμενα;
Ο Μακρόν έχασε την αυτοδυναμία στη γαλλική Εθνοσυνέλευση, ενώ αύξησε τις δυνάμεις της ο συνασπισμός κομμάτων της Αριστεράς και εκτινάχθηκε η Λεπέν. Το ακροδεξιό κόμμα εκλέγει 89 βουλευτές από μόλις 8 που είχε εκλέξει το 2017.
ΚΙ όμως, όλα αυτά είχαν προαναγγελθεί εδώ και καιρό. Τόσο από τις δημοσκοπήσεις κατά τη διάρκεια των τελευταίων δώδεκα μηνών όσο και από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών του Απριλίου.
ΜΗΠΩΣ ευθύνεται και για όσα συμβαίνουν στη Γαλλία ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Γιατί, σύμφωνα με τη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ, η ενεργειακή κρίση και το πληθωριστικό τσουνάμι στην Ελλάδα φέρει την υπογραφή του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μήπως ο Ελληνας πρωθυπουργός κυβερνάει όλη την Ευρώπη και δεν το ξέρουμε; Μήπως κυβερνάει και τις ΗΠΑ, όπου ο πληθωρισμός έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ των τελευταίων σαράντα ετών;
ΤΑ λαϊκιστικά ψευδοαφηγήματα του Αλέξη Τσίπρα και των συντρόφων του ξεπερνούν πλέον κάθε… φαντασία. Χρησιμοποιούν τα ίδια επιχειρήματα και συνθήματα με το 2012, αλλά αυτή τη φορά η κρίση είναι παγκόσμια. Γι’ αυτό και τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ κινούνται χαμηλότερα από τις εκλογές του 2019.
ΤΟ πολιτικό πρόβλημα στη Γαλλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες θυμίζει την Ελλάδα του 2015. Η λαϊκιστική Αριστερά και η επικίνδυνη Ακροδεξιά αυξάνουν σημαντικά τις δυνάμεις τους. Η οικονομική κρίση ωθεί τους πολίτες σε αντισυστημική ψήφο.
